Simula nung mangyare yung confrontation namin ni Mama hindi na muna ako nag social media, dineact ko muna lahat. Balak ko ding lumipat ng apartment kaso sabi ni Adi hintayin ko muna daw siya magkatrabaho para magsasama na kami.
Lately lagi na din siyang nandito sa apartment, uuwi lang yan kapag kukuha ng damit lalo na at nag aapply na siya.
Ang hirap maging overthinker, hanggang ngayon natakbo sa utak kk yung sinabi ni Mama. Gusto kong humingi ng tawad dahil sa naging attitude ko pero diko pa siya kayang makaharap.
"Mahal dapat nakain ka kahit papano please?" si Adi.
Naawa ako kay Adi, ilang bes na siyang nagmamakaawa para lang kumain o uminom manlang ako ng tubig para kase akong nawalan ng gana sa lahat.
"Sorry Adi, lagay mo nalang dyan. Kakain ako mamaya!" ayokong makita siyang malungkot pero di ko naman kayang pilitin sarili ko.
"Hmm.. Sige Mahal, aalis muna ako kumain ka lang jan ha? Para lumakas ka, mahal na mahal po kita." saad niya sabay halik sakin at umalis na.
Naiinis ako sa sarili ko, dapat di na ako nagpapaalaga pa at may sariling buhay din naman si Adi kaso di talaga ako makafunction ng ayos. Buti nalang kahit papano andito siya.
Biglang tumunog ang cellphone ko, di ko pa nakikita kung sino yon pero yung kaba ko, kakaiba na. Bat ganon?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ilang araw ng consistent sa pagtetext sakin si Sean, kahit ilang bes ko na siyang iniignore ganyan pa din. Kung ikakatahimik niya talaga ang kapatawaran ko pwes pagbibigyan ko siya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nakita ko na yung tinext niyang address, di na ako nagreply pa at tumayo na para magayos. Alam kong uuwi si Adi ngayon sakanila kaya naman ayos lang siguro kung di na ako magpapaalam sakanya, saglit lang naman.
