Superstars Daughter

Hoofdstuk 8 ( ✔)

(✔)

FOTO MEVROUW MARLEE

Mijn ogen werden groot. Jack? De zogenaamde top sporter? Jacks verbaasde uitdrukking keek naar mevrouw Marleé. "Gaat zij mij bijles geven?" Vroeg hij. Marleé knikte. "Wat ben ik een goede leerkracht. Ik denk aan jou lieve Jack." Ze knipoogde naar hem. Was dit een manier van flirten? Jacks verbaasde uitdrukking werd omgezet door een neutraal wel enge gezicht vorm. Jack knikte. Ik voelde in mijn broekzak tintelingen. Iggy. Ik kuchte. Alle aandacht kwam naar mij toe. "Wel ik ga vandoor." Murmelde ik. Snel mogelijk probeerde ik te verdwijnen. Snel wandelend vertrok ik. "Oef, dat was een nippertje." Zuchtte ik. Plotseling hield iemand mijn ellenboog vast. Schrokkend schreeuwde ik. "Bijles." Fluisterde zijn stem in mijn oor. Mijn hart bonsde keer. "Oui." Knarste ik mijn dan. Ik trok mijn ellenboog terug. "Niet zo agressief." Jack keek vol afschuw. "Wanneer?" Commandeerde hij bazig. "Vandaag." Hoe sneller het is, hoe beter. Dan hoef ik zijn slechte humeur niet te zijn. "Jouwe of de mijne?" Ik zuchtte door de bazigheid van hem. "De jouwe." Gaf ik kort antwoord. Zijn hand ging in mijn broekzak. "Wat doe je? Ben je gek of zo!" Schreeuwde ik. Die agressieve idioot negeerde me. Hij viste mijn gsm. Mijn gsm had geen wachtwoord, omdat ik de taalkeuze van mijn gsm Frans gekozen had. Jack typte snel. Toen kwam een melding van zijn gsm "Hier." Hij gaf mijn gsm. Vliegensvlug controleerde ik het. Ik was gefocust op de gsm. Niks was onnatuurlijk. "Voordat ik het vergeet, kom na school naar de schoolpoort." Ik keek naar Jack. Hij was niet meer naast me, maar een stuk verderop. Zijn rug was naar me teruggekeerd.

-

"Wat? Bijles geven aan Jack voor Frans?" Schreeuwde Iggy uit haar longen. We zaten onder een eikenboom. De meeste leerlingen aten in de refter. Ik en Iggy dachten eraan om buiten te eten. Het was mooi weer. Dus waarom niet? Ik vertelde Iggy waarom ik laat kwam. Ze was in het bos. Toen ik haar uitlegde was ze een stuk rustiger. Ik knabbelde aan mijn vegetarische sandwich. "Uhu." Iggy beet haar bovenste lip en staarde. "Damn." Murmelde ze. Ik volgde haar starende blik. Jongens. Jongens zonder T-shirt. Jongens met een voetbal short. Naakte gespierde bovenlijfjes liepen naar de kantine. "Wow." Murmelde ik. Ik herkende Nathan door zijn bruine haren. Hij voelde onze blikken. Hij maakte oogcontact met Iggy en knipoogde. Iggy bloosde. "Dat was...." "Heet." Maakte ik haar zin af. Iggy knikte. "Te heet." Murmelde ze. Mijn lippen raakten het rietje van mijn fruitsap. Ik zoog eraan. Er kwam geen vloeibare massa terecht in mijn dorstige mond. "Ik ga naar de kantine voor drank. Wil je iets?" Iggy knikte weer. "Water." gaf ze antwoord. Ik strekte eerst mijn klein lichaam. Toen stond ik op. Ik ging lopende naar binnen. De rij was niet vol. "Paris." Hoorde ik. Ik keek om me heen. Ik zag een meisje mij gruwelijk kijken. "Is er iets?" Vroeg ik. Ze gaf geen antwoord. Het leek wel of ze iets wou zeggen, maar haar mond toe deed. Oké dan. Ik zuchtte. "Hoe kan ik je helpen?" De kantine-man had een vriendelijk glimlach. Hij had grijze haren en witte tanden. Hij zag er goed uit voor zijn leeftijd. "Fruitsap en water." Hij knikte. Hij nam het uit de rekken. "Nog iets?" Vroeg hij vriendelijk. Ik dacht na. Wat als ik of Iggy straks honger zou hebben? "Uhm 2 vegetarisch sandwiches en 2 fruitsappen." Hij knikte. De kantine-man nam weer mijn bestelling uit de rekken. "Dat wordt dan € 9,64." Ik gaf hem een tientje. Ik propte het kleingeld in mijn zak. De vegetarische sandwiches stak ik onder mijn armen. In elk hand had ik 2 dranken. Heel krapjes probeerde ik naar buiten te geraken. Het was niet makkelijk. Ik leek wel op een pinguïn. Ik was zo geconcerteerd op de voedingsmiddelen dat ik niet opmerkte toen ik botste tegen een sterk bovenlijf. "Man wat heb je een sterk bovenlijf." Kreunde ik van de pijn. "Wel een sterk en sexy bovenlijf." "Ego." Murmelde ik. Nathan stond voor me met een T-shirt. Hij had een grijns. Hij legde zijn handen op de rechterkant van zijn hart. "Ow, dat deed echt pijn. Mijn hart gaat in stukken breken. "Het hart ligt aan de linkerkant van de borst." Nathan grijnsde weer. "Wist ik wel. Ik wist niet dat je zo gedetailleerd bent." "Oké, ik ga maar door." Zei ik. "Wacht, ik zal je helpen." stelde hij voor. "Goede idee." Hij nam 2 dranken en 1 vegetarisch sandwich. "Dankje wel." Bedankte ik hem. "Geen probleem. Naar waar?" Vroeg hij. "Buiten, onder de eikenboom." Gaf ik antwoord. Hij grijnsde.

