Winter

16 11 0
                                    

Ik ben gewoon alweer een halfjaar samen met Amélie. Ik kan het echt nog maar amper geloven. We gaan al zes maanden goed met elkaar. Het is zo fijn met haar en ik kan echt mezelf bij haar zijn. Ik hoop dat je het allemaal te zien krijgt. Sinds ik echt met haar samen ben, voel ik me zoveel vrolijker dan hiervoor. Ik heb echt het gevoel alsof ik mezelf kan zijn om haar heen en volgens mij heb ik dat net al gezegd, maar het voelt echt zo. Misschien haalt zij mij wel uit de winter. Misschien heeft ze het al wel een klein beetje gedaan, want ik heb me sinds ik kan herinneren niet meer zo opgewekt gevoeld. Ik vind het jammer dat jij het niet kon zijn, maar Amélie is echt goed voor me. Net zoals jij was. Ze is geen vervanging, dat zal ze ook nooit zijn. Niemand zou jou kunnen vervangen, jij blijft voor altijd mijn lievelingspersoon. Maar ik denk dat ik ook echt goed van Amélie kan houden. Ze laat me van mezelf houden, en daardoor kan ik ook van haar houden. Amélie leert mij weer in liefde geloven. Ik denk dat het daarom ook tijd is dat ik haar over jou vertel. Want jij verdient het om over gepraat te worden. Je klok is te snel stil gaan staan, maar dat betekent niet dat je verloren hoeft te gaan in de duisternis. In mijn hart zal je als een kleurenbom voor altijd verder leven. Echt waar. Ik zal je nooit vergeten. En ik wil er echt overheen komen. Ik heb iets gedaan, Livia. En papa en mama zijn het er nog niet helemaal mee eens, maar ik weet zeker dat het ze zal helpen. Ik had Amélie verteld over hoe papa en mama steeds minder in huis waren. Of nou ja, ze waren er wel, maar ook weer niet. Het verdween. Alles werd kil. De sfeer voelde steeds duisterder aan. Amélie weet nog niet hoe en waarom, maar ze heeft mij geholpen. Ze heeft mij geholpen om hulp te vragen voor papa en mama. Zodat ze over jou leren praten en de kleur weer terughalen in hun leven. Ik zag mezelf in ze terug, Livia. Hoe ik was toen je klok nog tikte. Ik snap waarom je mij zo graag uit mijn eigen winter wilde halen. Ik zie het in. Volgens mij kom ik er nu ook echt uit. Al hoef ik het niet meer alleen met jou en dit schrift te doen. Toen ik eenmaal in dat gesprek zat, heb ik het niet alleen over papa en mama gehad. Ik heb ook over mezelf verteld en Amélie heeft al die tijd mijn hand vastgehouden. Zelfs na het gesprek heeft ze mij niet alleen gelaten. Eindelijk wordt alle hulp in gang gezet die papa en mama meteen hadden moeten vragen. En hoewel ze het zelf nog hartstikke moeilijk vinden, doen ze er wel aan mee. Ze gaan naar gesprekken toe en praten erover. Daarbij zien ze ook in dat het voor mij niet meer te doen was thuis. Dat ik het thuis niet meer leuk vond, omdat mijn ouders langzaam van mij weg verdwenen. Samen met mijn ouders en de ouders van Amélie is samen met de personen van de hulp besloten dat ik even bij haar verblijf. Gewoon om zelf tot rust te komen met de gesprekken. En dat papa en mama ook even alleen zichzelf hebben. Volgende maand ga ik weer naar ze toe. Dat hebben we afgesproken. Daarna zullen we ook met elkaar naar gesprekken gaan. Om het er met zijn drieën over te hebben. Je wordt steeds minder de duisternis die iedereen omhult, je komt weer terug in alle kleuren en levendige herinneringen. Je wordt weer de zomer in ieders leven. Ook al blijft je klok stilstaan en zal het nooit meer tikken. Jij bent er niet meer en zal niet meer naar ons terugkomen. In één seconde werd jouw hele leven van ons weggetrokken, maar we zullen je altijd in ons hart houden. Jij zal altijd deel blijven van onze familie. Want ook al was je maar tien minuten ouder, jij Livia Winter zal altijd mijn tweelingzus blijven. En ik zal vechten om uit de winter te komen. Volgende zomer zal het geen winter meer zijn voor mij. Het zal ook in mijn hoofd volle zomer zijn. Ik zal over je blijven praten, maar ook verder gaan. Ik zal dromen maken en die met jou in mijn hart beleven. Morgen zal ik Amélie alles over jou vertellen en ik weet dat je trots op mij bent. Dat je vanuit je mooie plek daarboven elke beweging van mij zal blijven volgen. Ik weet het zeker, mijn liefste zus. Want jij, jij bent en blijft mijn grote voorbeeld. Voor altijd.

Winter in de zomerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu