"İkiniz de çocuk gibisiniz."
Kaşlarımı çattım. Zaten kötü hissediyordum bir de Jerome bana bunları söylüyordu.
"Yani şimdi bana muhtaçsınız demek..."
Kaşlarımı daha da çattığımda salak salak gülmeye başladı.
"Şaka yapıyorum."
Bir anda aklıma bir şey dank etti.
"Roxanne!" Diye çığlık attığımda Jerome yüzünü buruşturdu.
"Bugün atölyesine gideceğimi söylemiştim."
Elimi telefonuma uzattım ve Roxanne'i arayıp gelemeyeceğimi söyledim.
"Resime ilgin olduğunu bilmiyordum."
"Evet sadece ilgim var zaten."
Kısa süre sustuk.
"Erkek arkadaşın yok değil mi Claire?"
"Hayır yok. İstemem de zaten."
"Pekalâ. Sadece bir olasılık düşündüm ama muhtemelen yanlış."
Ona şaşkınca baktım. Ne düşünmüş olabilirdi?
"Söylesene."
Yüzünü buruşturdu ve ellerini sıktı.
"Söylemesem daha iyi. Zaten nerden aklıma geldiğini bilmiyorum."
Kafamı salladım. Odadan çıkarken bana kitabımı uzattı.
"Ben yokken oku istersen. Sıkılmazsın."
"Sen nereye gidiyorsun?"
"Birkaç işim var. Akşam gelirim."
O jelibonları nasıl aldığımı bilmiyorum. Aslında onları nasıl yediğimi bile bilemiyorum! Çünkü ben jelibon ustasıyım. Bozuk jelibonu yemem imkansız. Ve lütfen nasıl bir jelibon bozulabilir?
Doktorun çok su içmemi söylemesi geldi aklıma. Elimi bardağıma attım. Fakat boştu. Kalkabilecek gibi hissetmiyordum.
"Jerome!"
Hiçbir ses gelmeyince zorlanarak ayağa kalktım. Aşağı inerken benimle aynı şeyi söyleyen bir ses duydum.
"Jerome!"
Ansel'ın odasından geliyordu.
"Bana söyleyebilirsin."
Ayakta bile zor duruyordum ama yine de biraz dayanabileceğimi hissettim.
"Hayır Claire,gerek yok. Jerome'un göreviydi."
Gülümsedim.
"Biraz önce gitti."
"Pekala... O zaman ben hallederim. Sen de odana geri dönüp uyumalısın."
"Hayır sorun yok. Zaten ben de su içmek için kalkmıştım."
"Öyleyse bana da getirir misin?"
Kafamı sallayıp aşağı indim. Yüzüne bakarken soru sormamak çok zordu. Mutfağa inip kendim içtikten sonra ona da doldurdum. Tanrım! Bugün ikimiz de hastaysak yemeği Jerome yapacaktı! Sanırım kendimi daha da hasta hissediyorum.
"Ben de indim!" diye bir ses gelince bir anda yerimde zıpladım.
"Korktum!"
"Üzgünüm."
Gülümsemeye çalıştım ama mide ağrım izin vermiyordu. Elimdeki onun için hazırladığım su bardağını ona uzattım.
"Aramızda hala bir soğukluk olduğunun farkındayım." dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hansel and Gretel
Fanfiction"Aynı Yıldızın Altında'yı izlemek ister misin? Harika olacak!" "Hayır." "Ansel çok yakışıklı! Bir dakika. Hayır mı? Neden birden heyecanın yerle bir oldu?" Çünkü Ansel ile tanıştım. Kahretsin ki onunla tanıştım.
