The Purge: FOREVER || SKZ × ITZY

n i n e

"Chris sonunda aklına koyduğunu yaptı, saraydan çıktılar şimdi." dedi şapkasını kafasına indirip oturduğu koltuğa sinerken.

Karşı tarafın güldüğünü işitmişti. "Her zaman inatçıydı. Anonsu dinledin mi?"

"Tabii ki!" dedi gülerken. "Hayatta kaçırmam. Ama bizsiz yapması üzdü."

"Aylardır onlar dışarıda bile değildi, ayrıca izlerini daha bugün burada bulabildik." dedi genç olan. "Sonra üzül."

Aralarında bir sessizlik baş gösterirken büyük olan, biri geniş kasalı diğeri küçük, iki arabanın yola çıkışını izledi sindiği yerden.

Oturduğu arabayı çalıştırırken "Takip ediyorum." dedi telefona doğru.

"Tamam." dedi karşı taraftaki. "Bu tarafa yaklaştıklarında haber ver, önlerini keseyim. Düzgünce karşılıklı konuşmak için güvenli bir ortam yok şu an dışarıda. 'Sığınak'ta güvende oluruz."

"Evet." diyerek onayladı büyük olan gaza basarken. "Stokları yenilemiştik değil mi?"

"Yenilemiştik." diye cevap verdi genç olan. "Lucas aradı az önce; saldırıyı durdurmayı başarmışlar. Yuta biraz kötü yaralanmış, ama Taeil ilgileniyormuş."

Bir yandan telefonu dinlerken bir yandan da önüne atlayan yayalar, trafiğin içinden geçen saldırganlara dikkat ederek önündeki iki aracı takip ediyordu büyük olan, "Yuta çok kaşınıyordu zaten. Bu biraz durulmasına yardımcı olmuştur umarım."

"Umarım." diyerek güldü genç olan.

Takip ettiği araçların hızlarını arttırması ve giderek şiddetlenen sokaklarla beraber "Ben seni arayacağım yaklaştıklarında." dedi büyük olan. "Kapatıyorum şimdi, hazır bekle."

"Tamam."

Aramayı sonlandırıp bütün kontrolünü yola verdi. Tahmin ettiği yere sürüyor olmalarını istiyordu. Aksi takdirde işleri zorlaşacaktı.

Gaza biraz daha yüklenip aracın kasasına yaklaştığında, kasada oturan Chris'le bir anlığına göz göze geldi. Bu Chris'in kaşlarını çatıp eğilerek doğrudan kendisine bakmasını sağlarken, kendisinin de hızını düşürüp aralarındaki mesafeyi açmasına sebep olmuştu.

Şu an zamanı değil, diye düşündü. Üzgünüm Chris ama şu an değil, birazdan.

Döner kavşaktan umduğu caddeye doğru döndüklerinde gülümsedi.

Gözleriyle önündeki yol ve telefon arasında git gel yaparak telefonunu açtı ve az önce konuştuğu numarayı buldu. Kayıtlı numaranın üstüne tıkladı. Çok çalmadan araması cevaplanmıştı. "Sana doğru geliyorlar."

"Tamam." cevabını aldığında hemen arkasından bir motor sesi işitmişti.

"Bulunduğun sokaktan ana yola çık. Yol ayrımından karşılarını çıkıp üstlerine sür arabayı, sığınağın bulunduğu caddeye gitmek zorunda kalacaklar. Ben de alt yoldan gelip önlerini keseceğim. Onları sokağa yönlendireceğiz."