Tot Je Vrij Bent

Hoofdstuk 25

Robbie pov

Een beetje vermoeid lig ik op bed. Het is al na het eten, maar de zon schijnt buiten nogsteeds. Hartje zomer en ik zit hier binnen, geen biertje buiten op een terrasje, geen warme strand dagen. Ik zit hier binnen. Ik blaas even uit en sluit mijn ogen terwijl ik mijn hoofd laat vallen op mijn kussen. Ik wrijf even onder mijn ogen en ontspan me even. Ik voel me al de hele dag niet zo lekker. Van de warmte en de vermoeidheid. Ik slaap de laatste dagen sinds het snachts ook benauwd is heel slecht. Matthy komt binnen gelopen. Hij heeft een grijns op zijn gezicht zodra zijn ogen mijn kant op draaien. 'Robbieeee' zegt hij blij. 'Kom' zegt hij als hij naar me toe loopt. Hij trekt me van bed af omhoog. 'Mat, wat is er' zeg ik vermoeid en zeurderig. Matthy's blije blik doet me ondanks dat toch lachen. 'Ik hou van jou' zegt hij als hij mijn handen vast pakt. Hij neuriet een liedje en danst met me. Ik laat me maar een beetje mee trekken heen en weer. 'Kom op schatje, iets actiever' zegt Matthy. Ik doe een beetje half met hem mee. Matthy danst vrolijk heen en weer met mij. 'Wat heb jij?' Vraag ik verbaast terwijl hij me ronddraait. 'Niks? Ik ben gewoon blij' zegt hij. Ik lach. 'Wat nou?', Matthy stopt met dansen en laat zijn armen bungelen. 'Gewoon, ik zie je niet vaak zo vrolijk, maar ik vind het leuk' zeg ik. Matthy kijkt ongemakkelijk lachend naar de grond en knikt.

Het voelt alsof ik zijn moment heb verpest. 'Hey, sorry ik verpest je mood, ik bedoelde gewoon... dat ik blij word van jou als je zo vrolijk bent' zeg ik, terwijl ik Matthy's armen vastpak en de dansbewegingen die hij net deed nadoe. Matthy glimlacht en slaat zijn armen om mijn nek. We draaien rondjes alsof er romantische muziek op staat. Matthy begint weer een vrolijk liedje te neuriën. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. 'Ik voel me weer vaker vrolijk sinds ik jou heb' zegt Matthy dan ineens. Verbaast kijk ik op. Ik had een heleboel zinnen uit zijn mond verwacht, maar deze niet. Matthy begint nooit over zijn gevoel. Hij zou dan eerder zeggen 'Jij maakt me vrolijk' of 'ik ben vrolijk als jij vrolijk bent', maar hij geeft ineens een soort van toe dat hij inderdaad nooit echt vrolijk was, maar door mij nu wel. Iets wat ik nooit had verwacht. Matthy kijkt me lachend aan. 'Dat... Dat is zo geweldig Mat, dat maakt me echt gelukkig' zeg ik en ik druk hem in een stevige knuffel.

Matthy's rug plakt ook van het zweet. Het is echt warm hier. Een ding scheelt wel vandaag; over een half uur hebben we voetbal, dus de mogelijkheid om buiten af te koelen is er nog wel even. Misschien slaap ik vanavond beter. Matthy heeft zich al omgekleed en staat te wachten, klaar om een goed potje te spelen. Ik moet er nog wel inkomen. Ik voel me eigenlijk helemaal niet klaar om te voetballen. Maar ik wil zo graag. Ik wil even naar buiten, even rond rennen. Even genieten van het weer in plaats van dat ik het alleen maar verafschuw. Ik zucht even diep en kleed me dan om. 'Gaat het robbie?' Vraagt Matthy ineens. Ik kijk op terwijl ik mijn sportbroekje aantrek. 'Euh, ja prima' zeg ik. Als iemand zich geen zorgen om mij moet maken is het Matthy wel. Het gaat net zo goed met hem, ik wil dat niet verpesten door nu zielig te gaan doen dat ik moe ben. 'Gewoon beetje warm' zeg ik, om maar een verklaring te geven voor mijn gezucht en gesteun. Matthy knikt en loopt richting de deur wanneer hij ziet dat ik me ook omgekleed heb. Vlak voordat hij de deur opent blijft hij staan en draait hij zich om. Ik stop met achter hem aan lopen en kijk op naar hem. Matthy begint te grijnzen. Ik kijk hem vragend aan. 'Hou van jou' zegt Matthy. Hij geeft een snelle kus op mijn mond en rent dan vrolijk de deur uit. Hij huppelt door de gang en springt een half rondje om te kijken waar ik blijft. Glimlachend loop ik achter hem aan. Niet zo enthousiast, maar ik ben er.

We lopen het veld op. De warme avondlucht omarmt me meteen. De zon kleurt felgoud op elke muur die hij kan bereiken. Het gras en de bomen op het veld ruiken naar vakantie. Even beeld ik me in dat ik niet hier ben, maar op vakantie, met mijn vrienden. Met mijn familie. Ver van hier, met de mensen om wie ik geef. Dan breekt het zweet me letterlijk uit, het is nu al te warm. Ik loop normaal, en toch begint mijn hoofd en rug al vochtig te worden alsof ik een marathon heb gerend. Ik verlang nu al naar de koude douche vanavond. Matthy loopt snel naar Raoul, Milo en Koen toe en gaat met een vrolijk gezicht naast ze staan. Ik sjok er achter aan. Koen lacht en slaat zijn arm even om Matthy en klopt op zijn borstkas. Ik weet niet waar ze het over hebben, maar Matthy doet er volledig aan mee. Koen en Matthy doen een gek dansje samen en ondanks dat ik al een aantal stappen dichterbij hem ben heb ik nogsteeds geen idee waar ze het over hebben.