Almost Cruel

Chapter 32

Chapter 32

Wide wide eyes, amusement filled his dark eyes. I can't say that he's trying to be serious in this situation. Namamangha siya at may kaonting ngisi sa labi na pinipigilan.

Mas tinaliman ko ang tingin at iniwas ang kamay na pilit niyang hinuhuli.

"Excuse me." si Kai sa babae.

"Let's go, Love." hinawakan niya ang baywang ko.

"Bitawan mo ako," mariin kong bulong.

"Later," sabay haplos sa baywang ko na animo'y pinapakalma ako. Ginigiya ako sa paglalakad.

"Kaya kong maglakad!" iniwas ko ang kamay niya at nagsolo ng lakad. Mas lalo akong naiirita sa hawak niya!

He sighed. "Sa reception area tayo." inismiran ko siya at sumama parin. Nagmartsa ako doon at naupo sa waiting area. He went there at saglit lang ay bumalik na agad na may dalang card.

"Halika na," tumayo ako at sumunod. Inis parin. Kaya kahit sumusunod ay hindi ko naman siya tinatapunan ng tingin.

We went infront of the elevator. Nagbukas iyon, pumasok siya pero ako ay hindi. He panic when he saw me outside.

"Anong gagawin ko diyan?" sarkastiko kong tanong.

"You will tell me why you're mad at me." nasaan na ang ngisi niya ngayon?

"I can tell it to you here. Bakit kailangan pang umakyat? Nanguha ka ng kwarto para saan? Magdadala ka ng babae mamaya?" malamig kong ani.

"Kumuha ako ng kwarto para saatin. After our talk you'll swim, right? Paano ka makakapag-swimming kung uuwi agad tayo? We'll just talk here." I shook my head.

"Ayoko," then I turned around. Hinabol niya ang braso ko.

"Fine." dinala niya ako sa gilid na walang masyadong tao.

"What is it, love? Bakit ka galit saakin?" and he's real bothered now. Humalukipkip ako habang nakahawak siya sa siko ko. Nanunuyo.

"Wala naman akong problema, Kai. It's fine with me. Ayos lang kung kani-kanino ka nakikipagharutan diyan sa gilid gilid pero huwag sana sa makikita ka. Galingan mong magtago hindi 'yung binabalandara mo pa! Paano kung makita ka ni Leroy? Anong sasabihin sa'yo ng kapatid ko? Kung ako, bahala ka sa buhay mo."

"Hey, kanino ako nakikipagharutan? Hindi naman." sinilip niya ako.

"Nagmamaang-maangan kapa?" natigil ako nang may dumaan at mas lalong nairita. Mukhang nakita 'yon ni Kai kaya mas lumambot ang ekspresyon niya.

"Sa kwarto tayo," malamig kong ani. Tumango siya. Pagpasok sa elevator ay sa gilid ako pumwesto. My heart ache for that shallow reason! Bakit ko ba siya lilimitahan sa ganon? Nagsisi tuloy ako kung bakit ko pa sinabi. Ramdam ko ang mga mata niyang nakatingin saakin. Tears pooled in my eyes and with trembling lip, napasinghap ako at umiling.

"Love," I felt him from behind me. "I'm sorry for making you upset." inalis ko ang nagbabadyang luha at nakahalukipkip na humarap.

"You're crying?" hinawakan niya ang magkabilang bewang ko at hinarap ako sakaniya.

"Don't look at me," masama ang loob na ani ko. Nang magbukas ang pinindot niyang tamang palapag ay nauna na akong lumabas.

He sighed.

"I'll go home after this. You don't have to bring me home, tatawagan ko nalang si Leroy." I just want to finish this. Hinuli niya ang kamay ko at walang salita na dinala sa isang kwarto. He swipe the card before we enter the room.

Bumungad agad ang malawak na kwarto. Sa pinakagitna ay ang malapad na kama, sa gilid nito ay ang malaking glass pero natatakpan ito ng malaki at saradong kurtina.