DM #4: Ares Madriaga

Simula

Simula

There are lots of times that I badly want to give up, not just to my family but also to myself. Maraming pagkakataon na hindi ko na mabilang, pero sa huli, pinipili ko pa ring lumaban.

I always think the people outside that are experiencing the hard struggles in life, and still choosing to fight in the daily basis. Their sufferings are much worse than mine, and still they were able to continue. Kaya sa huli, iniisip kong wala akong karapatan sumuko. Nakaya nila kaya siguradong kakayanin ko rin.

My lips fell half open when a hard slap hit my face. Sa lakas nang pagkakasampal, namanhid ang buong mukha ko.

"If the Andradas will know how uncompetitive you are, Dean will surely backout from marrying you!" dumagundong ang boses ni Papa sa buong opisina.

I bit my lower lip and looked down. I failed to close a deal. I tried my best to talk to the client, but for some reason, he backed out. Maayos ang pag-uusap namin pero sa hindi malamang kadahilanan, umatras siya.

Nang malaman ni Papa ang nangyari, agad niya akong pinatawag sa opisina niya. Papunta pa lang, alam ko na ang gagawin niya sa akin. Hindi nga ako nagkakamali.

"Do your work responsibly. Ito na nga lang ang gagawin mo, hindi mo pa magawa ng tama."

I clenched my jaw. He sighed with full of disappointment before he turned his back on me.

"Umalis ka na." malamig niyang sabi.

Agad na akong tumalikod at naglakad palabas ng opisina. Kasabay nang pagtulak ko sa glass door ay ang paghila rin ni Tita Martha para pumasok. Imbes na diretsong lumabas, tumigil muna ako para pagbuksan siya.

Malamig niya akong pinasadahan ng tingin bago tuluyang nilagpasan. Nang makapasok na siya, diretso na rin akong lumabas.

Naglakad ako patungo sa sariling opisina. In my peripheral vision, I saw the applicants in each department stopped on what they are doing just to watch me silently. They must hear the things my father told me.

Diretso ang tingin ko sa dinadaanan, walang planong lingunin kahit isa sa kanila. This is not the first time that I got scolded that they hear it. Hindi ito ang unang beses pero sa tahimik nilang panonood, tila bago pa sa kanila ang mga narinig. Nasanay na ako. Dapat masanay na rin sila.

I locked myself into my office and went back to my work. Walang sumubok na pumasok sa opisina ko hanggang sa alas sais na ng gabi na uwian na.

It was 8 pm when I went out of my office. Nagulat ako nang sumalubong ang iilang employees na dala-dala ang mga documents na pinagawa ko. They're making a circle in front of my office when I went out.

They're all shocked, but Patrick, a gay employee represents the group to let me know their agenda.

"M-Ma'am, ibibigay po sana namin yung mga documents at records na hinihingi niyo." aniya.

Nilingon niya ang mga kasamahan at aligagang kinolekta ang iba't ibang files para isahan na lang ang pagbigay sa akin. When he was able to gather all of it, he looked at me apologetically, like he knows that he's already disturbing me.

"Ipasok ko na lang po sa loob, Ma'am?"

"Yes, please..."

Kinakabahan siyang ngumiti at nagtungo na papasok sa opisina ko. Ibinigay ko ang atensyon sa ibang workers na nanatili kahit na naibigay na ang nais ibigay. They looked awkward and yet they're still staying, tila may gustong sabihin pero hindi magawa.

"Have you all eaten?" mahinahong tanong ko.

They give me a nod as a response. May iilang umiling na mabilis pinalitan ng tango nang makita ang pagtango rin ng mga kasamahan.