"Dat duurde lang." Zei Iggy. Ze lag onder de eikenboom en sloot haar ogen. "Mijn tuf is droog en plakkerig geworden." Zei ze. "Wel mijn tong is nat en niet plakkerig. Zou ik jou een handje helpen?" Iggy 's ogen schoten open. "Nathan?" Nathans ogen twinkelden. "Het enige echte liefje." "Stop met haar te plagen." commandeerde ik. Nathan grijnsde voor de zoveelste keer. "Dacht ik niet." Murmelde hij. Als ik niet dichtbij was zou ik het niet horen. "Nathan!" Hoorden we. Ik keek om mij. Nathan volgde mijn houding. Het was dat meisje met die gruwelijke blik. Nathan legde de voedingsmiddelen op de grond. "Ik kom!" Schreeuwde hij terug. Hij glimlachte zwakjes naar Iggy. Hij zag er niet meer zelfzeker uit. Hij leek gebroken. Hij ging naar het meisje. Ze stond paar meter verder ons. Moeizaam ging hij naar haar toen hij naast haar was kuste het meisje Nathan. Ze bracht haar handen achter het hoofd van Nathan en drukte haar lippen harder. Ik kon zweren dat ze naar mij keek en duivelse ogen had. Ik wedde op Franse makarons dat zij grijnsde op de lippen van Nathan. Het was geen romantische grijns maar duivels. Duivels zoals haar ogen. Een grijns dat zei ik win. Ik keek naar Iggy. Ze zag er niet goed. Iggy zuchtte en sloot haar ogen. "ben je oké?" vroeg ik bezorgd. Ze knikte als antwoord. "Zijn ze als weg?" Ik keek via mijn schouder. "Oui."

--

De laatste les was gedaan. Gelukkig. Ik wou snel naar huis gaan en lekkere Franse makrons eten. Ik zocht Iggy. Ik kon haar niet vinden. Ik nam mijn gsm bij de hand. Ik had een berichtje. Het was Iggy. Er stond erop dat ze eerder naar huis ging, omdat ze niet goed voelde. Zuchtend schreef ik oké ik bel je straks. Plotseling rinkelde mijn gsm. Een onbekend nummer kwam tevoorschijn op mijn scherm. Ik twijfelde of ik op zou nemen. Ik had niet mijn nummer uitgegeven. Ik had ook geen grote vriendenkring. De ringeling stopte. Gelukkig. Na geen 10 seconden rinkelde het weer. "Hallo?" Mijn stem was nerveus. "Kom naar de schoolpoort." Beval zijn stem.