🌼COLE🌼

281 26 0
                                    


It's funny to think na minsan na nga lang magmahal, masasaktan pa.

I thought love is easy but it never was.

As I am looking at the sky, hindi ko mapigilan ang maluha.

I remembered every memories we had shared.

I remembered how happy Yzabel and I were.

Her smile.

Her laugh.

Akala ko, yun na yun.

Akala ko, masaya lang kami palagi.

I thought our love was already enough for us.

But I was wrong. Love will never be enough.

I was there.

I was ready to fight for her, to fight for us but unfortunately she didn't fight for me back.

It was so sudden, all of the memories we had suddenly vanished right after that moment.

I felt something in my chest that I couldn't explained. It's like a bomb that exploded.

Sobrang sakit.

Noong makaalis ako sa bahay nila. Hindi ko alam alam kung saan ako pupunta.

I felt like I have nowhere to go.

Tinawagan ko noon si papa.

Pakiramdam ko nun si papa lang ang makakaintindi sa nararamdaman kong sakit.

I cried my heart out the whole time as we drove down the quiet road back to our hometown.

Maybe this is the best for us.

Maybe we are not really meant for each other.

Maybe this was our destiny.

----

"Anak."

"Papa" nandito ako ngayon sa ilalim ng puno, nagmumuni muni.

This was my routine simula nung bumalik ako dito.

I also decided na dito ko nalang din tapusin ang bakasyon ko.

It's summer now, pag ganitong  summer break ay tumutulong ako kay papa sa negosyo at sa taniman pero ngayon parang wala akong gana sa lahat.

Gusto ko nalang ang mapag isa at damdamin pa din ang sakit.

Naiintindihan naman ako ni papa.

"Alam mo ba noong mawala ang mama mo ay ganyan na ganyan din ang naramdaman ko. Walang gana sa lahat. Halos mapabayaan na din kita noon."

Totoo yun. I saw how my papa cried and almost give up when my mama died.

Kahit bata palang ako noon ay naiintindihan ko na kung gaano kasakit nun para kay papa.

"Pareho tayo ng nararamdaman pero magkaiba ang rason kung bakit tayo nasasaktan."

Nakikinig lang ako kay papa.

"Ako, habang buhay ko nang hindi makakasama ang mama mo pero ikaw andyan pa rin, makikita mo pa rin siya, mayayakap, mahahagkan."

He tap my shoulder.

"Alam ko anak hindi ganoon kadali ang magmahal pero sana piliin mo kung saan ka talaga sasaya. Sa pagmamahal , kakambal na nito ang sakit. Huwag mong hayaan mawala kung ano o sino ang makakapagpapasaya sayo."

After he said that ay umalis na ito.

Napapikit ako at isiniksik sa isipan ko ang mga sinabi ni papa.

I love Yzabel but I don't know if she also love me back.

Kung sakali mang hindi talaga kami ang para sa isa't isa ay hangad ko pa rin ang kaligayahan niya.

I believe that at the end of the day, she deserves the happiness and what life could give her.

Even if it will hurt me.

--------

For you wuv!

🌼🌼🌼🌼🌼
~gatasowshie

YES OR NO ft. YzaCole Where stories live. Discover now