နှိုးစက်သံနဲ့အတူနိုးထလာတဲ့ သုတြာ ဆိုတဲ့ကောင်လေးရဲ့မနက်ခင်းကကြည်နူးစရာအပြည့်ဖြင့်
အိပ်ယာကထတာနဲ့ညကလက်စသတ်ခဲ့တဲ့အရုပ်လေးဆီပြေးကြည့်မိသည်။ ထွေထွေထူးထူးအများကြီးပြောင်းလဲမသွားပေမယ့်ဆေးတွေပျက်ပြီးကြိုယတွေရှုပ်နေတုန်းကထက်စာရင်တော့ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိလာသည်။ ချစ်ရတဲ့ရုပ်သေးရုပ်လေးကသဘောမှကျပါ့မလားဟူ၍လည်းစိုးထိတ်မိသေးသည်။
"အန်တီရေ ဆိုင်ကယ်လေးကျွန်တော်ငှားလို့ရလားဗျ"
အပြင်သွားမို့ဆိုစီးစရာလိုတယ်ဟုတ်စ။ ကားကလည်း မမ ယူထားတော့ သူလမ်းလျှောက်လည်းမသွားနိုင်....သို့ကြောင့် အန်တီ့ဆီကဆိုင်ကယ်ငှားလိုက်သည်။
"ရပါတယ်ကွယ် သမီးလေးလည်းသွားစရာမရှိ အန်တီလည်းမစီးတတ်တော့"
"ကျေးဇူးပါဗျာ"
ကျေးဇူးစကားဆိုကာအန်တီ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးချိန်းထားတဲ့နေရာလေးဆီထွက်လာခဲ့သည်။ အရုပ်လေးယူဖို့လည်းသူမမေ့။
•••••
"မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပရက်နဲ့ သူ့ကိုပင်
ရွှေဘုံမင်းသမီးလေးကိုမှ ကိုယ်ကလိုချင်"
"ရွှေဘုံမင်းသားလေးကိုရောမလိုချင်ဘူးလား"
"အမလေး ဗုဒ္ဓေါ မနော"
ရုပ်သေးဆိုင်ဆီရောက်တော့ဆိုင်ခင်းနေတဲ့ဦးလေးကြီးနှင့်တွေ့သည်။ကောင်ငယ်လေးကတော့ရှိမနေ။ဆိုတော့ကသူထွက်လာတာအရမ်းစောလွန်းသွားပြီ။ဒါနဲ့ပဲ ဆက်စောင့်မနေတော့ ဦးလေးကြီးကိုကောင်ငယ်လေးအိမ်မေးပြီးရောက်လာခဲ့သည်။ ပေါက်စနကဘာတဲ့ အပင်တွေကိုရေလောင်းပြီးသီကျူးနေတဲ့သီချင်းက "ရွှေဘုံမင်းသမီးလေးကိုမှ ကိုယ်ကလိုချင်" ဆိုပဲ.....သူရောက်နေတာတောင်သိပုံမရ။
အသဲယားလာပြီးနောက်ချင်လာတော့အသံမပေးပဲ အတည်ပေါက်ကြီး ကောင်ငယ်လေးဆိုနေတဲ့စာသားအတိုင်း "ရွှေဘုံမင်းသားလေးကိုရော မလိုချင်ဘူးလား" ဟု အမေးထုတ်လိုက်သည်။ ဟိုကလည်းလန့်သွားဟန်။
"ဟေး ဟေး ကိုယ်ရေစိုကုန်မယ်"
"အယ် ခင် ခင်ဗျားကဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ???
ကျုပ်အိမ်ကိုဘယ်လိုသိတာလဲ ဟမ်"
YOU ARE READING
ပုဂံမြေမှဤချစ်ခြင်း(OC)
Tiểu Thuyết Chungဆောင်းဦးလေပြေဆိုတဲ့စာရေးသူရေးသားထားသောဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါတယ် တဆင့်ပြန်တင်ပေးခြင်းသာ
