KSM 1: lateral

42

Sol.

Bumalik ako sa loob ng condo kasama si Rhythm, balak nya pang umuwi pero pinigilan ko sya dahil anong oras na, malayo yung kanila, at halata namang pagod na pagod na sya.

My condo only have the kitchen's light open so it wasn't too bright when we came in.

I made Rhythm sat on the couch while i went to my room to get him some pillow and blanket.

"Ayos lang ba talaga na dito ako magpalipas ng gabi?" tanong nya nang mailapag ko sa tabi nya ang aking mga dala.

Agad naman akong tumango habang nakangiti. "It's really fine, antok na antok ka na oh baka kung ano pa mangyari sayo ng hindi mo namamalayan kapag nakatulog ka sa daan." i told him.

Mapupungay ang mga mata na ngumiti sya sa akin. "Sleep ka na. Dun lang yung room ko if may kailangan ka." sabi ko pa bago sya tinalikuran.

"Thanks, Sola." dinig ko pang sabi nya. Nagpunta ako sa kitchen para ipasok sa ref yung cake na hindi naman namin nabawasan kanina.

I stood near the island counter staring at Rhythm from afar. He's already closed his eyes while sleeping comfortably.

Iniwan kong bukas ang ilaw sa kitchen sink para di gaano madilim bago ako bumalik sa aking kwarto.

Pumunta ako sa balcony dahil ilang minuto na akong paghiga sa kama pero hindi pa din makatulog.

I glanced on the screen of my phone and saw that it's already 2:30 am. While looking at the buildings in front of me i suddenly remembered what happened earlier.

"Hindi mo na ba hihintayin yung sasabihin ko?" tanong ni Rhythm sakin habang hawak ako sa pulsuhan.

Tinignan ko pa sya pero agad din akong nag-iwas. "Hindi na, some things doesn't need to be reciprocated, mas ayos na din sakin ang hindi madinig ang sasabihin mo kaysa masaktan ako."

I said that in the edge of crying but i pulled myself together. I looked at him.

Tinitigan lang ako ni Rhythm at hinawakan ang magkabila kong balikat. "What if gusto din kita?" tanong nya. "Sola, kailan ba kita sinaktan? I'm literally always here to whenever you're unsure of your decisions, i don't want you to doubt me too. You know i wouldn't like to see someone hurt especially the one who's precious to me."

I nodded while still crying. He's right. He never hurt me not even want me to cry.

"I'm sorry. I'm always scared, i don't want to try things but i'm reckless. Nasanay lang ako na laging tumatakas to find my happiness kahit panandalian lang. I'm sorry kung sa tingin mo wala akong tiwala pero natatakot lang ako na mawala ka. Ayokong masaktan, Rhy, at ayaw din kitang saktan." i burst out crying, he held me in his arms and warmth wrapped around me. He stayed quiet until i finished.

"Hindi mo na kailangang matakot, Sola, nandito na ako hindi kita iiwan ayaw ko ding mawala ka. Everyday, after a hectic schedule i always make sure to be with you, kahit malayo, kasi makita ka lang na masaya nawawala na yung mabigat na nararamdaman ko. I like you too, Sola and you're the best gift I ever have in my birthday." he said.

Naiyak na naman ako, I can't believe the words he said, hindi ako makapagsalita dahil umaapaw yung mga emosyon na nararamdaman ko. I don't like to overthink things pero nung dumating sya ang dami ko ng bagay na kinakatakutan. I'm always undecided and not sure but i never felt the fear of losing losing, of losing him.

Rhythm is also the best gift i have in my whole existence, tipong kahit hindi ko birthday parang araw-araw akong nakakatanggap ng regalo.

Like, Lord deserve ko ba talaga 'to? Wala ng bawian ha.

Rhythm assist me to sit on the bench with him. Hindi na kami magkayap ngunit mahigpit namang magkahawak ang aming mga kamay.

Natahimik kami sa mga sandaling iyon, hindi alam kung anong gagawin at sasabihin.

"When you said you feel at ease when you're wiyh me, is it true or joke joke lang?" seryosong tanong ko ngunit mahinang natawa si Rhythm doon.

"Syempre totoo yon. I never lied to you. Tulad na lang ngayon, nagiging busy na ako sa acads tapos may birthday celebration pa yung mga ka-org ko kanina para sakin pero gumawa pa din ako ng oras para puntahan ka tapos ngayon parang hindi man lang ako napagod, 'cause you bring happiness in me." biglang seryosong saad nya.

I smiled and let my head rest on his shoulder. "Ano pa?" ngingiti-ngiting tanong ko. "Flatter me, i want to boast." i laughed, so he did.

"Nung isang araw, nag-rereview ako non pero inistorbo mo ako at syempre pinuntahan pa din kita."

Natawa ako.

"Tapos pagdating ko sayo nagrereklamo ka lang dahil hindi ka naka rebut dun sa batang inaway mo." naiiling pa sya.

Sinamaan ko naman sya ng tingin. "Nang iinsulto ka eh. Ayoko ko na nga sayo." pagtatampo ko at bigla naman nya akong niyakap. Hindi ko tuloy mapigilan na mapangiti.

"Aw, wag na magtampo ang tomato ko." pang-aasar nya at tumawa pa.

"Ayaw ko na talaga, inaasar mo na naman ako." sabi ko at mas lalo namang hinigpitan ni Rhythm ang hawak sa akin.

Tumawa sya ng malakas. "Hindi na. Dito ka na lang muna." sabi nya at nanatili kami sa ganung pwesto, nakayakap sya sakin habang nakahilig ang aking katawan sa kanya.

Sabay pa kaming napatingin sa kalangitan.

"Rhy, now that i said i like you and you like me too. Does it mean..." pinilit kong bitinin yung sasabihin ko.

Hindi agad nakaimik si Rhythm at naramdaman ko ang unti unting pagluwag ng hawak nya sakin kaya humiwalay ako at tumingin sa kanya.

"Is something wrong?" nag-aalalang tanong ko pero umiling sya at ipinatong ang siko sa binti habang hawak ang kanyang ulo.

"Sola. We like each other, yes, but you know we can't commit with each other, not ye. We were too different, you know that 'cause i already told you."

I nodded kahit hindi nya ako nakikita. Unti unti na namang namumuo ang aking mga luha.

"It's not like i don't want to commit with you but that is a big deal for me, i want to commit with you when the right time comes, when i can prove myself, when we're on the same steps."

You doesn't have to prove something for them. Rhythm, i only want you.

"Hindi pa ngayon, Sola pero kapag pwede na, pangako hindi na kita bibitawan." tumingin sya sakin at nabakas ang gulat sa kanyang mukha.

Pinunasan nya ang luhang kanina pa palang tumutulo sa aking pisngi ng hindi ko namamalayan.

"B-Bakit ka naiyak? Sorry, Sola. Ayokong saktan ka, wag ka na umiyak. Please." he hugged me tight. "Sorry, i really didn't mean to hurt you."

"Sira, I'm just too happy. I didn't know you'd think like that." i tried to smile.

"Sola, i really want you on my own, without anyone stopping us when i can prove myself to you." he kissed my forehead.