Mısra

4- Çünkü bir hayatım yok

Adam, yerde yatarken üzerine yürüyen canavarı fark edemeyecek kadar kötü yaralanmıştı. Maskesini dahi cikarmayan adam, usul bir şekilde kafasini yukari doğru kaldırdı. Bir şeye veya birine seslenir gibi bir hali vardı. Kızıl ona yaklaşıp adamın silahını uzaklaştırdı.Adamın maskesine gözünü dikerek:

"Babam öldü" dedi Kızıl, karşısında babası varken.

Mısra'nın Babası

Benim öldüğümü düşünüyor. Ve ben ona babasının öldüğünü söylediğim halde. Baba katili olacak gibi gözüküyor. Farkına dahi varamadan. Kendi babasını öldürecek. Bu acıyı kızıma yaşatamam. Babasının ölümünü görmektense, hatta ve hatta babasını öldürme acısını yaşayacaksa, onu kendi ellerimle öldürürüm. Kızıl'ı öldürebilirim.

"Gerçek sorunlarda zamanın ne kadar kısıtlı olduğunu düşünsen de, değer verdiğin birini kurtaracaksan o kısa sürede en başarılı hareketini yaparsın"

Mısra

Bıçağımı alıp adamın boynuna dayıyorum. Adamın maskesi, vücudu boyunca yayılmış bir katmandan oluşuyor sanki. Bir örgütün bir simgesi gibi. Sessiz bir şekilde bıçağı ittiriyorken birden kendimi yerde buluyorum. Adamı fazla hafife almışım.

Oda fazla tozluydu sanki. Belli ki Yaşar Hoca bunlara önem vermiyordu. Yaşar hoca aklıma gelirken gözüm onun bedenine kaydı. Yerde boylu boyunca yatıyordu. Adama ateş edeceğim diye Yaşar Hoca'yı vurmuştum belli ki. Boyun civarı biyerınden vurulmuştu galiba. Göremiyorum. Gözlerim yuvalarından çıkacak sanki. Birden uyanır gibi hissediyorum. Üzerimde ki adam beni boğmaya çalışıyor. Nasıl bunu farkedememiştim. Direnmeye çalışıyorum ama olmuyor. Kızıl olabilirdim ama özel güçlerim yoktu. Sahi neden maziyi hatırlıyorum. Kızıl ismi. Kızıl isminin anıları...

Gözlerimin yavaş yavaş karardığını hissettikçe vücudum pes ediyordu. Karanlık, usul ama istikrarlı bir şekilde vücuduma tırmandıkça kendimi uykunun kollarına bırakıyordum sanki. Bu kadardı belki de. Kızıl'ın hakkında hiçbirşey öğrenemeyecekti insanlar. Neden katil olduğunu ? İlk kimi öldürdüğünü ?

Kızıl'ı kimse kurtaramazdı bu canavarın elinden. Babam'ın yaşadığını söylemişti. Belki babam kurtarır beni. Eğer katilim babamın yaşadığını biliyorsa benim kimliğimi de biliyordu.

Son gücümle bir kelimeyı dudaklarımın arasından fırlattım.

"M-mısra"

Son nefesim de kaybolduktan sonra uykuya dalarken bana fısıltı şeklinde gelen sesler duydum. Boğuşma sesine benziyordu.

"Hemen o kızdan ellerini çek"

Kendimi karanlığın kucağına bıraktım. Karnalık beni emdikçe yok oluyordum.

"Hayatım gözlerimin önünden geçemedi çünkü bir hayatım yok."