Deney

13- Kurtuluş

Hala yerde oturup ellerimle kulaklarımı kapatıp , iç sesim ile savaşıyordum.

Böyle zamanlarda.. Yalnış bir şey yaptığım zamanlarda .. kendimi rahat hissetmediğimde iç sesimi bastırıp kendimi rahatlatmaya çalışırdım.

Deniz: Eylül....

Onu duyuyordum ama bakamıyordum. Bana acıyan gözlerini görmek istemiyordum.

Deniz: Eylül...

Ellerimi kulaklarımdan çekip başımı kaldırıp yavaşça ona doğru baktım.

Eylül: Başka çarem yoktu..

Deniz: Sen ne gerekiyorsa onu yaptın .

Eylül: İki insanı öldürdüm Deniz.

Deniz: Hayatta kalman gerekiyordu.. Senin gibi cesur olamadığım için özür dilerim.

Cesur olamamak mı? Anlamsız bakışlarla ona bakarken yanıma oturup diz çöktü ve ellerimi tutup konuşmaya başladı.

Deniz: Seni yanımdan ayırmamam gerekiyordu.

Bu konuyu konuşmak istemiyordum . Bu yüzden de buradan uzaklaşmak için konuyu değiştirmek istedim.

Eylül: Gidelim mi ?

Deniz: Polisler aşağıda.

Eylül: Geldiler mi?

Deniz: Evet. O adamın aşağıya düştüğünü benden başka kimse görmedi.

Eylül: Yine de polislere söylemem gerekiyor.

Deniz: Aramızda kalabilir .

Eylül: Hayır ! Bir suç işledim ve cezamı çekmem gerek.

Deniz: Sen bilirsin . Nasıl olsa ceza almazsın . Bir suç örgütünün elindeydin.

Ellerimi bırakmadan ayağı kalktı .

Deniz: Hadi gidelim .

...............

Aşağıya neredeyse inmiştik . Etrafta polisler ve elleri kelepçelenen insanlar vardı.

Bitti... Artık kurtulmuştuk ve özgürdük.

Deniz: Kurtulduk.

Eylül: Ama arkadaşlarımız öldü.

Deniz: Hayır hepsi değil.

Eylül: Ne?

Deniz: Şu an müdahale yapılıyor. Bazıları hala hayatta ve diğerlerini ameliyattan önce kurtardık.

Eylül: Biz yaptık Deniz...

Deniz: Biz yaptık Eylül...

Aslı: EYLÜL! DENİZ!

Bize doğru koşarak ikimize de aynı anda sarıldı . Bizi bu kadar özleyeceğini tahmin etmemiştim.

Caner: Aslı sizi çok merak etti.

Deniz: Sen etmedin mi?

Arda: Ben bile ettim .

Aslı ile hala sarılıyordum. Onu gerçekten çok özlemiştim. Aramızda çok güçlü bir geçmişimiz yoktu belki ama birbirimize kısa süre içinde bağlanmıştık.

Eylül: Çok özledim seni .

Aslı: Bende.. Bende.. Yaşamana çok sevindim Eylül..

Ağlamamak için çok zor duruyordum. Gözlerim sürekli doluyordu. Bir yanım otur hüngür hüngür ağla derken , diğer yanım salak salak hareketler yapma diyordu.