Chained to the Past (Imperfect Girls Series #2)

Chapter 4

Chapter 4

Meet Again

NAPAPIKIT na lamang ako nang mariin habang hinihintay ang aking sariling mahulog sa sahig. Tuluyan nang nanigas ang aking katawan, hinahanda ang aking katawan sa pagbagsak.

Ngunit hindi ko na naramdaman pa ang pagtama ng aking katawan sa lupa. Imbis na sumalampak ako sa baba ay nakaramdam pa ako ng bisig na pumalibot sa aking katawan.

Dahan-dahan kong binuksan ang aking mga mata at tinignan kung sino bang anghel ang sumalo sa akin. Agad nanlaki ang aking mga mata nang bumungad ang pamilyar na mukha sa akin.

"Be careful, Miss," pagpapa-alala nito sa akin.

Napatigil ako sa aking kinauupuan at hindi napigilan ang aking sariling tumitig sa kaniya. Ang pogi niya, pucha!

Dahil sa sobrang lapit ng kaniyang katawan sa akin ay kitang-kita ko mula dito ang kaniyang itsura. I can clearly see every features of his face! Ang mukha niyang mukhang mas makinis pa kaysa sa aking legs. Parang wala siyang ka-pores-pores! Tapos ang puti niya... Halos magkasingputi na siguro sila ni Nica.

Ang kaniyang mga kamay ay nakaalalay sa aking baywang, habang ang kaniyang matitipuno namang dibdib ay nakasuporta sa aking likuran. Amoy na amoy ko rin ang kaniyang mabangong hininga na tumatama sa aking mukha. His breath was a mixture of mint and alcohol.

He was looking down on me, while I was looking up on him. Kitang-kita ko ang pagtaas-baba ng kaniyang dibdib. He probably ran over to me when he saw that I was about to fall, kaya hingal na hingal siya.

"Miss?" Tuluyan niyang nakuha ang aking atensyon na muling nagpabalik sa aking huwisyo.

Umiling ako at muling ipinikit-pikit ang aking mga mata. Naramdaman kong gumalaw ang kaniyang kamay na nakalapat sa aking baywang na unti-unti akong tinataas. Ang aking mga kamay naman ay kusang gumalaw nang kaniya at humawak sa marmol na counter na nasa aking harapan.

Tinulungan niya akong makaupo nang ayos sa upuan bago ko naramdaman na tuluyan nang nawala ang init ng kaniyang mga palad sa aking katawan. Unti-unti na ring nawawala ang sobrang lapit na presensya ng kaniyang katawan sa aking likuran.

Nang makaupo ako nang ayos ay agad kong inayos ang aking paningin. I kept on blinking to make my vision less blurry. Ngunit wala iyong epekto at mas lalo lamang akong nahilo, lalo na't halos bumaliktad pa ang aking ulo kanina.

"Tangina..." bulong ko sa aking sarili. Napahawak na lamang ako sa aking sentido at hinilot-hilot iyon.

"Ah, sir, kakilala niyo po ba siya?" rinig kong tanong ng bartender na nagpakunot sa aking noo. Napatingin ako sa gawi nito at nakitang kausap niya pala ang lalaking nakatayo pa rin sa aking likuran.

Nanlaki ang aking mga mata at agad napatingin sa aking likuran. Nadatnan ko ang lalaking halata ang gulat sa kaniyang mga mata. Nakaawang nang kaunti ang kaniyang mapupulang labi at unti-unting napatingin sa akin nang may nagtatanong na mga mata.

"Hindi pa po kasi nakakapagbayad si Maam. Mukhang wala rin pong balak magbayad..." bulong ng bartender.

Mas lalo lamang nanlaki ang aking mga mata nang marinig iyon. Matalim kong tinignan pabalik ang bartender at balak ko pa sanang tumayo para lamang sigawan siya ngunit mas naunahan pa ako ng aking hilo. Hindi ko na lamang iyon tinuloy at kumapit na lamang sa dulo ng counter at saka inilapit ang aking mukha sa bartender.

"H-Hoy, Kuya, magbabayad ako 'no! T-Tignan mo lang! May pera ako dito!" singhal ko rito.

Ang aking mga kamay ay agad napunta sa aking shorts at kinuha sa loob ang aking natitirang pera. Agad bumagsak ang aking mga balikat nang makita ang nag-iisang papel na bente pesos. Putangina, bente na nga lang pala ang meron ako.