Going Back (Nederlands/Dutch)

3.

Ik ging aan de tafel van Slytherin zitten en er waren een paar leerlingen die met me aan het praten waren en vroegen naar mijn vorige school. Heel veel praatte ik niet, want ik was nog altijd aan het denken aan wat professor Dumbledore had gezegd: 'de meeste kwamen nooit terug.' De woorden bleven maar door mijn hoofd spoken. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet doorhad dat bijna iedereen al was vertrokken. Ik herinnerde me ineens dat ik nu het wachtwoord niet wist en de common room dus niet binnen kon en dus ook niet naar mijn slaapkamer kon. Ik schoot snel recht en liep richting de kerkers. Ik liep op volle snelheid en toen ik de hoek omging botste ik recht tegen een andere leerling. Omdat ik zo snel afkwam vielen we allebei naar beneden. Ik sloot snel mijn ogen en toen raakten we de grond. Toen ik mijn ogen terug opende staarde ik recht in de bruine ogen van een mede Slytherin. Snel stond ik recht en stak ik mijn hand uit. 'Sorry.' Mijn wangen werden een beetje rood van schaamte. Hij keek twijfelachtig naar mijn gezicht en dan naar mijn uitgestoken hand. Uiteindelijk besloot hij om mijn hand toch aan te nemen en stond hij terug rechtop. 'Sorry.' zei ik opnieuw. Hij keek me kil aan en zei dan: 'Kijk de volgende keer waar je loopt.' Hij stapte om heen en ging weg zonder nog één keer om te kijken. Wow, er is iemand met het verkeerde been uit bed gestapt. Ik keek hem verbaasd na en liep dan snel naar de common room. Zoals ik al dacht was ik te laat en had ik het wachtwoord niet gekregen. Ik bleef voor het schilderij wachten, want ik wist dat het me toch niet ging binnenlaten zonder het wachtwoord.

Het leek wel alsof ik al uren aan het wachtten was en er was geen enkele Slytherin voorbij gekomen. Ik was juist van plan om iemand te gaan zoeken toen er iemand van Slytherin kwam. Er kwam een glimlach op mijn gezicht toen ik hem van ver zag aan komen. Plotseling herkende ik hem en verdween de glimlach van mijn gezicht. Het was dezelfde jongen waar ik op was gevallen en die daarna zo kil had gedaan. Hij zag me en rolde zijn ogen. Hij liep gewoon recht voorbij me en zei het wachtwoord. Ik volgde hem zo snel als ik kon door het portretgat en mompelde dankjewel. 'Ik deed het niet voor jou.' zei hij heel monotoon. Ik keek hem geschokt aan terwijl hij naar de jongensslaapkamer ging, want ik had niet verwacht dat hij dat had gehoord. Ik rolde uiteindelijk mijn ogen en ging dan naar de meisjesslaapkamer. Na een beetje rond gevraagd te hebben of iemand wist waar mijn slaapkamer was, vond ik hem uiteindelijk. Ik ging naar binnen en zag een ander meisje op een bed zitten naast het mijne. Ze keek op van het boek in haar handen en begroette me. 'Hey, ik ben Kailey. Jij bent dat nieuwe meisje van Beauxbatons, toch? Celine?' Ze legde haar bladwijzer tussen haar boek en ging rechtop zitten. 'Ja, dat ben ik.' Ze keek me opgewonden aan en begon me van alles te vragen over Beauxbatons. Omdat ik niet echt op Beauxbatons had gezeten, verzon ik gewoon wat dingen en personen. Nadat ik ongeveer al haar vragen had beantwoord, begon ze over Hogwarts te vertellen en de leerkrachten. De tijd ging snel voorbij en uiteindelijk gingen we slapen.

