CALEIA UNIVERSITY

Chapter 10: Caleia University

"Tangina naman," naiiritang bulalas ko. Xavier laughed at my remorse and then stood up to take my bag in our far back.

"Bakit ngayon pa. Takte!"

"Stop cussing, it won't change anything," ano Xavier nang makabalik sa tabi ko. Pinatayo niya ako at siya na mismo ang nagpagpag sa pwetan ko ng mga buhanging dumikit doon.

At second thought, advantage rin ito para saakin! Sa ganitong paraan makakausap ko siya ng masinsinan at matanong ng mga bagay na gusto kong malaman tungkol sa Caleia. Isa pa! Dito, maiistalk ko siya.

"Wala na ba talagang way para makalabas tayo sa panaginip na 'to?" He shook his head then held my hand and atarted walking.

"ihh! Nakakainis naman!" I exclaimed even though I have this thought na maayos ding narito kaming dalawa stuck sa panaginip na 'to. Yes. A dream. This is something like a 'honeymoon' daw. The incense that the girl lit up when I was behind that curtain was for this. This is to make us imagine that we are in the real world when in fact we are not. We are in a dream. Nakatulog kami nang binibihisan, iyon ang sabi ni Xavier. I asked him earlier if he knows about this and did not tell me, kumibit lamang siya ng balikat na nagsasabing alam niya!

"Let it go, Raya. May benefits ka namang makukuha rito-" ano daw? Amputanginang 'to, anong benefits?

Nilingon niya ako nang mapansing huminto ako. Natawa siya at pinagtaasan ako ng kilay nang mapansin sira ang kurte ng mukha ko. He flicked my forehead, napa 'ah' ako dahil medyo masakit habang siya patuloy na tumawa.

"You dirty minded," ako pa ang dirty minded ngayon?

"Kapalan ng mukha tapos kalaban ko si Xavier, aba talo agad ako," I said in front of his face. He laughed more at that may pa hawak pa siya sa kaniyang tiyan. After ilang minutes huminto siya sa pagtawa at nag seryoso bigla. Hala, bipolar si koya.

"What I mean is, you will now know about Caleia wala na akong takas sa'yo nito," sabi niya sabay ngiti saakin. Tinitigan ko siya sa mata. His eyes were smiling and shining like forever. Kita ko ang saya sa mga mata niya, ang sigla niyon ay mas masigla kumpara sa nakikita ko noon.

"So inaamin mong iniiwasan mo 'ko?" he chuckled then nodded his head.

"I don't really want you to know-"

"Bullshit, Xavier. That's bullshit. You know where I came from, you know how clueless I am in this situation-"

"I know-"

"Then tell me. Please, Xavier. Tell me everything. I can handle myself, I can take care of myself, I can protect myself, and I have your feather. Ilang ulit na akong niligtas ng feather mo. May tiwala ako sayo," kahit may pagdududa pa rin ng kaunti. I still have to stalk you, Xavier. I'm sorry.

"Sit down," sabi niya sabay lapag ng mga dala niya sa buhangin. Uupo rin naman pala kami ulit pinatayo niya pa ako kanina at pinagpagan pa ang pwetan ko.

"Caleia University was created many centuries ago. It was said that in Caleia your greatest enemy is yourself."

"Ha?" ang ikli naman no'n.

"Dark magic exists, yes. But it was said that the dark magic is not made by an Evil God," he looked at the sun na ngayon ay pababa na. This is a dream but feels like a reality. "It is made by the people."

"It is made by the people?" nagtataka kong tanong. Does he mean hatred, anger, and others? Magsasalita pa sana ako nang bigla siyang tumango na para bang sinasagot ang katanungang hindi ko naman nasabi. He then moved his hands together with his fingers like casting another spell. Umiilaw talaga ang tuktok ng mga daliri nila sa tuwing ginagawa iyon. Para silang mga fairy. Nang matapos siya sa pag galaw ng kaniyang mga kamay ay may bigla siyang itinapon sa harapang itaas. Namamangha akong napatingin doon.