Aşkın Soğuk Rüzgarı

Rüzgarın estirdiği düşünceler

Rüzgar saatlerce sokaklarda dolandı. Düşündü neden terk edilmiş olabilir? Bir hata mı yapmıştı yoksa Ada'nın kalbi mi soğumuştu? Saatlerce bunları düşündü durdu. Sabahın ilk ışıklarına kadar doladı Rüzgar. Nereye gittiğini farkında değildi. Kendini biraz toparladıktan sonra nerde olduğuna baktı. Ayakları onu eski sevgilisi olan Hasret'in evin önünde gelmişti. Kendi kendine söylendi "Acaba kanun mudur bu? İnsnan sevdiğine hiç mi kavuşamaz. Hasret bana aşıkken ben Ada'ya aşıktım. Ada beni terk etti ve ayaklarım beni, beni sevenin yanına getirdi." Rüzgar arkasını tam arkasını dönüp gidecekken arkadan bir ses geldi:
- Heyy Rüzgar
Rüzgar bu sesi çok iyi tanıyordu bu.. bu hasretin sesiydi.
- Efendim diye cevapladı pek de istemeyerek
- senin burda ne işin var?
- Bilmem dolanıyordum buraya kadar gelmişim
-Hmm, nasılsın peki artık hiç arayıp sormuyorsun.
-iyiyim ben sen nasılsın. Haklısın pek vakit bulamıyorum kusura bakma
- Ben de iyiyim. Buraya kadar gelmişken seni bırakmam eve geçip kahvaltı yapalım.
- Aslında ben gelmesem daha iyi olur sana da rahatsızlık vermemiş olurum.
- Hayır mazeret kabul etmiyorum bize geçiyoruz.
Rüzgar istemeyerek de olsa Hasretin evine girmişti Hasret oturma odasını göstererek hemen mutfağa geçti. Hasret yaşı geçmesine rağmen hala evlenmemiş ve evinde yanlız yaşıyordu. Sonra Rüzgar aklından geçirdi olanları. Yıllar önce Hasret ile Rüzgar aynı lisede okuyorlardı. Nasıl olduysa Hasret gönlünü Rüzgar'a kaptırmıştı. Rüzgar ne kadar Hasret'i sevemek için uğraşsa da sevememişti bir türlü. Sonra üniversite falan derken araları açılmıştı. Rüzgar bunları aklından geçirken mutfaktan bir ses yüksekldi:
-Rüzgar kahvaltı hazır
Rüzgar kalkıp mutfağa doğru yürümeye başladı. Tam o sırada masanın üstünde yıllar önce çekilmiş olan Hasret ile fotoğrafını gördü. Ardından hemen mutfağa geçti hızlıca bir şeyler yiyip evden çıktı. Evine doğru giderken Rüzgar iki günde yaşadıklarını düşündü..