Winter in de zomer

Zomer

Terwijl de wind mijn haren naar achteren laat waaien en ik heel erg blij ben dat het net niet hard genoeg waait om mijn rok vast te moeten houden, loop ik het schoolgebouw binnen. Ik ben niet per se een grote fan van school, maar ik vind het ook niet het ergste op de wereld. Ik maak er gewoon het beste van en vrienden helpen daar een heel stuk bij. Vooral de vrienden waarmee je onder de les spelletjes kan spelen. Die zijn de beste.

Ik loop naar de tweede verdieping, waar mijn kluisje zich bevindt, echt geweldig. Verplicht elke dag vier trappen oplopen om alleen maar naar je kluisje te gaan. En dan beginnen mijn lessen meestal ook nog op de begane grond. Ga je eerst vier trappen op, kun je ze daarna meteen weer af. Als docenten nou iets minder streng waren op het beleid 'geen jassen in de klas' hoefde ik niet elke ochtend naar de tweede verdieping. Nou wil ik niet zeggen dat mijn conditie nul is, maar hij is ook niet de beste en daarbij zijn trappen gewoon heel erg stom. Dus zouden we het helemaal niet moeten vergelijken met een goede conditie of niet. Trappen zijn stom zou genoeg moeten zijn om een hekel hieraan te hebben.

Bij mijn kluisje aangekomen, laat ik mijn tas er bovenop ploffen, het enige handige aan niet zulke hoge rijen kluisjes en het bovenste kluisje hebben. Met mijn sleutel open ik het kluisje en prop mijn jas erin. Daar zijn kluisjes trouwens ook veel te klein voor. Boeken en een jas past echt amper.

"Hey Amélie," roept Evy vanaf de andere kant van de gang. Met rode wangen komt ze naast mij staan en opent ook haar kluisje. "Het waaide echt veel te hard om te fietsen. En dan kwam ik ook nog te laat weg, waardoor ik keihard moest fietsen. Echt, ik ben dood en de dag moet nog beginnen."

Zachtjes begin ik te lachen. "Tja, plannen blijft lastig. Maar één geluk, de laatste twee uur valt uit, dus we zijn al om één uur vrij."

"Serieus," brengt Evy blij uit - en hard, vooral ook zeer hard. "Oh mijn god, ja, geen twee uur aardrijkskunde. Dit is het beste nieuws van vandaag. Waarom heb ik deze melding niet al veel eerder gezien?"

Ik haal mijn schouders op. "Het is pas een paar minuten bekend, dus dat zou wel lastig zijn tijdens het fietsen. Daarbij betekent dat wel dat we een hele middag vrij hebben en het is donderdag, dan krijgen we nooit echt huiswerk mee. Dus zullen we de stad in?"

Evy begint hevig te knikken. "Ja, dan kunnen we eerst eten bij dat ene café en daarna nog wat shoppen. We moeten Jaelyn en Bruno ook meevragen."

"Natuurlijk, die heb ik misschien ook al geappt en ze gaan mee."

"Je bent gewoon de beste," grijnst Evy.

"Dat weet ik toch."

Evy geeft mij een stoot tegen mijn arm en pakt haar tas weer op. "Nou niet meteen je ego door het plafond laten gaan."

Lachend schud ik mijn hoofd en loop achter Evy aan naar Nederlands. De meest vrije lessen die we hebben. Bij Nederlands werkt iedereen gewoon zelfstandig en is er maar één dag in de week uitleg. Het is echt super fijn. En als je dus gewoon thuis al je huiswerk doet, kun je in de les spelletjes doen met je vrienden. Iets wat wij sowieso elke donderdag doen.

Bij het klaslokaal zien we onze klas al wachten en Evy snelt naar Jaelyn en Bruno toe. Ik blijf gewoon rustig lopen en leun tegen de muur aan, terwijl Evy al haar plannen voor vanmiddag deelt met de andere twee. Evy heeft altijd zoveel plannen, al hebben we niet genoeg tijd in één middag om dit allemaal te gaan doen. Haar plannen zijn namelijk ook heel vaak een beetje te veel voor de tijd die we hebben. Wel zijn ze heel leuk en creatief en helpt het ons heel erg om te besluiten wat we gaan doen met elkaar.

"Ik zie dat je Evy hebt verteld over je plan om naar de stad te gaan?" lacht Jaelyn. "Het laat mij wel meteen weer realiseren waarom je het niet wilde appen. Dan was ze nu nog steeds niet op school geweest en alleen maar ideeën aan het appen in de groepsapp."