Winter in de zomer

Zomer

Vol van enthousiasme loop ik samen met Chris de ruimte vol met trampolines in. Onze spullen hebben we achtergelaten in een kluisje en ik heb mijn ouders nog even snel geappt dat ik ze over twee uur meer over mijn verdere plannen vertel. Dan worden ze in ieder geval niet ongerust als ik niet reageer.

"Waar wil je als eerste heen?" vraagt Chris, door het geschreeuw van de andere kinderen heen. Al is het minder druk dan ik had verwacht. "De gewone trampolines, richting de blokkenbak of een spel?"

"Laten we beginnen bij de gewone trampolines. Dat is al genoeg uitdaging nu eerst," antwoord ik lachend. "Die hoek is nog leeg, dus daar kunnen we wel heen."

"Lijkt me een goed plan." Over de matten die naast de trampolines zitten, lopen we naar achteren en daar springt Chris meteen op een trampoline, terwijl ik er wat voorzichtiger op ga staan.

"Wanneer heb je voor het laatst trampoline gesprongen?" vraagt hij, terwijl hij zelf al heel wat hoogte bereikt.

Ondertussen sta ik zelf ook onstabiel op het ding, maar echt meekomen met hem lukt totaal niet. Elke keer als hij weer iets harder afzet, verlies ik bijna al mijn evenwicht om te blijven staan. "Bijna tien jaar geleden op een feestje. Eigenlijk nooit dus," antwoord ik, kijkend naar hoe soepel het bij hem gaat. "En jij?"

"Ik heb jaren op de sport gezeten, maar sinds een halfjaar doe ik het alleen nog thuis."

"Waarom ben je gestopt?" vraag ik, terwijl ik eindelijk mee begin te springen, nadat Chris wat in tempo en hoogte is afgezwakt.

"Het werd te druk, maar misschien ga ik ooit weer terug. Het was echt ontzettend leuk om te doen," antwoordt hij glimlachend. "En ja, ik ken dus heel wat kunstjes, maar het is voor jou beter om eerst een beetje gewoon rond te springen en soepel te landen."

Met een - nu al - warm voorhoofd kijk ik hem lachend aan. "Als jij mij wel wat laat zien. Ik ben nu wel heel benieuwd naar wat je allemaal kan."

Chris springt wat in de hoogte en gaat zo over naar de lege trampoline naast die waar ik nog op sta. Hij begint geconcentreerder te springen en ik laat mezelf op de trampoline neervallen, waarna ik hem zittend aan kijk. Hij begint allemaal dingen te doen, waaruit ik wat salto's kan halen, verschillende draaien en overslagen. Maar ik heb geen idee wat hij precies doet. Het ziet er wel heel indrukwekkend uit.

Als hij klaar is met een hele mooie routine aan allemaal verschillende draaien en andere trucjes, laat hij zichzelf op de trampoline vallen en komt op de mat tegenover mij zitten. "Was het wat?" vraagt hij een klein beetje buiten adem en met een rood hoofd.

"Dat was geweldig. Ik wil dat ook ooit kunnen. Het ziet er zo gaaf uit."

Met een twinkeling in zijn grijze ogen kijkt hij mij aan. "Sommige dingen hebben ook heel wat oefenen gekost om goed onder de knie te krijgen," lacht Chris, terwijl hij nog iets dichterbij komt zitten en de trampoline wat meebeweegt. "Maar misschien krijgen we er vandaag bij jou nog wel een salto in."

Met grote ogen kijk ik hem aan. "Dat zou zo ontzettend gaaf zijn. Waar beginnen we mee?"

----

Na een uur te hebben gesprongen, kan ik ondertussen een halve salto. Wat betekent dat ik kan springen in de lucht, maar niet draai en dus steeds op mijn buik beland. "Ik wil het nog één keer doen," zeg ik tegen Chris, die mij lachend aankijkt. "Ik beloof dat ik nu echt zal proberen te draaien."

"We kunnen ook terug naar de blokkenbak gaan," oppert Chris. "Daar durfde je wel te draaien."

"Nee, ik weet het zeker. Ik kan dit. Al moet je me wel opvangen als het echt verkeerd gaat."

"Ik zal mijn best doen."

Langzaam begin ik weer te springen, waarna ik steeds wat meer kracht zet en hoger kom. Gewoon ademhalen en niet te veel nadenken. Je kan dit wel. Ik ga omhoog, zet de draai in, zie de trampoline onder me, waarna ik me klein maak en mijn ogen dichtdoe en mij voorbereid op een pijnlijke landing.

Die uiteindelijk zeer zacht is. Op mijn kont. "Heb ik het gedaan?" roep ik enthousiast uit naar Chris, die naast mij op zijn knieën zit. "Ik heb het gedaan."

