Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yokluğunun onbirinci ayı özür dilerim sevgilim sana verdiğim sözü çiğnedim ağlıyorum hala senin için kolumdaki sargılarla üç gün önce ölmek istedim bileklerimi keserek kurtulacağımı sanmıştım ama olmadı sana verdiğim sözü tutamadığım gibi bunu da beceremedim ölmeyi de beceremedim üstüne de Minho hyung tarafından dayak yedim güzeldi ama haketmiştim dövdükten sonra bir kaç saat azarladı bana seni unutmam gerektiğini söyledi biliyor musun bu nasıl mümkün olabilir ki? acını içimde taşımak bana zarar veriyormuş öyle söyledi bana delirdiğimi söyledi delirmedim ben sadece sadece çok özledim delirmedim gerçi özlemek kelimesi çok yetersiz kalıyor bugün ayın onu gece hiç uyumadım 11 aydır yaptığım gibi sabaha kadar resim yapıp kitap okudum seni düşünmedim çünkü düşünmem için önce aklımdan çıkman gerek sınav var üç ay sonra üniversite öğrencisi olmama az kaldı senin sayende notlarım yükseldi öğretmenler bile şaşırıyor ortalamam kırkı geçmezken şimdi doksanın altında gelmiyor dersleri bile sevdirdin bana ama ruh gibiyim biliyor musun? sınıftakilerle hiç konuşmuyorum gerekmedikçe öğretmenlerle bile konuşmuyorum okulda yaşayan ölü olarak biliniyorum neredeyse Minho hyung beni psikoloğa götürüyor orada da konuşmuyorum psikolog bile bıktı Minho hyung'a beni psikiyatriste götürmesini söylemiş ama gitmedim deli değildim ben sonra... Yeosang benden uzaklaştı zarar veriyordum kendime, ona, onlara seni sevdiğim için herkes uzaklaşıyor benden ama yine de seni sevmeye devam edeceğim öyle bir his ki seni sevmek kelimeler yarım kalıyor her bakışına anlam yükledim ben her kelimeni sahiplendim gülüşün var ya işte ben o gülüşünde kaldım şimdi bu hislerimi bastıramıyorum eziliyorum seni sevdiğim için bedel ödüyor gibiyim ama bu ödediğim en güzel bedel bekliyorum seni hala senden gelecek bir haberi senden gelecek bir mesajı sorun senden gelecek bir mesaj değil benim hala o mesajı bekliyor olmam belki de asla gelmeyecek o mesaj yine de bekliyorum elden ne gelir ki... yağmur yağıyordu sevgilim şimşek çakıyordu ben korkuyordum gök gürültüsünden sen bunu bilemeden, öğrenemeden gittin ben de artık alıştım gök gürültüsüne çünkü beni kolları arasına alıp 'korkma güzelim, yanındayım' diye içimi ısıtan sen yoksun alışmam lazımdı yağmurda dışarıya çıktım sırılsıklam olmuştum ama yine de içeri girmedim gökgürültüsünü dinledim gözlerimi kapatıp ölmeyi diledim hayatta değilsen yanına gelmeyi ama ölmedim bu bir umut oldu bana belki de hala yaşıyorsundur bu yüzden ölmüyorumdur Hyunjin nefesim seni istiyorum ne zaman döneceksin, sevgilim? ne zaman kollarının arasında kaybolacağım? ne zaman gülümseyeceksin sanki ikimiz de hiç ölmeyecekmişiz gibi? ne zaman? lütfen bana bir işaret ver artık dayanacak gücüm kalmadı ayaklarım bile bedenimi taşımıyor ruhen öldüm zaten cismen yaşamam için bir işaret ver geri dön artık hızlı yaşıyoruz, sevgilim hızlı ölebilirim dayanamıyorum lütfen beni daha fazla zorlama seni seviyorum sana çok aşığım, sevgilim 🖤
______ Ficlerden oldukça etkilenen birisi olsam bile kendi yazdığım ficlerden asla etkilenmezdim. Fakat bu bölümde bir şeyi farkettim ki son iki bölümdür gözlerim doluyor. Gerçekten gözümün önünde canlandırıyorum yazdığım sahneleri ve bu çok acı verici. Neden böyle hissediyorum bilmiyorum ama gerçekten çok kötü oldum.
