Setyembre na ngunit bakit tila hindi parin tayo nakakawala sa kalbaryong ating
kinakaharap?. Bagot na bagot na si Narding. Na mi miss na niyang lumabas. Na mi miss na
niyang gumala at iba pang dati niyang ginagawa noong normal pa ang sitwasyon. Naloloka na
siya. Itanggi man niya ngunit unti unti na siyang nilalamon ng kanyang mga naiisip. Nag o over
think na siya dahil marahil sa pandemyang ito. Kaawa awang Narding. Sa buwan ito nagsimula
na namang maging malungkutin si Narding. Hindi niya ito ipina pahalata sa kahit sinong nakaka
sama o nakaka salamuha niya araw-araw. Pilit niyang itinatago ang sobrang kalungkutan ay tila
hindi siya nag tatagumpay. Sa buwang ito nagsisimula na siyang mawalan ng pag-asa. Ngunit
kahit papaano ay nakaka takas din naman siya sa mga kalungkutang ito; salamat sa kanyang
mga kaibigan. Dahil sa mas pinaluwag na polisiya patungkol sa pag labas labas ay nagkaroon na
ng tsansa sila Narding at kanyang mga kaibigan na makapaglakwatsa sa kanilang lugar.
Nagpupunta sila sa ilog, kumakain ng kung ano-ano at marami pang iba. Kahit papaanoy
natatakasan niya ang kalungkutan na pumipilit sa kanya na matali sa mapait na kadiliman ng
buhay. Naway sa susunod na buwan ay may liwanag na paparating. Ngayon ay lilisanin na
ni Narding ang buwang nagparamdam sa kanya ang paulit-ulit na saksak ng kalungkutan.
BINABASA MO ANG
Ang Labingdalawang Buwan ng 2020 sa Buhay ni Narding
Short Story2020. Marahil karamihan sa atin ay sinusumpa ang taong ito. Samu't saring pangyayari ang di inaasahan na mangyayari na hindi natin gugustuhing mangyayari. Si Narding ay isang masayahin, mabait, at mapagmahal na anak, kapatid, kaklase at kaibigan...
