Almost Cruel

Chapter 11

Chapter 11

I got busy with our on the job training kaya may dahilan na hindi ako makakapunta kung sakaling muli akong anyayahan.

Her words were draining me. I didn't know that she thinks it that way. May nagawa ba akong mali? I was too dumbfounded to even defend myself! May iba pang nakarinig! Kaya ba hindi rin ako pinapansin ng ilang mga katulong?

Why would she even thinks that way? Wala ba siyang tiwala sa anak? Akala niya ba ay pareho kong ginagamit ang dalawa? Pero bakit? At paano?

I wasn't able to concentrate kaya naman nang pagliko ko ay agad akong nabundol sa isang estudyante!

"Sorry!" Nawala ng parang bula ang mga pag-iisip ko nang makita ang nakakalat na gamit ng nabunggo!

"Ayos lang," He was wearing a nerdy reading glasses. He glanced at me to smile bago niya hinagilap ang ilang gamit na nahulog.

Nagbaba ang tingin ko sa id at napansing second year nursing student din siya. Kaya nasa iisang floor at department lang kami.

"Ayos ka lang ba?" Tanong ko nang iabot ang ilang papel. He nodded and fix his glasses. Napaawang ako nang makitang sira ang sa gilid ng salamin niya.

I was about to touch it when he looked away.

"Ako ba ang nakasira niyan?" He immediately shook his head.

"Don't worry. Hindi naman ikaw, hindi naman nahulog ang salamin, diba?" Mabagal akong tumango. Nakahinga ng maluwag at nag-alala agad na baka papalitan ito saakin!

Napakamot siya sa noo.

"Kailangan mo ba ng tulong? Saan ka ba?" I asked. Madami siyang bitbit na mga papel at may sukbit pang laptop.

"Uhh, sa print shop sana?" I nodded.

"Iaabot ko lang itong... pasalubong sana... para sa'yo." Pagak siyang natawa.

"Oh!" He nodded at nahihiya saakin.

"Ayos lang ba? Wala bang... magagalit?" Gumalaw ang kilay ko bago siya inangatan ng kilay.

"Na boyfriend, o... asawa?" Mas lumalim ang gitla sa noo ko at magtataka na sana kung hindi lang niya dali daling kinuha ang mamahaling paper bag sabay abot saakin.

"Ito oh, Jude." Abot niya bago tumalikod.

I sighed.

Hindi ko na iyon inintindi pa at diretsong pumasok sa classroom.

Saturday came at nilabas ko ang driver para sabihing hindi ako makakapunta.

"Sir, nag-text po ako na hindi muna makakapunta. Maaga po kasi ang pasok ko sa ojt ko." He glanced at my uniform before he nodded his head.

"Sige, sabihin ko nalang."

Nakahinga ako ng maluwag dahil doon.

Napakunot ang noo ko nang sumunod na sabado ay sinundo ulit ako.

"Nag-text po ulit ako, Sir." Kumunot ang noo niya at napakamot sa ulo.

"Pero sabi ay sunduin ka?"

"May duty po kasi ako tuwing sabado." Pagkausap ko. Malaking tulong na nakabihis na ako kaya hindi kinukwestyon.

"Hindi ka ba makakasaglit lang? Hinahanap ka doon, eh." Umiling ako.

"Pasensya na po."

Dalawang beses na sabado iyon. At totoo naman, duty ako sa ojt namin at sobrang importante non para saakin.

"Sure ka? Wait ka nalang dito, tawagan ko si Lyle." Si Kaye.

"Hindi na, Kaye. Pagod din 'yon, may taxi naman diyan sa harap." Eight palang naman at kanina pa sina Lyle na umuwi. Nakakapagod pala ang ganito, ang sakit sa ulo at sa buong katawan.