Stavros Memoirs 2: How Deep is Your Love?

19

Pagod
Mythe Evaine Stavros Romanov's

"Paeng, kumusta ka?" I asked softly praying that he will open up with his problem... Kasalukuyan kaming nasa unit nya sa tenament dahil na rin sa kagustuhan kong ilayo sya kay Nayumi, kaya tuwing may study date kami ay mas pinipili kong dito na lamang kami o kaya naman sa bahay namin.

Huminga ng malalim si Paeng na iniangat ang tingin mula sa kanyang ginagawang plate at tinitigan ako gamit ang namumungay nitong mga mata habang nakangiti ng mabini. "Maayos naman ako, Mythe... Huwag mo akong masyadong alalahanin... Ikaw nga itong inaalala ko ng lubos dahil nangangayayat ka na naman. Napataba na kita nun ha? Pinapakain naman kita ng marami bakit ganun?" frustrated nitong sabi sa akin. At sinamaan ako ng tingin na tila inaakusahan ako ng kung ano kaya napaiwas ako sa mga mata nitom damn." Mythe... "

Mariin nitong tawag sa akin kaya napanguso akong napatinging muli sa kanya." Sorry, Paeng... Tuwing kakain kasi ako , pakiramdam kong nasusuka ako... K-kaya..."

Napalitan ng pag-aalala ang nakapinta sa mukha nitong hinawakan ang magkabilang balikat ko at hinarap sa kanya. "May hindi ka ba sinasabi sa akin, Mythe? Are you pushing yourself beyond your limit again? May problema ba ha? Tell me... Hmm... Tell your Paeng what's going on...please..." napaiwas ako ng tingin dito at umiling habang kagat ang ibabang labi ko.

Are you really mine, Paeng?

Nalalasahan ko ang pait sa king dila sa tanong kong iyon sa aking isipan.

"S-stress lang ako sa... Acads." pagdadahilan ko. Gustong gusto ko siyang tanungin tungkol sa narinig ko noong araw na iyon sa usapan nila ni Nayumi... Kaso gusto ko ring siya na mismo sana ang magsabi sa akin niyon... At... nakakaramdam ako ng karuwagan sa malalaman ko.

Naramdaman ko ang mataman nitong panitig sa akin. Alam kong binabasa nya kung nagsasabi ako ng totoo... He knows me...kaya huminga ako ng malalim at nagpasyang magsalita sa kanya... Ngunit hindi ko alam

Ngumiti ako sa kanya. "Paeng... May tanong ako... Pero I want your honesty. " simula ko.

"Kahit ano pa iyan, magiging tapat ako sayo, Mythe." puno ng senseridad nitong saad.

Nabuhayan ako ng loob sa narinig mula rito. I know he won't disappoint me... "May hindi ka ba sinasabi sa akin, Paeng?" I asked carefully.

Nakita ko ang tila pagkabigla sa mukha nito na agad niyang ikinubli sa pamamagitan ng pagkunot ng noo niyang tumingin muli sa akin. "Anong tinutukoy mo, Mythe?" maang niyang tanong.

Nagkibit-balikat ako at muling tumingin sa mga mata nya. "In oir family, honesty and loyalty are the most important things next to love...you see lying is a worst sin for us... And our grandmother taught us, that one form of a lie is keeping or ommiting a part of a truth. My mama and dada taught me to seek for the truth and stick with it no matter what... " huminga ako ng malalim... At mas diniin ang titig sa mga mata nitong ngayon ay hindi ko mabasa kung ano ang naroroon kabaligtaran sa aking nakasanayan... And it pains me... "I'm curious. Do you keep secrets from me, Paeng?"

Ngumiti namam siya ng malamlam sa akin at bahagyang umiling na tila may nais itong sabihin ngunit hindi nya magawa. "Your parents are indeed taught you well, Mythe... And you really have a wonderful grandmother." tila may lungkot sa tinig nitong saad. "Mythe... Promise me first... Na sa mga susunod mong maririnig mula sa akin, ang tandaan mo lang ay, totoo ang pagmamahal ko para sa iyo. Walang pagpapanggap, walang masamang motibo... Puro ito at totoo." panimula niya na ikinakaba kong lubos. Tila ba pakiramdam ko ay mawawala ito sa akin.

"P-promise. I lo--"

"Don't... Don't say it." puno ng pagmamakaawa nitong pakiusap na ikinasinghap ko kasabay ng pagkawala ng mga luha sa aking mga mata. Tama ba ako?  He will... "Mythe..." halos mangilabot ako sa biglang paglamig ng tinig nitong may panginginig... "... Itigil na natin ang anomang mayroon sa pagitan natin..."

"N-NO... NO PAENG... Y-you are lying..." basag ang tinig kong napatayo at kumapit sa kanyang damit.. Ibinaon ko ang mukha ko kanyang dibdib at pilit na binubura ang narinig mula rito. "P-Paeng... Please... Don't do this... Hindi ko kaya... You are the only strength that I have right now... You are my sanity... Y-you are my r-rest... I-ikaw... Ikaw... A-ang nagbigay n-ng direksyon sa buhay ko... I love y--

"How deep is your love, then... Mythe?" malamig niyang tanong sa akin na tila kinukwestyon ang pagmamahal na mayroon ako para sa kanya... Wala akong maisagot sa kanya... Dahil h-hindi ko alam k-kung paano mawawala ang sakit na dulot ng tanong niyang iyon sa akin." You want the naked truth, Mythe? This is the truth your refused to see whenever we are together..."  unti unti kong niluwagan ang kapit sa kanyang damit dahil sa sinasabi nito... Tila nababasag ako at nadudurog ng pinung-pino sa bawat katagang sinasabi nito....
"Sabi mo ako ang lakas mo... Kaya pinipilit kong ibigay ang lahat ng lakas ko sa iyo kahit walang matira para sa akin masiguro ko lang na sapat ang iyo para magpatuloy... You said I am your sanity... Then, did you ever asked me how am I doing? How's my mental health? You never asked. Sabi mo, I am your rest... Ibinibigay ko ang pahingang kailangan mo... Pero nauubos naman ang akin... I gave you a direction in your life? Then I lost mine... Nauubos ako... Nawawala... "

Puno ng mga luha ang aking mga matang tiningnan siya... Kitang kita ko ang paghihirap niya roon... Na tila lahat ng mga sinasabi niya ngayon ay akma sa nararamdaman nya... Na lahat ng ito ay ang katotohanang hindi ko kailanman nakita... How could I be so insensitive and selfish?

" Y-you never told m-me... " tanging nasabi ko na lamang sa basag kong tinig.

He smiled bitterly. "You never asked. Pagod na ako. Let's stop this now. Nakakapagod kang mahalin, Mythe Evaine."

And there...

I let go of the person who made me feel the best and worst feeling in this lifetime...

I let go of my Paeng...

And that ruined my whole being.