" when will you introduce me as your boyfriend to marcelo?" Tanong ni harold sa akin habang hawak nito ang kamay ko. Kakalabas pa lang namin ng sasakyan. Nag-plano kaming bumisita kay mama. Ilang araw na rin ang lumipas simula ng tinanggap ko ulit siya, yes! We are together. Noong una ay nagdadalawang isip ako kung tama ang naging desisyon ko na muling magbalik yung dating kami.
We gave oursleves a second chance. Iyon naman ang gusto ko. Ang muli siyang maging bahagi ng mundo ko. Mahal ko kasi siya at nangako naman ito na hindi na ko hahayaan na saktan pa.
I look ar him and give him a peak on his lips. He smiled at hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ko.
"Soon, just not now. Baka magulat si papa marcelo" sabi ko rito. He smiled ngunit hindi abot hanggang mata. Alam kong gustong-gusto na nitong maging legal kami sa mata ng lahat. My mom knows about us. Sinabi ko na rito ang tungkol sa aming dalawa. Noong una ay ayaw nito. But nagmatigas ako. Wala naman itong magagawa dahil sadyang mahal ko si harold.
Akmang papasok ako ng makitang may isa pang ,sasakyan ang nasa garahe ng bahay ni mama. It is not familiar to me. Tumingin si harold sa sasakyan at animo natigilan ito.
"May problema?" Tanong ko rito. Tumingin siya sa akin ng may pag-aalala.
Alam kong alam nito kung kanina ang sasakyan na iyon. May namumuong hinala sa utak ko ngunit hanggat maari ay pinagbabalewala ko na lamang iyon.
"He's here." Saglit akong natigilan. Muli akong tumingin sa sasakyan. Anong ginagawa niya rito. Ang alam ko ay wala na rin silang komunikasyon ni mama. Sinabi ni mama sa akin na wala siyang balak sabihin ang totoo rito. I understand her. Nasasaktan pa rin siya maybe because akala nito ay hindi siya minahal ni sir george, but thats not true. Alam kong mahal ni sir george si mama,
"You mean sir george" marahan itong tumungo ng may pag-aalala. Alam nito ang tungkol kay sir george, alam nito na siya ang tunay kong ama, hindi ako agad naka-imik. Marahan nitong hinaplos ang mukha ko,
"Are you ready to face him, baby?"
Handa na ba ako, hindi ko alam kung nabanggit na ni mama ang tungkol sa akin, wala pa itong naikukwento. Ayon naman kay harold ay madalang na lamang silang nagkikita ni sir george. Kung may meetings lang o kung ano man about business. Masama pa rin kasi ang loob nito kay harold dahil sinabi nito kay veron na may mahal na itong iba, kung hindi daw sinabi iyon ni harold ay baka sana narito pa si veron at nagkaroon ng lakas ng loob para lumaban sa buhay.
Hanggang huli ay si veron pa rin ang iniisip niya.
"Do you...."
"I'm okay. Wala ito." Nagtuloy-tuloy kaming pumasok sa loob. Akma kong bubuksan ang pinto ng humawak si harold sa mga kamay ko at pinigilan ako. He looks so concern. Alam kasi nitong hindi pa ako handa.
"Okay lang, kaya ko naman. Tska hindi mo naman ako iiwan, diba?"
"Oo. I will never leave your side" ngumiti ako saka binuksan ang pinto. Agad kong nakita si mama na nasa sofa. Habang si sir george ay nasa kabilang silya. Tumingin sila sa dereksyon namin. Tumayo si mama saka lumapit sa akin. Agad ko itong niyakap at hinalikan sa pisngi,
"I already told him about you" mahinang sabi nito. Inaasahan ko na iyon. Tumingin ako kay sir george na nakamasid lang sa amin ni mama. I look at him directly to his eyes and reluctantly smiled. Tumayo ito ngunit hindi lumapit, nanatili itong nakatayo,
This was the first time seeing him after knowing he is my father. Noon pa man magaan na ang loob ko rito bagamat hindi ko pa alam na siya ang tatay ko.
"Olive" mahina niyang yawag sa pangalan ko. Umiling ako sa kanya.
"Maja po, its maja, sir" ngumiti ito ngunit ramdam ko ang lungkot lalo na ng marinig nito ang tawag ko sa kanya, im not used in calling him with a father endearment. Nahihirapan akong tawagin siyang papa, o tatay man lang.
"I see...oli—i mean maja, its nice seeing you again" formal na pagkakasabi nito, pero ramdam ko na ang pagkabasag ng boses nito at anumang oras ay animo iiyak na
"anak"
With just one word, tuluyan ng bumuhos ang mga luha ko, i never thought of him calling me as his daughter. Marahil ay hirap na hirap ito dahil sa buong buhay niya ay wala itong kinikilalang anak kundi si veron.
"Im sorry, im sorry" paulit-ulit itong humihingi ng tawad. Wala itong ibang sinabi kundi sorry, paulit-ilit lang habang umiiyak. Ako naman ay patuloy lamang sa pag-iyak, kung para saan ang mga luha ko ay hindi ko alam.
