Acının tarifi yapılır mıydı ya da yalnızlığın verdiği çaresizlik. Direnebilir miydik dünyanın sunduğu acılara ya da mağlup düşer miydik hayatın düzenbaz oyunlarına. Biz kim olmayı seçtik, kendi hayatımızı yaşamayı mı yoksa insanların sınırlandırdığı monoton yaşamı mı ? Sorular cevapsız kalıyor, kelimeler ise kifayetsiz. İnsanlar susuyor önyargılar konuşuyor. Gerçek hissiyatlar hep kapı ardında kalıyor. İnsanların gözünü hırs ve kıskançlık bürümüş. Kalpleri pas kaplamış, kendi doğrularından başka hiçbir doğruyu görmüyorlar. Ya bu hırsla devam edip huzursuzluğa açık kapı bırakacaklar ya da at gözlüklerini çıkarıp mutluluğa adım atacaklar.
