بیدار می شوی..
صبحانه آماده است..
مادر و پدری داری که دوستت دارند..
خواهرت حمایتت میکند!..
پول,غذا،امکانات و محبت و ...همه ی اینارو داشته باشی باید خدا رو شکر کنی چون ممکنه یکی دیگه نداشته باشد!
ولی...
من نمیخوامش!
شاید بگید چون طعم بدبختی رو نچشیدم از این حرف ها میگم؟!
خب باید بگم درست میگید!!..
من میخوام طعم بدبختی رو بکشم و برای یک بارم که شده زندگی ای که خودم میخوام داشته باشم!!
فاک به هرچی زندگی راحته!!..من ماجراجویی و خطر میخوام!
_هی ییفاننن!مدرسه دیر شده بدوو!
هم کلاسیم این رو سریع گفت تا زودتر به مدرسه برسد و اصلا حواسش نبود از زیپ باز کوله پشتیش همه ی وسایل هاش بیرون میریزه!
تمرکزم رو دوباره به خط کنار خیابون دادم تا پام رو بیرون نذارم!
اسکل یا دیوونه نیستم!..فقط وقتی زندگی بهت هیجانی نمیده مجبوری خودت یه کاریش بکنی!!
تخیل بهترین راه برای رسیدن به یک ترس بی خطر عه و الان میخوام حس کنم که زیر پام یه عالمه قندیل یخی وجود داره و با افتادنم حتما به تیکه های یک کیلویی گوشت یخ زده تبدیل میشم بعد هم خوراک خرس های قطبی گرسنه!!
خط سفید رو دنبال کردم که به یک جفت کفش سفید رسیدم!!
دوتامون برای لحظه ای وایسادیم..
منتظر بودم از سر راهم کنار بره ولی تکون نخورد
حالا که اینطوره مجبورم برای بقا از زور استفاده کنم!
قدم هام رو روی خط ادامه دادم تا کاملا قدم هامون یکی شد..
با دستام سعی کردم بی اعتنا هلش بدم به کناری ولی مثل میخ از جاش بیرون درنمیومد!
-بکش کنار!
از لای دندونام گفتم و سعی کردم ترسناک به نظر بیام تا اون پسر ناز با موهای سیاه و پوست سفید رنگ پریده اش که شبیه به فرشته ها نشونش می دادکنار بره اما هیچ حرکتی نکرد و برای یک لحظه به ذهنم خطور کرد که حرف هام رو نمیفهمه!
در ثانیه ی بعدی سرش رو بالاآورد و با اون چشم های عادی اما وحشتناک سردش بهم زل زد
با این نگاه های پر شرارت کل بدنم از سرما روی ویبره رفت..چرا اینطوریه؟
مردمک هاش آدم رو مثل سیاه چاله تو خودش غرق میکنه آبی میشه زرد میشه و...
سرم رو تکون دادم تا از این تخیلات توهمی بیام بیرون و ادامه دادم
_نمیخوام درک کنی ولی اگه من از این خط برم بیرون قندیل های یخی اون پایین میکشنم پس لجبازی نکن و..
_جن!
چشمام گرد شد..چی گفت؟
-چی؟
YOU ARE READING
ᗯᕼITᗴ ᒪIᑎᗴ⚘
Fanfiction-نجاتم بده...لطفا ییفان... یک قطره اشک بود؟!.. نتوانست مطمئن شود چون این بار در بین دست های او ناپدید شد! همه ی این اتفاق ها باعث سوزش مغز و قلبش می شد اما مگه این آرزویی نبود که هر سال می کرد؟!..پس چرا خوشحال نیست؟! چرا میخواهد لوهان به جای درد کشی...
