The Cure

Chapter 12

Jennie's POV

Habang tinatahak namin ang daan papuntang lawa ay mapatingin ako kay Lisa na ngayon ay tahimik lang na nag lalakad sa aking tabi, parang wala sa kanyang sarili. Gusto kong maawa sa kanya dahil iyong matapang at palaban na Lisang nakakasama ko, parang sukong-suko na ngayon.

Kahit ang mga kasamahan namin dito ay nanatiling tahimik, hikbi lang ni Jisoo ang naririnig namin.

"Malapit na tayo"Sambit ni Bambam sa amin. At tama s'ya dahil may naririnig na kaming agos ng tubig mula dito"After this, dadaanan lang natin ang kasukal na daan na iyan bago tayo nakarating ng kabahayan"Tumango naman kami sa kanya.

Nagpatuloy naman kami sa pagpalalakad hanggang sa makarating na kami ng lawa. Parang nakahinga ako nang maluwag nang makita ang mapayapang tubig na ito.

"Tanghali na, kailangan na nating mag madali"Sambit pa ni Tyuzu sa amin.

"Mauna na kayo"

Sabay-sabay kaming napatingin kay Lisa na ngayon ay tumigil na sa paglalakad.

"Lisa..."Sambit ni Noze sa pinsan.

"Lisa, what are you saying?"Hinawakan ko ang kamay n'ya"Malapit na tayo, come on, let's go na"

Tumingin naman s'ya sa akin"Susunod ako. Gusto kong mag pahangin"Sambit n'ya pa at lumusong ulit sa lawa upang bumalik sa kabilang gubat kung saan papuntang school.

"Lisa!!"Tawag pa namin pero nag patuloy lang s'ya.

Tiningnan ko naman ang aking mga kasamahan"I'll follow him. Mauna na kayo, susunod kami"Hindi ko na sila hinayaan pang mag salita at sumulong na din sa lawa upang sundan si Lisa.

Nang makatawid ako ay agad kong sinundan si Lisa na ngayon ay medyo malayo na.

"Lisa..."Lakad takbo na ang ginawa ko upang maabutan s'ya. Nakita ko naman s'ya na ngayon ay nakaupo sa malaking bago dito habang sapo-sapo ang mukha.

Dahan-dahan naman akong lumapit sa kanya. Ayoko s'yang guluhin pero alam kong kailangan n'ya nang masasandalan ngayon. S'ya ang may kailangan ng tulong ngayon dahil halatang ubos na ubos na s'ya nang lakas.

Mukhang naramdaman n'ya ako kaya napaangat ang tingin n'ya sa akin.

"What are you doing here? I told you to go first, right?"he said and looked away before wiping his tears.

"I'm going to make sure that you're not going anywhere"Napatingin naman s'ya sa akin"Lisa, we need to be strong, okay?"

"I don't know, Jennie..."He shook his head"Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko naprotektahan ang mga kasama natin. Si Seulgi..."Doon s'ya napayuko at umiyak nang umiyak. Napaiwas naman ako ng tingin at pinigilan na wag umiyak.

"I'm so fucking useless!"He said and hit his head using his hand.

"Lisa..."Agad ko s'yang hinawakan sa kamay upang piligan ang ginagawa n'ya"Don't say that, please..."Pag mamakaawa ko pa sa kanya"You're not useless, Lisa. Ikaw ang nag ligtas sa amin. Kung wala ka, hindi namin alam ang gagawin kung paano makakaligtas"I said and cupped his cheeks. Patuloy naman s'yang umiiyak, hindi nag sasalita"Lisa, not because we lost Seulgi, we're going to end this here. Lisa, no..."Umiling-iling ako sa kanya"Like what you told us, we're going to find the cure and we're going to come back here, right?"Doon naman s'ya napatingin sa akin.

I wiped his tears using my thumbs and looked at him"Lisa, everything's gonna be alright, okay? Babalik tayo dito, at babalikan natin sina Seulgi, ang mga students dito. Naiintindihan mo ako?"Tanong ko pa sa kanya, pero hindi s'ya nag salita"Lisa, we still need you. Hindi namin alam ang gagawin kung wala ka. Hindi namin kaya, hindi ko kaya"Umiiyak kong sambit sa kanya.