Tot Je Vrij Bent

Hoofdstuk 13

Robbie pov

De bewakers nemen me aan mijn armen mee tot de deur. Ze willen me mee naar binnen nemen, maar Van Dijk houdt ze tegen. 'Bedankt heren, ik zal hem wel mee naar binnen nemen' zegt hij. De mannen knikken, zeggen gedag en lopen terug naar de bus. Ik kijk even achterom en haal diep adem. Tot over twee jaar. Ik draai me om en Van Dijk neemt me mee. Niet aan mijn arm zoals de bewakers, maar met zijn arm om mijn schouders heen geslagen. Niet als een gevangene, maar als een vriend. Wanneer we binnen zijn geef ik hem een knuffel. 'Dankjewel' zeg ik. Van Dijk knikt even. 'Ik doe wat ik kan' zegt hij. Ik kijk hem aan en glimlach. Hij is veel te goed voor me. Van Dijk brengt me door de deuren naar de cellen. Het is middag dus iedereen is aan het werk. 'Als je niet wil werken is dat niet gek, je kan ook gewoon iets anders gaan doen' zegt Van Dijk. 'Het liefst zou ik gewoon doen alsof dit een normale dag is' zeg ik. 'Dus, je wil wel gaan werken?' Vraagt Van Dijk. 'Als dat nog kan?' Vraag ik. 'Ik zal even na vragen, wacht maar even in de eetzaal' zegt hij. Ik knik en loop richting de eetzaal. Een paar mensen zitten te kaarten. Ik ken ze niet. Er zijn veel nieuwe mensen gekomen in de tijd dat ik weg was. Het is eigenlijk best gek dat ik precies met Koen, Raoul en Milo vrienden ben geworden. Aan het begin waren zij voor mij net zo vreemd als al deze mensen hier, gewoon wat andere gevangenen waar ik niks mee te maken had. maar nu zijn het misschien wel mijn beste vrienden. Ik denk terug aan de dag dat ik Milo ontmoete. Geen idee waarom, maar ik had het gevoel dat hij een goede jongen was. Aardig. Iemand waar je mee kon lachen. Waar je op kon vertrouwen. Nu 5 jaar later is hij nogsteeds een van mijn beste vrienden, net zoals dat hij een van de beste vrienden van de rest is. Allemaal zijn ze belangrijk voor me.

Van Dijk komt door de deur gelopen. 'Je kan nog mee doen, kom' zegt hij. Ik sta op en loop naast hem richting de werkruimtes. Van Dijk opent de deur. Ik kijk de ruimte rond tot ik recht in de blauwe ogen van Matthy kijk. Ik moet moeite doen om niet hem in de armen te vliegen. Rustig loop ik richting de plek naast Matthy. Mijn plek. Van Dijk sluit de deur weer en kijk wat voor werk er is. Dozen vouwen. Koens favoriet. 'Heeey Robbie' zegt de man hemzelf. 'Hoe ging die?'. Iedereen aan de tafel kijkt me vol verwachting aan. Ik begin te glimlachen. 'Het ging beter dan ooit, maar ik vertel jullie aan het eten alles oké?' Zeg ik. 'Hoe kan het nou weer zo goed zijn gegaan, vanochtend zat je zo in de mud' zegt Koen. Ik haal mijn schouders op en begin aan mijn doos. Koen gaat verder met zijn gesprek met Milo en Raoul. Ik kijk Matthy aan. Matthy kijkt mij aan. Ik kijk hem breed glimlachtend aan. Hopend dat hij me begrijpt. Zijn ogen worden groot. 'Is ze?' Zegt hij zachtjes. Ik knik. Matthy maakt een 'yes' gebaar met zijn handen. 'Dankje' zeg ik onhoorbaar.

