Superstars Daughter

Hoofdstuk 7 (✔)

(✔)

Ik was in mijn kamer aan het opruimen. Zeker mijn make up tafel. Uiteindelijk was het klaar. Het duurde wat lang voordat alles pico bello was. Iggy en ik hadden tijdens de rit niet gesproken. Ik was boos op de getatoeëerde dame. Het is niet dat ik haar ooit ga zien. Toch? "Paris, eten is klaar." Hoorde ik mon père. "Ik kom."

We aten elke dag frans gerechten alleen niet op woensdag. Woensdag was een keuze dag. We aten vandaag paprikasoep met stokbrood. Als drank gewoon een kopje thee. Wij, de Fransen waren bekend door ons wijn. Maar ik en mon pére waren tegen alcohol. Je vraagt je af waarom? Ma mére was overleden door een auto-ongeluk. Een gedronken chauffeur botste tegen de auto van ma mére. Ma mére lag in coma voor ongeveer 2 jaar. Net toen zij aankwam met een ambulance waren de dokters gechoqueerd. Ik was erin. Een klein jelly bean. Ik was geboren door een keizerssnee. Ik had geluk dat ik leefde. Geboren worden terwijl ta mére in coma ligt gebeurd niet vaak. "Dus vind je de school leuk?" Vroeg hij. Ik dacht na. Vond ik het leuk? "Geen idee. Mais ik denk van." Murmelde ik. Pére knikte bedachtzaam. "Weet je." Begon hij. "Ik denk al voor tijdje om samen met tu een song op te nemen." Mijn ogen werden groot. "Dat zou geweldig zijn." "Jeudi?" Ik knikte. "Oui."

Het was al maandag. Ik bevond me in de klas van Frans. Onze les ging over de passé composé. Mijn hoofd lag op de bank. De passé composé was een eitje. De les Frans zou voor mij super vlot gaan. "Hebben jullie nog vragen?" Vroeg de leerkracht van Frans, Mevrouw Marleé. Ik tilde mijn hoofd van de bank om te kijken wie vragen. Verrassend genoeg waren er geen vragen. Mevrouw Marleé controleerde de klas. Ik zuchtte van saaiheid. Al een heel lesuur voorbij gegaan voor de passé composé. We hadden geen oefeningen gemaakt. "Zo te zien snap iedereen het. Goed. Jullie krijgen nu een overnachtte toets." Vertelde mevrouw Marleé. De hele klas kreunde. Er was ook nee' s in opera gezongen dramatisch. Mevrouw Marleé deelde de bladeren. Toen ze bij kwam keek ze me triest aan. "Al jaren vinden de leerlingen passé composé moeilijk. Ik ben teleur gesteld in jou dat je bij deze moeilijke leerstof jouw hoofd op de bank legt en niet op let." Fluisterde ze naar me zodat de andere leerlingen niet zouden horen. Ze gaf mij de toets. Mevrouw Marleé draaide zich om. Ik keek naar de toets. Ik kreeg een grote grijns. Moeilijke leerstof he dacht ik. Binnen geen één minuut was ik al klaar. Het was ook geen grote toets. Er stonden 10 werkwoorden en 10 onderwerpen. Je moest die gewoon omvormen. Ik stond op van mijn plaats. Nieuwsgierige blikken volgden mij. Ik negeerde het. Ik moest zelfs niet nakijken. Ik was 100 procent zeker dat ik alles juist had. Ik legde mijn toets op het bureau. Mevrouw Marleé keek gechoqueerd aan. "Ja, Paris?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ik antwoordde kort. "Ik ben klaar." Mevrouw Marleé's wenkbrauwen gingen omhoog. "Zo snel." Murmelde ze. De leerkracht zuchtte. "Je mag de klas verlaten." Ik knikte. Net toen ik de deur ging openen draaide ik me om. "Mevrouw Marleé." Haar aandacht was op mijn gericht. Ik kreeg een grijns. "U mag mijn toets als verbeter sleutel gebruiken." Ik verliet het lokaal. Ik ging automatisch naar de wc. "Verdorie." Hoorde ik een stem." Ik volgde het geluid. "Alles oké?" Vroeg ik. "Neen." Schreeuwde de stem. "Hoe kan ik je helpen?" Ik was verbaasd door de ontploffing. "Heb jij toevallig maandverband bij?" Zuchtte ze. "Ja." Ik nam mijn schooltas. Uit het kleinste vakje nam ik het maandverband. Ik schoof het onder de deur. "Dankje." Mijn gsm rinkelde. Als reflex nam ik het uit mijn zak. Het was natuurlijk Iggy.

Kom naar de kantine xxx Iggy stond erop. Oui ik kom typte ik snel. "Daag." Zei ik tegen het meisje met moeder natuur. "Doei."

Ik was verdomme weer verdwaald in de gangen. "Paris." Hoorde ik mijn naam noemen. Ik volgde her geluid. Mevrouw Marleé was het. Ik had een frons op mijn gezicht. "Wil je meekomen." Antwoordde zij mijn blik. Zuchtend volgde ik haar.

Op de deur stond begeleiding in gouden letters. Mevrouw Marleé opende de deur voor mij. Ze wachtte tot ik binnen ging. Ze wees naar de zetel. Die tegenover een bureau was. Ik zat op de leren zetel. "Ik ben erachter gekomen dat je Frans bent." Begon het gesprek. Ik zweeg. "Er is een leerling hier op school." Er zijn honderden leerling hier op school. "Die leerling heeft nood aan Frans bijles." Mijn gezicht is emotieloos. "Zijn punten zijn super belangrijk." Ik puzzelde alle stukjes. "U wilt dat ik bijles geef aan hem?" Het was geen vraag. Meer een feit. Mevrouw Marleé knikte. "Ja. Ik ben erachter gekomen dat je Frans bent. Ik was wel best gechoqueerd toen ik je toets verbeterde. Alles was juist. Dankzij mevrouw Sweetje weet ik dat jij het vak Frans een super makkelijk vind." Stelde ze vast. Ik zweeg. "Hij wilt in Fit Unique l'ecole studeren." Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. Fit Unique l'ecole is een school voor toekomstige top sporters. De stichters zijn Frans. Je moet niet alleen top zijn, maar ook de taal Frans kunnen. Als je de taal niet kan beheersen werd je niet aanvaard in de sport school. Ze kiezen zorgvuldig. Ik was verrast. Iemand met een top sport talent op deze school? De stichters had ik ooit eens ontmoet. Ze waren vriendelijk en strikt tegelijkertijd. "Wat alles ik hem geen bijles geef?" Grijsde ik. Ik mocht de leerkracht niet. Ze terugkaatste mijn grijns met duivelse ogen. "Je krijgt een nul op jouw toets als straf. Omdat je mij tegen sprak." Ik grijnsde steeds. "Ik haal mijn punten wel bij met een vinger tikje." "Wel verwende leerling ik bel je vader." Probeerde ze mij te bedreigen "Goed." Knarste ik mijn tanden. Er werd plotseling op de deur geklopt. "Hij is hier." Grijnsde ze. Het veranderde in een lach. Een flirterige lach. De deur opende. Ik draaide me om. Dat zwart haar ken ik overal.

Jack.

Jack Morten.

De jongen die ik een woordenboek gooide.