Superstars Daughter

Hoofdstuk 2 (✔)

FOTO IGGY

 (✔)

Paris zat in de kamer van de directeur. Hij was oud, bruin haar met witte haren er tussen en met een grote bril op zijn neus. Kortom eng. "Paris Moore, Welkom op onze school, de High Land School. Ik ben meneer Pitty. Het is een grote eer om Mike Moore’s dochter in onze school te hebben." Hij zuchtte. "Maar er zijn strenge regels, als je deze regels overtreed zal je geschorst worden. Discipline is belangrijk in onze school." Paris keek naar de grond. Ze had echt geen zin om al die domme dingen te horen. Meneer Pitty ging verder. Tenslotte stopte hij met praten en gaf haar een klein boekje met als titel Zonder regels zullen we niet ver komen, zeg ja tegen discipline. Paris schrok van de lange titel. "Hij is gestoord. "Fluister Paris tegen haar eigen. "Wat zei je Paris?" Vroeg meneer Pitty. Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog en keek schuin aan. "Niks." Mompelde ze. Hij knikte. "Als jij het zegt, hier is je uurrooster. Hij gaf haar de uurrooster. "Moet ik de weg wijzen?" Paris keek naar de directeur. "Ik zal het zelf vinden. "Zei ze. "Mag ik ervandoor?” Meneer Pitty antwoordde haar vraag. "Je moest al vertrekken." Paris zuchtte. Rare gast, dacht ze. Paris vertrok. Ze keek naar de uurrooster. Burgerschap, lokaal 29. Na een halfuur gaf ze op. "Ik moest ja zeggen. "Mompelde ze. "Verdwaald in een school, gestoorde directeur. Wat is de volgende". Ze kruiste haar armen. "Hoe groot is deze school wel?" Ze leunde tegen de meur. "Hey darling heb je hulp nodig? “Hoorde ze. Een meisje met blond haar en donker groene ogen kwam tevoorschijn voor haar. " oui(ja), liefs van wel." Zei Paris. "Ik ben Iggy, en wat is dat met die Franse accent? “Vroeg Iggy. "Paris, ik ben Françaises.” "Dat had ik gemerkt. Waarom moet je heen darling?"Vroeg Iggy. "Lokaal 29."Antwoordde ze kort. Iggy trok haar wenkbrauwen omhoog. Een gevaarlijke grijns kwam plotseling. "Burgerschap, je hebt echte dikke geluk." Nu was de beurt aan Paris om haar wenkbrauwen omhoog te trekken. "Pourquoi (waarom)?" Iggy's grijns was er nog steeds. “Twee woorden, Jack Morten." Zei Iggy. "Ik heb die naam ergens gehoord maar waar. "Mompelde Paris tegen haar eigen. "Wie is hij?" Vroeg Paris nieuwsgierig. "Hij is een magneet. Hij trekt alle meisjes naar hem toe. Niet normaal en kijk hem niet in de ogen, als je dat doet zal je verzinken in zijn mooie blauwe ogen. "Vertelde Iggy dromerig. Paris stond awkward bij. "Uhm." Iggy realiseerde zich weer. "Oei, ik zou je naar je klas brengen." Iggy trok aan Paris pols. Ze zwierden tussen de gangen. Na al die deuren kwamen ze aan. Iggy klopte op deur. "Veel succes nog. “Knipoogde Iggy. "Niet vergeten, kijk niet in de ogen." Benadrukte Iggy voordat ze vertrok. Paris liep binnen. De leerlingen keken haar aan of ze het hert was en zij wilde hongerige leeuwen. Een Mevrouw rond 45 keek haar top tot teen. "Jij bent Paris onderschat mij, toch?” Paris knikte braafjes. "Oui, madame.(ja mevrouw)" Mevrouw zonder naam giechelde als een tiener meisje. " Jouw Franse accent, c'est super (het is super)" Beantwoordde ze door Paris vragende blik. "Oh ik ben mevrouw Sweet, ga maar Nathan zitten." Paris zag één lege plaats naast een donker blond harige jongen met blauwe ogen. Paris trok de stoel en zat in stilte. "Paris wil je jezelf voorstellen?” Paris slikte. Ze haatte om over zichzelf te vertellen aan wilde leeuwen. "Weet je dat hoeft niet. Als jullie vragen hebben stel ze maar na de les." Zei mevrouw Sweet wanneer ze Paris dodelijke blik zag.