Wanneer het eten begint, zeg ik dat ik nog even iets uit mijn cel moet halen en trek Matthy mee. Ik sluit de deur en kijk hem voor een paar seconden aan. Dan sluit ik mijn armen om hem heen. 'Dankjewel' fluister ik. Matthy legt zijn armen om mijn nek en knuffelt me terug. 'Ik moest iets doen' zegt matthy zacht. Ik laat hem rustig los en kijk hem aan. 'Ik zou alles doen voor jou dat weet je' zegt Matthy nog zachter. Ik kom dichter bij hem staan. 'Ik....' Begint hij. Ik kom dichterbij zijn gezicht en kijk naar zijn lippen. 'Matthy... zeg maar niets meer' fluister ik. Ik sluit mijn ogen en druk mijn lippen op die van hem. Hij gaat mee in de zoen en zet zijn handen achter mijn kaken. Zijn vingertoppen drukken in mijn nek. Ik houd hem vast bij zijn heupen. Steeds dichter gaan we bij elkaar staan. Matthy ontspant volledig. Beide hebben we hier op gewacht. Zo lang. Ik voel het. Matthys vingers glijden door mijn haar. Mijn lippen verplaatsen zich van de zijne naar zijn kaak, en dan zijn nek. Zacht kus ik hem vlak achter zijn oor en naar beneden. Ik heb hem gemist. Ik had geen idee of hij na al die tijd nogsteeds hetzelfde voelde, tot vandaag. Vanaf vandaag wist ik het zeker. De blik in zijn ogen, voor het eerst kon ik zijn gedachten aflezen. Zijn ogen spraken woorden. Hij mist mij, en ik hem net zo. 'R-Rob' zegt hij zacht. Ik glimlach en trek mijn gezicht langzaam terug. 'Ik hou ook van jou' zeg ik zacht. Matthy glimlacht. 'Opnieuw?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben nooit gestopt' zeg ik.

—

Robbie pov

Matthy en ik zitten aan tafel. De andere twee zijn er nog niet. Een blonde jongen komt door de deur gelopen, zoekend kijkt hij rond. Milo. Ik zwaai naar hem. Matthy kijkt op en dan achterom. Milo ziet ons en en komt naar ons toe gelopen. Hij gaat op de bank zitten naast Matthy. 'Goedemorgen' zegt hij. Matthy neemt een hap van zijn broodje. 'Jij heet Matthy toch?' Vraagt Milo aan Matthy. Matthy kijkt op naar Milo en knikt voorzichtig. 'Je speelt echt fucking goed, heb je vroeger veel gevoetbald?' Vraagt Milo. Matthy stopt met kauwen en schud zijn hoofd. 'Oh, natuurlijk talent dus'. Matthy slikt zijn hap door en kijkt mij aan. Een kleine glimlach komt op mijn gezicht. 'Matthy vind zichzelf niet zo goed' zeg ik lachend. 'Hoezo niet? Ik snap dat je bescheiden bent maar je kan niet ontkennen dat je goed speelt' zeg Milo. Matthy glimlacht en schud zijn hoofd. Milo blijft volhouden, hoewel Matthy niet heel erg op zijn complimenten in gaat.

Koen en Raoul komen bij ons zitten. 'Hey, was jij niet die jongen die gister met ons in een team voetbalde, Milo toch?' Zegt Koen. Milo knikt. 'Ja dat was ik' zegt hij. Koen steekt zijn hand uit. 'Ik ben Koen' zegt hij terwijl hij Milo's hand schud. 'Ik ben Raoul' zegt Raoul die een hand geven niet zo nodig vind. 'Zitten jullie hier altijd?' Vraagt Milo die meteen weer vragen begint te stellen. Eigenlijk wel' zegt Raoul. Milo begint ook eindelijk aan zijn broodje. 'Hoe oud ben je eigenlijk?' Vraag ik. 'Euh, 19 nu' zegt Milo. 'Zoiets dacht ik al, baby face' zegt Koen. Milo lacht ongemakkelijk. 'Ik zie er niet heel oud uit nee' zegt hij. Matthy zijn blik is al iets meer ontspannen. Hij moet blijkbaar nogal wennen aan nieuwe mensen. Maar na een tijdje is hij wel iets zekerder.
Het ontbijt vervolgd met Milo die heel veel vraagt en Koen en Raoul die tussendoor grapjes maken. Matthy begint nu daadwerkelijk antwoorden te geven aan Milo en mee te gaan in de grappen. Iets dat me wel geruststelt. Hij kan het wel, je moet hem gewoon tijd gunnen.

Halloooo mensennnnnnn
Ik had gezegd dat er vandaag geen hoofdstuk zou komen maar hij is er alsnog want ja, had op een of andere manier alsnog tijdddd. AAAA MATTHY EN ROBBIE ZIJN ZO CUTE BRUH LOVE MABBIEEEEEEE

Vandaag is m'n nichtje er dus en zij begon ook over je blik richting mij en ze kon Stapelgek op de gitaar. Very cute very nice.
Verder lekker alweer naar de Hema geweest heuyyyyyy

Ik ga nu even weer sociaal doen enzo dus Joejoe

Love jullieeeeeee xxxxxxx