Siguro nasasaktan pa rin ako. Nasasaktan ako sa sinabi ni mama. Na hindi niya ako nagawang hanapin man lang kahit alam nitong nawawala na ako. Na kay veron lahat itinuon ang atensyon niya kahit baliw na baliw na si mama sa kakahanap sa akin.
Umiiyak lamang ako at nakahilig ang ulo sa dibdib nito. Habang siya naman ay panay ang halik sa buhok ko.
"Hinayaan kong mawala ka sa buhay ko because of my love for veron. But i swear. Naghanap naman ako, but i got tired so i stop, im sorry anak." Lalo akong naiyak sa sinabi nito. Maging si mama naririnig ko na rin ang paghikbi nito.
Gusto ko siyang sumbatan. Gusto kong sabihin na wala siyang kwentang ama dahil hinayaan niya lang akong mawala. Hinanap niya nga ako ngunit dahil hindi niya ako makita ay mapapagod na lamang siya. Ganoon ba ako kadaling kalimutan. O sadyang hindi lang talaga niya ako mahal, na si veron lang talaga ang kaya nitong mahalin.
"S tuwing araw-araw kong nakikitang umiiyak si jade dahil sa pagkawala mo ay sinisisi ko ang sarili ko. Masyado akong nabulag sa pagmamahal ko para kay veron kaya nakalimutan kong may isa pa pala akong anak na kailangan pagtuunan ng pansin" sabi nito. He was telling the truth. Harapan nitong sinasabi na noon pa hindi niya ako magawang ituring na anak. Because veron is already enough as his daughter.
"Noon bang nalaman mong pinagbubuntis ako ni mama, naging masaya ka ba?" Tanong ko, nakatingin ito sa akin at natigilan. Maybe he was surprise to my question. Dahil ako sapat ng malaman kong naging masaya siya noong malaman na pinagbubuntis ako ni mama kahit kaunti man lang.
"You cant measure how much joy i have. Mahal naman kita, anak...." sabi nito. Dapat akong maging masaya sa sinabi nito pero maynisang bagay na nagsusumiksik sa utak ko.
"But veron will be...." hindi ko na tinuloy ang sasabihin ko dahil hinawakan ni harold ang mukha ko saka ibinaon sa dibdib nito. Mabuti na lamang at narito si harold.
"Kung may isang bagay man akong hindi pinagsisihan sa pagkahiwalay ko sa inyo ay iyon ay ang mgaging ama ko si papa marcelo, because he became a father to me that you never did" sabi ko rito habang hindi nakatingin.
"Maja" saway ni mama sa akin. Ayaw nito sigurong ipamukha kay sir george ang katotohan. Sa mga lumipas na araw ay my ilang bahagi na ng nakaraan ko ang naalala ko and all of those are beautiful memories of me and papa marcelo. Napatunayan kong isa talaga itong mabuting ama sa akin.
"Mapapatawad mo pa ba ako?" Mahinang tanong niya. Marahil na rin sa paghikbi ko ay hindi ko gaanong narinig ang mga sinasabi nito. Hindi agad ako nakasagot. Lumapit si mama sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay. Like me, umiiyak rin ito.
"Anak, give him a chance to be your father?" Sabi ni mama, tumingin lang ako sa kanya, hindi ako makapaniwala. Bakit parang ang dali ng lahat para sa kanya, bakit ang dali nitong makalimutan ang sakit kung tutuusin ay mas masakit ang sa parte niya. She loves him from the very start pero mistulan hindi magawang mahalin ni sir george si mama. I look at her with disbelief. Kita ko ang lungkot sa mukha nito ng tumingin sa akin.
"Pero ma...." may himig ng pagtutol sa boses ko. Nakatingin ito sa akin at animo nagsusumamo. Huminga ako ng malalim. Hindi ko magawang tumutol kay mama dahil alam ko kung gaano nito kamahal si sir george.
"Lets have dinner tommorrow night" sabi ko rito. Nakatingin lang ako kay sir george. I dont know if he get what im wanting to happen. Tumingin ito kay mama na nagtatanong ang mga mata. I know he is puzzled. Kita ko ang hinawang pagtango ni mama. "You, mama, me and harold" sabi ko rito lumakad papalayo sa kanya. Hindi ko hinintay ang pagsagot nito.
Umakyat ako at nagtungo sa kwarto. I dontnknow ngunit patuloy lamang ako sa pag-iyak. Naramdaman ko ang pagyakap mula sa likod ni harold.
"It's gonna be okay" masuyong sabi nito at hinalikan ako sa balikat. "Everything will be fine" mapait akong napangiti. Sana. Sana nga.
BINABASA MO ANG
The Bride's Man Series: Now that I've Found You
Chick-LitThe Bride's Man Series (Book 3) Her name is Olive. Just Olive. No surname, because she do not know everything about her past. No memories. Nothing at all. Kaya naman ng matagpuan siya ni Harold Reyala ay halos pagbaksakan ng langit ang binata ng map...