"Ja, je hebt het gedaan. Nu kun je nog verder oefenen door te proberen op je voeten te landen, maar ja, het is je gelukt. Al was ik heel even bang dat je vol op je hoofd zou vallen."

Ik strek mijn benen een beetje uit, waardoor ik zacht tegen Chris' knieën aanbots en een heel klein stukje opzij ga. "Geloof me, ik ook. Maar het is helemaal goed gegaan."

"Wat wil je nu gaan doen?" vraagt Chris, terwijl hij met zijn handen over zijn benen wrijft. "Het basketballen zit vol, maar voor de rest kun je alles kiezen."

"Ik wil nog wel weer terug naar de blokkenbak. Het is zacht om in te vallen en ik wil dit nog blijven doen. Of jij moet iets anders willen doen?"

Chris schudt zijn hoofd. "Ik vind het allemaal goed." Hij springt in één soepele beweging op, waarna hij zijn hand naar mij uitsteekt. Voorzichtig pak ik hem aan en laat me helpen om ook in zo'n beweging op te staan. Door het meebewegen van de trampoline, knal ik vol tegen Chris aan. Zo snel mogelijk laat ik zijn hand los, waarna een hete plek van zijn aanraking achterblijft en loop iets bij hem vandaan.

"Goed, daarheen dan maar?" stamel ik, terwijl ik voel dat mijn hoofd warm wordt en dit keer niet van het springen. Al voelt het toch iets beter om te zien dat ik niet de enige ben met een rood hoofd.

Chris knikt en begint voor mij uit over de trampolines te springen die kant op. "Er is daar een balk, met van die ronde knuppel dingen, dat kunnen we wel gaan doen," stel ik voor.

Chris grijnst en rent voor mij uit, waarbij hij mij zo'n opgeblazen knuppel geeft. "Goed, maar ik maak je wel in," antwoordt hij. Soepel stapt hij de balk op, waarna hij gemakkelijk helemaal naar de andere kant loopt en weer omdraait.

Ik slik even. Ik had er niet bij stilgestaan dat hij hier ook goed in zou kunnen zijn. Maar goed, ik ga mij niet terugtrekken. Misschien win ik nog wel, ik heb een best goed evenwicht. Zo zelfverzekerd mogelijk stap ik op de balk en probeer niet al te veel te wiebelen. "Ik ben er klaar voor," zeg ik en allebei beginnen we iets meer naar het midden te lopen. Ik houd de knuppel voor mij in de aanslag en wacht of hij als eerste in de aanval gaat. Maar Chris lijkt net zo afwachtend als ik.

En dan net wanneer ik hem een mep wil verkopen, slaat hij in een onbeschermd stukje van mijn zij toe. Ik wankel even op de balk, maar blijf nog staan. Ik sla hem tegen zijn heup, maar Chris vertoont geen enkele beweging.

Iets harder dan de vorige keer knalt mijn knuppel nog eens tegen hem aan, maar die jongen blijft gewoon stabiel staan, terwijl ik bij elke klap steeds minder grip houd op de balk.

Met mijn voeten schuifel ik nog een beetje dichterbij en houdt mijn knuppel in de aanslag, maar Chris maakt te dankbaar gebruik van mijn nieuwe tactiek en zorgt ervoor dat ik in de blokken val. Al neem ik hem wel heel gezellig aan zijn arm mee in mijn val.

Terwijl ik met moeite boven de blokken uit kom, zie ik dat Chris perfect is gevallen en mij al vrolijk aankijkt. "Ik zei toch dat ik zou winnen," grijnst hij, terwijl hij door de blokken iets dichterbij komt en zijn hand langs die van mij strijkt. "Ik had daar gewoon als winnaar bovenop kunnen staan, als jij mij niet meetrok."

"Vind je het niet gezellig hier?"

Chris' vingers strijken langzaam over die van mij heen en een warme rilling trekt door mijn lichaam. Hier heb ik de afgelopen weken zo vaak over nagedacht en het voelt nog zoveel beter dan verwacht.

"Met jou? Altijd," antwoordt hij, terwijl hij mij recht in de ogen aankijkt. Een oprecht antwoord. We staan nog dichter bij elkaar en ik kan de warmte van zijn lichaam voelen. Er ligt een klein laagje zweet op zijn voorhoofd, maar het ziet er zo goed uit. Ik zou het zo kunnen wegvegen met mijn vinger, net als de lichtblonde pluk haar die erin vastgeplakt zit.

Het gejoel van kinderen komt dichterbij en niet veel later landen de eersten al in de blokkenbak. Als uit een trans ontwaakt, neem ik iets meer afstand van Chris en kijk even om mij heen. "Zullen we anders iets te drinken halen? Ik heb wel dorst."

Chris maakt zijn blik van mij los en begint een weg te maken naar de uitgang. "Dat lijkt me een heel goed plan."