Paris was mevrouw Sweet echt dankbaar. Sweet begon weer met de les. Paris voelde dat blond harige met blauwe ogen a.k.a Nathan met zijn voet schopte aan haar been. Paris negeerde het. "Psssht." Hoorde ze Nathan zeggen. Paris keek naar het bord. Ze maakte geen oogcontact met hem. "Psst." Zei Nathan weer. Hij schopte weer. "Woordenboek meisje." Paris draaide vliegensvlug naar de nieuwe stem. Ze wist van wie de nieuwe stem was. Ze zag hem "Jij, wat doe jij hier?" Fluisterde ze terug. Hij grijnsde. "Het lot heeft ons samen gebracht zodat ik mijn wraak kan nemen."

De schoolbel ging. Paris raapte snel mogelijk haar spullen. Snel vertrok ze. Als een poema liep ze door de gangen. "Gered door de bel." Schreeuwde Paris toen ze in de kantine was. Iedereen was al binnen. "Ik moet me verstoppen. "Sprak ze tegen haar eigen. Paris verstopte achter de balie. Ze liet haar op de grond vallen. Ze leunde achter de balie en zuchtte. Paris nam haar gsm en luisterde Franse muziek. Wanneer Indila aanboort kwam, zong Paris met het refrein. "Je remue le ciel le jour, la nuit Je danse avec le vent la pluie. Un peu d'amour, un brin de miel Et je danse, danse, danse, danse, danse, danse Et dans le bruit, je cours et j'ai peur."

Voordat ze wist sloten haar ogen.

"Is ze dood?"

"Ademt ze nog?"

"Wat moeten we doen?"

"Nathan hou twee minuten je mond en help me."

"Hoe?"

"Neem haar schooltas en ik ga haar dragen."

Paris werd wakker door de conversaties van twee herkenbare stemmen. Haar ogen waren nog steeds toe. Ze voelde dat iemand haar optilden. Paris opende haar ogen snel. "Woordenboek meisje is wakker geworden. "Zei Nathan. Binnen een second viel Paris op de grond door haar drager die Paris loslaatte. “Auw!" Schreeuwde Paris van de pijn. Ze viel op haar billen. "Mijn staartbeen auw!"

"Dat had je verdiend woordenboek meisje." Zei hij of het de normaalste zaak was. "Wie denkt dat jij bent?" Snauwde ze hem. "Je m'appele Jack Morten(ik heet Jack)" Probeerde hij een Frans accent te toevoegen. Paris stond een mond vol tanden. 'Daarom leek de naam herkenbaar.' dacht Paris. "Ik wil mijn wraak.” Zei Jack. Paris knipperde met haar ogen. "Excuzes-moi (excuseer me.)is dit niet genoeg. Ik snap niet waarom je zoveel drama maakt ik zei pardon, man je gedraag je als een meisje op haar gevoelige periode. “Zei ze. Jack zijn mond viel open. "Wat zei je?" Zei hij ruw. Paris stond moeilijk op door de pijn van haar staartbeen. "Ik zei je maakt veel drama zoals meisjes met haar gevoelige periode." Jack ademde diep in. "Als jij geen een meisje was, was je al eraan." Gromde hij. Paris schrok van zijn attitude. "Grom niet naar me, chien(hond)." Jack deed een stap naar voren. "Neem. Je. Woorden. Terug. "Er vloeide woede uit zijn ogen. Eng. Gevaarlijk. Onbetrouwbaar. Deze drie woorden kan je beschrijven voor deze situatie. Paris kreeg in brok in haar kaal. Snel herstelde ze zich. "Neen dat doe ik niet. "Snauwde ze hem. "Bied je excuses aan onmiddellijk.” Commandeerde Jack. "Nu!" Paris was wel bang. Dankzij door haar acteer talent liet ze dat niet merken. Toen zijn in Parijs was had ze vijf jaar acteer lessen gevolgd. "En als ik dat niet doe. "Hief ze haar stem. " Jack knarste zijn tanden. "Hij hield bij haar schouders en duwden hij tegen de muur. Paris voelde de muur. Nathan zag hoe zijn beste vriend, Jack zijn woede aanval kreeg. Nathan greep snel mogelijk de schouders van Jack naar achteren. "Shht, Jack. Het is een meisje, hou je rustig." Fluisterde Nathan. Hij masseerde Jacks schouders. Jack keek in de ogen van Paris. De woede was verdwenen. "Het spijt me." Murmelde Jack. Voordat Paris antwoord kon geven was hij al weg.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♡♡♡♡♡♡♡♡♡