Ik voelde de warme zonnestralen op mijn huid komen en deed mijn ogen lichtjes open. Mijn ogen moesten even wennen aan het licht en uiteindelijk stond ik op. Ik deed mijn uniform aan, dat ik dankzij Dumbledore had gekregen (net zoals al mijn andere spullen), en stapte de commonroom binnen. Kailey zwaaide naar me voegde zich bij me. 'Heb je goed geslapen?' vroeg ze, terwijl ze met haar haar speelde. 'Ja, ik heb wel goed geslapen.' zei ik geeuwend. 'Vandaag is de eerste Quidditch match: Ravenclaw tegen Slytherin! Kom je ook kijken?' zei ze opgewekt. 'Ja, tuurlijk.' antwoordde ik glimlachend. We gingen naar de Grote Zaal om te eten en tijdens het eten vroeg Kailey of ik al veel mensen had ontmoet. Ik vertelde haar over de trein en daarna vertelde ik over de botsing die ik had gehad met een mede Slytherin. 'Nee! Echt! Aan wat je me hebt verteld klinkt het alsof je Tom tegen kwam, Tom Riddle. Hij zit daar.' zei ze wijzend naar een jongen die iets verder op zat. Hij had blijkbaar door dat we naar hem keken en rolde zijn ogen naar ons. 'Hij is wel niet echt vriendelijk.' zei ik, terwijl ik me terug richtte op het eten voor me. 'Klopt. Hij heeft ook niet echt veel vrienden, hij heeft alleen maar een soort van aanbidders. Hij noemt ze zijn 'volgers'.' Ze schudde haar hoofd terwijl ze dat zei, omdat er een vlieg rond haar hoofd bleef zoemen.

Na een paar klassen hadden we vrij en ging ik naar de bibliotheek om wat meer op te zoeken over de timeturner. Dumbledore had gezegd dat hij er ergens over had gelezen dus dat betekende dat er een boek van bestond. Ik pakte zo veel mogelijk boeken als ik kon dragen en zette me aan een tafeltje. Ik vond niets over de timeturner die ik droeg. Alle boeken gingen over andere timeturners. Mijn hoofd steunde op mijn hand en ik zuchtte diep. Wat moet ik nu doen? Ik kan altijd een andere keer terugkomen en zoeken naar andere boeken, maar wat is de kans dat ik iets vind. Het enige dat ik kan doen ... is... is naar de restricted area gaan! Ik haatte het idee, maar ik had geen andere keus. Ik zou het aan Dumbledore vragen en daarna met een briefje er naar toe gaan. Ik wou juist alle boeken terug op hun plek zetten, toen Kailey kwam aangelopen. 'Kom! Ik heb je overal gezocht! Straks zijn we te laat voor de match!' Ze trok me mee aan mijn arm. 'Wacht! Mijn boeken!' riep ik. Ze keek me zenuwachtig aan en liet dan uiteindelijk mijn arm los. 'Laten we het snel doen!' Ze pakte een paar boeken op en begon ze op de planken te plaatsen. Ze zette ze helemaal niet op de juiste maar het maakt haar niets uit, ze wou gewoon snel vertrekken. Ik pakte de overgebleven boeken op en begon ze ook op de planken te zetten. Bij mij ging het ietsje trager, want ik zette de boeken wel op de juiste plek. De laatste boeken in mijn handen stonden ergens vanachter in de bibliotheek. Ik liep zo snel als ik kon, terwijl ik Kailey hoorde roepen dat ik moest opschieten. Eén van de boeken viel uit mijn handen recht voor mijn voeten waardoor ik struikelde. Ik kon nog net mijn evenwicht behouden en hoorde naast me ook verschillende boeken vallen. Ik keek niet naar de andere boeken die waren gevallen en pakte gewoon mijn eigen boek terug op dat ik op de juiste plek zette net zoals de andere boeken. 'Jij!!' Hoorde ik ineens iemand naast me snauwen. Ik keek geschrokken om en keek recht in de ogen van Tom Riddle. Hij was blijkbaar zo verschoten van het boek dat ik had laten vallen dat hij alle boeken in zijn handen had laten vallen. 'Sorry!' zei ik snel toen ik het laatste boek wegplaatste. Hij keek me verbaasd aan en pakte dan zijn gevallen boeken op. Ik liep zo snel als ik kon naar Kailey, die me gespannen aan keek en dan achter me aan kwam lopen. 'Als we iets missen van de match is het jouw fout!!' Ik keek haar even aan en focuste me dan weer op de gang voor me. 'Maak je geen zorgen we zullen wel op tijd zijn!'