ᴡʀᴏɴɢ ɢɪʀʟ | Yandere!Sasuke x Reader

ᗷᗴᘜIᑎᑎIᑎᘜ

Üçüncü Bakış Açısı*

O anda aklından geçen tek şey susmaktı. Başını belaya sokmak planın bir parçası değildi ve Anneliese bunun gayet iyi bir şekilde biliyordu.

Ön kapıyı kendi anahtarıyla açtıktan sonra yavaşça kendisine doğru çekti ve olabildiğince sessiz bir biçimde kapıyı kapattı sonra hafif bir hışımla kendisini içeri attı. Hızla yukarı koştu ve yatak odasına açılan başka bir kapıyla karşılaştı.

Sonunda 'güvenli bölgesi'ne girdiğinde rahat bir nefes aldı. Ancak ışıkları açtığında içeride sadece kendisinin olmadığını anladı.

Ağabeyi Itachi, yatağında rahatça oturuyordu, kollarını göğsünde kavuşturdu ve kızı fark ettiği anda sertleşen yorgun bakışlarını ona yansıttı.

Genç Uchiha konuşmaya karar verene kadar birkaç saniye sessiz kaldılar. "Neredeydin?"

Cevap vermek yerine, sonunda oldukça garip görünen küçük bir kahkahayla her şeyi daha rahat hale getirmeye çalıştı. "Merhaba ağabey."

"Beni selamlama." Söz konusu kişi hafifçe kaşlarını çattı ve onun önünde ayağa kalktı. "Yine yaptın, değil mi?" Bir şey söylemesine izin vermeden hızla konuştu. Anneliese oldukça asi bir tipti. Çocukluğundan beri kendisine söylenenin tersini yapması olağandı ve bu yaşta da eskisinden pek te farklı değildi. Gece geç saatlerde izinsiz dışarı çıkmak ondan beklenebilecek şeylerden biriydi.

Sessizliğini olumlu bir cevap olarak kabul eden Itachi, ağır bir şekilde nefes verdi ve alnına dokundu. " 'Sen benim sorumluluğumsun' sözünün neresini anlamıyorsun? Annen ve baban sana bir şey olsaydı beni öldürürdü, senin gibi aptal bir kız kardeş bulamayacağım gerçeğinden bahsetmiyorum bile." Anneliese'ın memnuniyetle karşılık verdiği bir kucaklama ile onu mühürleyen ağabey, havada dolaşan alkol izlerini fark etti.

Bir kez kokladı.

Ve ardından ikinci kez.

Sonra yüzünü, sıvının aromasının daha da güçlenmiş olduğu saçlarına gömdüğünde, onu saran tutuşu daha da sıkılaştı.

Itachi vücudunun kasıldığını hissetti ve dudaklarından bir iç çekiş daha kaçtı. "İçtin..yine mi..?"

Küçük bir inilti ile kız geri çekildi ve sanki ikisi de gerçeği bilseler de onun yanıldığını kanıtlamaya çalışıyormuş gibi ağabeyinin gözlerinin içine baktı. "Hayır tabiki de!" Ayağını oldukça sert bir şekilde ,çocukça, ahşap zemine vurdu.

"Seni yalancı..." Itachi bariz olanı işaret etmeden önce sözünü kesti. "Kulakların kırmızı."

Anneliese yanaklarını şişirdi ve kardeşinin yanından geçti.

"Şimdi, şimdi." diye alay etti. "Neden gidip dinlenmiyorsun? Bunu başka zaman konuşuruz."

Kız yavaşça başını sallayarak üstünü değiştirmeye veya çıkarmaya zahmet etmeden kendini yatağa attı.

"Oh, ve yarın erken kalkmaya çalış." Itachi topuzu tuttu ve aşağı çekti, bu sırada kapıyı açtı. "Annem ve babam seyahatlerinden dönüyorlar ve bizim hazırlanmamız gerek..." Uchiha, küçük kız kardeşinden gelen yumuşak horlamaları fark ettiğinde konuşmayı kesti.

Başını salladı ve odasından çıkıp kapıyı arkasından kapattı. "Aptal kardeşim."

Sabah onu uyandırma sırası Sasuke'deydi, bu oldukça zahmetliydi ancak o gerçekten kızın uyuyan figürünü izlemekten keyif alıyordu. Uykusunda saçma sapan şeyler mırıldanma şekline bayılıyordu. Saçları dağınıkken çok tatlı görünüyordu. Vücudunun hareket şekli onun aklını başından alıyordu.

"Anneliese..." dedi iç çekerek ve işaret parmağıyla yanağını dürttü.

Onu uyandırmak için birçok deneme yaptı ve en sonunda bir inilti ile gözlerini açtı.

"Ne?"

"Tembel Göt kalk." dedi Sasuke duygusuz bir yüzle.

"Daha gelmediler mi..?" Anneliese esnerken sordu.

"Hm...? Ah evet, buraya birkaç saat önce geldiler." Kız kardeşinin dolabında bir şey ararken cevap verdi.

"Ne!?" Şaşkınlıkla ciyakladı ve yataktan kalkmak isterken ayaklandığı gibi yere kapaklandı.

"Hey..." Sasuke içini çekti ve sakar kızı kaldırmasına yardım etti. "Sakin ol tamam mı?"

"Beni neden daha önce uyandırmadın!?" Anneliese'ın fısıltısı sonlarda bağırmaya dönüştü

"3 saat önce geldiler, sabah 7 gibi. Ben seni kaldırmayı istesem bile senin zayıf düşeceğinden şüpheliyim, bu yüzden Itachi onlara Ann-chan'ın dün gece çalışmak için bütün gece uyanık kaldığını ve onun yorgun olduğunu söyledi." Büyü kardeş sırıttı. "Gerçeği bilmek zorunda değiller."

Anneliese'ın yüzü bir Noel ağacı gibi aydınlandı ve ağabeyine sarılmadan edemedi. "Teşekkürler ağabey! Sen en iyisisin."

"Açıkça." Tekdüze ama sesinde alaycı bir tonla söyledi.

Annelise'ı kendisine başarıyla çektikten sonra, Sasuke ona bir parça bez verdi. Açarken, kız bunun "Bir elbise" olduğunu fark etti. Bir kaşını kaldırdı. " Bu şeyi giymemi mi bekliyorsun? "

"Anne ve babamızın evde yokken asi davranışlarınız hakkında kesinlikle hiçbir şey bilmediklerini hatırlatmalı mıyım?" Kapıyı açtı. "Ama erkek gibi giyinip kendinde şüphe uyandırmak istiyorsan bu beni ilgilendirmez."

Sasuke, arkasında sinirli bir Anneliese bırakarak dışarı çıktı. "Senden nefret ediyorum Sasuke! Her zaman haklı olduğun için!!" Diye inledi ve kardeşinin daha önce çıkmış olduğu kapıyı tekmeledi. Ayağını acı içinde tuttu ve nefesinin altında küfrederek zıpladı.

Siktir!