Meltem annemi ziyaret ettik.Burak Meltem annemin mezarının başında zar zor da olsa aģlamamaya çalışıyordu.Dök içindekileri ağla,bağır ama susma.Tutma kendini.Derken kendini tutamayıp ağlamaya başladı Burak. Ona sarıldım çok üzgünüm. Senin yanında durdukça seni tehlikeye attığım için çok üzgünüm derken ağlamaya başladın. Sen bir şey yapmadın,Senin suçun değil ağlama lütfen dedi. Benim dayım 3 kadını öldürdü kim hak eder ölmeyi. Sırf hırsları ve intikamı için öldürdü o 3 kadınıda. Onlar ölmek ister miydi suçsuz yere ölmeyi? Diyerek bir anda neden yaptığımı bilmiyerek koşmaya başladım ağlaya ağlaya bir mezarlığın ortasında koşuyordum en son hatırladığım şey. Burakın sıcacık teniydi. Bayılmış ve hastahaneye kaldırmıştım. Bu kadar üzüntü fark etmesemde beni çok etkiliyordu. Hatta bende öyle bir hastalığa şebek olmuştu ki geri dönülemez bir yola girmiştim.Burak ve doktor konuşuyorlardı tek duyduğum üzülüp stres olmamam gerektiğiydi. Bu böyle devam ederse ölebilirdim...
Evet beklenen üzüntü yüklendi bir önceki bölümde şaşırıp kötü bir şey olmadığı için kutluydum ama üzüntü durur mu hiç.Hemen girdi hayatımıza...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkim
Romanceİlk defa bir kitap yazıyorum açıkçası ilk defa kitap yazdığım için çok iyi değil. Neden kitap yazıyorum çünkü KARANTİNA kitabını okudum ve böyle bir kitap geldi aklıma yazdım öylesine
