The Girl Who Can't Say NO

Chapter 3

ANASTASIJA

"Will that be all, Miss?

"Yes po" Kasalukuyan akong nagbabayad sa cashier ng order ko samantalang yung dalawang weirdo ay nasa gilid ko lamang dala ang order nila.

Paaalisin ko na sana sila dahil halata namang nabibigatan na sila sa bitbit nilang tig-isang tray pero nangunot ang noo ko ng makita yung dalawa na kakaiba kung makatitig sa credit card ko na kakaabot ko palang sa kahera.

Well ano pa nga bang bago, marahil nagulat rin sila pagkakita sa credit card ko. Wala namang kakaiba, siguro ngayon lang sila nakakita ng credit card ng mga ordinaryong tao.

Yung credit card nga siguro nila unlimited yung laman eh.

Samantalang itong sakin, pamana pa ito ng parents ko kaya nga ayaw ko sanang gastusin dahil emergency funds ko ito. Pinagbawal naman ni Tanda ang pagpa-part time ko kapalit ng hindi ko pagtira sa bahay nya.

Sabi naman nya lalagyan nya ng pera ito, hindi ko na nga lang inalam kung ilan.

Hindi ko naman gustong i-check, tinitipid ko nalang.

"Kung gusto nyong mangawit at tumayo nalang jan maghapon, sige lang. Trip nyo yan eh!" Pagpaparinig ko sa dalawa na tila naestatwa na sa tabi ko.

Pagkakuha ng order ko ay naghanap na agad ako ng bakanteng lamesa.

"Anastasija, here!" Nakuha namin ang atensyon ng iilang sa mga estudyanteng malapit sa amin ng sumigaw yung isang babaeng weirdo.

Naunahan pa akong maghanap ng bakanteng table. Well, matagal na syang estudyante rito kaya sigurado akong kabisado na nya ang lunch routine ng mga estudyante.

Hindi nalang ako umimik at tahimik na umupo sa lamesang napili nila. Ang galing! Hands down sakanila.

Nakaupo kami ngayon sa table kung saan kitang-kita namin ang lahat ng nangyayari sa labas mula sa malaking glass wall ng cafeteria. At pansin ko rin na yung table na pinili nila, ay ayaw pansin sa lahat ng papasok dahil nasa gitna kami ng lahat.

Didn't I just say that I hate attention?

Pero wala na akong nagawa dahil kahit saan ako lumingon, wala ng bakanteng table. Huminga na lamang ako ng maluwag at nagpapanalangin na walang mangyaring masama.

Let's eat peacefully, okay?

Hindi ko na hinintay pa na magsalita yung dalawa at nagsimula na akong kumain ng fried chicken, pork steak at isang serve ng kanin na inorder ko. Take note, umabot pa yan ng lagpas five hundred.

Hindi naman ako sinabihan ni Tanda, dito pala ako mamumulubi.

"Anastasija, bakit hindi mo nga pala sinuot
yung uniform ng school?" One of the girls initiated a conversation.

But because my mouth is stuffed with so many food, hindi agad ako makasagot. Sa matakaw ako eh at sinabi ni Mama na, don't talk when your mouth is full if you don't want to be choked.

"I don't talk to strangers," sagot ko sakanya habang hinihiwa ang pork steak ko.

In all fairness, thumbs up sa chef ng cafeteria. Dinaig nya pa yung famous karenderya ni Aling Lusing sa kanto namin. Pang-ginto nga ang lasa.

Pansin kong nagkatitigan ang dalawa at sabay pang natawa.

"My bad, we forgot to introduce ourselves." Napatigil ako saglit sa pagkain dahil umayos ng upo ang dalawa. Inayos pa nila ang blouse nila na hindi naman nagusot.

The girl with the shining cute smile introduces herself first, "I'm Dionne Agnello, as you can see some may find me bubbly but who knows my true self can be deadly."