Going Back (Nederlands/Dutch)

6.

Toen ik bij de les aankwam zat iedereen al neer en ik haaste me snel naar de stoel naast Kailey, "Waarom ben je zo laat?" Ik legde snel mijn toverstok op de bank en antwoorde toen half mompelend, "Ik moest nog iets vragen."

Ze ging er niet verder op in en professor Dumbledore begon met de les, "Vandaag gaan we katten omtoveren tot ketels met de spreuk felifors. Begin eerst maar met de spreuk te bestuderen."

Ik opende mijn boek op de juiste pagina en begon te lezen, maar ik raakte nogal snel afgeleid. Tom zat een paar banken schuin voor me rare beweging te maken alsof hij me iets wou duidelijk maken, maar ik begreep er niets van.

Ik besloot hem maar te negeren en me terug op mijn boek te focussen. Tom stuurde me nog een boze blik en keerde zich daarna ook om naar zijn boek. Wat een rare jongen, dacht ik in mezelf.

Nadat iedereen de spreuk goed had gelezen ging professor Dumbledore verder met zijn uitleg, "Nu wil ik dat jullie de vorm van je ketel goed onthouden en dat jullie je kat gerust stellen. Daarna mag je de spreuk proberen en je mag altijd hulp vragen aan mij of je buren."

Twee meisjes van Ravenclaw brachtten de katten en ketels rond bij iedereen en daarna mochten we aan de slag gaan. Mijn kat was redelijk rustig en een ketel kende ik al goed genoeg van de lessen Potions van Snape.

Kailey had iets minder geluk met haar kat, de kat probeerde haar een paar keer te krabben en slaagde er zelf één keer in. "Moet ik je helpen?" vroeg ik na de tweede kras op haar hand. Ze knikte kort nee en ging gewoon verder.

Ik haalde mijn schouders even op en maakte me dan klaar voor de spreuk. Voor me zag ik Tom me om de zoveel tijd een boze blik sturen, maar ik negeerde hem gewoon. Hij was altijd boos en waarschijnlijk deed hij zo naar iedereen.

"Felifors", ik zwaaide met mijn toverstok en mijn kat veranderde in een ketel. Professor Dumbledore keek me trots aan en Kailey stond precies te overwegen of ze mijn hulp moest vragen.

Ik veranderde de ketel snel terug in de kat en aaide haar lieflijk over haar hoofdje. Tom stond ineens recht van zijn stoel en kwam met uitgestoken hand en boze ogen naast me staan.

Ik keek hem niet-begrijpend aan. "Mijn toverstok", hij knikte naar de toverstok in mijn hand. Ik keek snel naar de toverstok die ik dacht dat van mij was, en zag toen dat het de zijne was.

Mijn eigen toverstok lag nog altijd op mijn kamer en ik had zijn toverstok nog van in de bieb. "Ow", mompelde ik. Hij greep met zijn hand naar de toverstok, maar ik trok mijn hand snel weg.

"Ik heb hem nog nodig bij defence against the dark arts", ik keek hem smekend aan, maar hij toonde geen schijn van medelijden. "Ik heb hem nu nodig en straks ook."

Het was redelijk wat hij zei, het was natuurlijk ook zijn toverstok. Ik wou juist iets terug antwoorden, maar ik verschoot van de plotselinge aanwezigheid van professor Dumbledore.

"Wat is er hier aan de hand?" hij keek ons glimlachend aan en ik had toen ineens door dat de hele klas naar ons aan het staren was. "Ze heeft mijn toverstok", zei Tom vol minachting.

"En waar is uw toverstok, juffrouw Stone?" Hij keek me vriendelijk aan en ik antwoordde: "Die ligt nog op mijn kamer en ik kan er maar pas om bij het middagmaal, dus na defence against the dark arts."

Hij knikte begrijpend en zei toen, "Wel het lijkt erop dat Celine hier ook perfect met jouw toverstok overweg kan, Tom. Dus misschien moeten jullie maar gewoon even samen werken, nu en de volgende les."

Tom keek me nog altijd boos aan, maar knikte en ik knikte ook. "Dat is dan geregeld", zei hij opgewekt. "Kailey ga jij dan op Tom zijn plek zitten dan kan Tom hier zitten."

Kailey keek me een beetje angstig aan, maar gehoorzaamde toch. Tom ging nog snel om zijn spullen en ging dan naast me zitten. Hij griste de toverstok uit mijn handen en ging dan aan de slag met zijn spreuk.

Toen het bij hem de eerste keer mislukte zei hij dat het kwam omdat ik zijn toverstok had gebruikt. Na de tweede mislukte poging keek hij me alleen maar boos aan en de derde keer lukte het hem.

Na de les maakten we ons allebei snel klaar in de hoop voor de ander klaar te zijn, maar desondanks waren we gelijk klaar en liepen we juist de hele weg naast elkaar.

Vele Slytherins keken ons wantrouwend aan, maar ik lette er niet al te veel op. Professor Stronova kwam aangewandeld en opende de deur. Hij straalde een norse uitdrukking uit en zei: "Jullie mogen zelf kiezen waar jullie zitten maar deze plekken zijn voor de rest van het jaar."

Tom ging ergens meer voorin in de klas zitten en ik ging dan tegen al mijn gezonde verstand in naast hem zitten. Kailey kwam dan weer naast mij zitten en de jongen die de vorige les naast Tom zat en daarna naast Kailey, ging naast Tom zitten.

Kailey en die jongen keken elkaar boos aan en ik en Tom keken elkaar boos aan. Wat een lekker leuk boos groepje. Professor Stronova keek ons wantrouwend aan, maar begon uiteindelijk aan zijn les.

Toen we te horen kregen dat we onze toverstok deze les niet nodig hadden, werd Tom alleen maar chagrijniger en eerlijk gezegd was ik ook niet in mijn beste humeur.