Wish You Back / Geri Dönmeni Diliyorum || Han Jisung

2. Bölüm

Hayır bu sefer gerçekten kollarımda ellerimde can vermişti. Mi Soo artık yoktu. Ama kabullenemiyordum.
Sadece geri dönmesini diliyordum, sadece.
...
...
...

Mi Soo'nun ölümün üzerinden 3 ay geçmişti. Ya da geçmemişti bile. Yaşadığımı bir an olsun bile hissetmedim. Sadece takvim diyordu 3 ay geçti diye. Benim için dün gibiydi. Belki de hiç ölmemiş gibiydi. İçimde yaşıyordu hep hiç gitmemişti.

Bugün 3 ay sonra ilk defa dışarı çıkacaktım. Artık işe gitmek zorundaydım. Mi Soo hayattayken böyle söz vermiştik; birimize bir şey olursa diğeri hayatına devam edecek diye. Şu an sadece Mi Soo için yaşıyorum. Sözümüz için ama kim bilebilirdi ki bu kadar çabuk gideceğini. Kimse.
Bir yandan düşüncelere boğulmuş hazırlanırken gözümden yaşlar aktığını fark ettim. Elimin tersiyle gözyaşlarımı silerken "Sadece Mi Soo için güçlü görünmeye çalışıp onun için nefes almalısın Jisung." sözlerini kendime tekrar ediyordum. "Hiç gitmemiş olmanı dilerdim Mi Soo-ah."
Ayakkabılarımı da giyip evden daha doğrusu Mi Soo ile oturacağımız evden çıkmıştım. Bu ev Mi Soo'nun tek hatırasıydı. Acıtsa da bu hatıraya iyi bakmak zorundaydım..

Dışarıdayken en yüksek sesi bile duymazken en ufak ses beni rahatsız ediyordu. Her şey sanki solmuş gibiydi.

Nereye gitsem seninle olan anılarım canlanıyordu. Kaldırım taşı bile bana seni hatırlatıyordu. Seni çok özlüyordum Mi Soo-ah. İstemsiz akıyordu her an gözyaşlarım. Eminim insanlar bana bakmaktadırlar ama kimin umrunda. Benim için sadece sen vardın. Artık olmasanda vardın hep Mi Soo'm.

Ama bir sorun var gibiydi sanki bu an tekrardan tekrar ediyormuş gibiydi. Daha önceden çok daha öncesinden yaşamış gibi. Etrafa bakındım gözlerime gördüğüme inanamadım.

Kang Mi Soo sen orada mıydın? Nasıl olabilirdi ki bu? Sanırsam kafayı yemiş ve de her yerde seni görüyordum.

Hayır!
Hayır!?
Bu gerçekten Kang Mi Soo'ydu imkansız bir şeydi bu. Nasıl olur?