Zıt Kutuplar

Parçalar

12 sene önceki görüntüler çoktan aklımdan uçuşmuş yerine başkaları hücum ediyordu.Biraz zihnimi dağıtmak için balkona çıktım.Havayı içime derince çektim.Kötüydü.Hemde çok kötü.Havada çok kötüydü.Ama olsun ben böyle havaların tiryakisiydim.Aklıma bu kez 10 sene önceki anılar hücüm etmeye,beynimin en ücra köşelerinden zihnimin en yaygın yerlerine yayılıyordu.Hemde beynimi kemirmek istercesine.

Parktayım.Annemle.Annem o kadar güzel bir kadın ki çimlere uzanmış onun o yeryüzü ve gökyüzü karışımı olan gözlerine bakıyorum.Kafasını yaptığı işten gülerek kaldırıyor ve yüzümü iki elinin arasına alıyor.O kadar güzel gülüyor ve o kadar güzel bakıyor ki istemeden enerjisine kapılıyorsunuz ve sizde gülüyorsunuz.Biz annemle o kadar güzel gülüyoruz ki.Arada kahkahalarla.Etraftaki çocuklar bize bakıyor.Babamı öylesine aramıyorum ki.Sonra soruyorum ''Babam nerede?'' diye. ''Gelir az sonra 'geleceğim' '' diyip tekrar gülerek önündeki işe dönüyor. Yaklaşık 3 dakika sonrada babam geliyor.Yüzünde ilk kez gördüğüm o gülümsemeyle.''Hadi gelin benimle.'' diyip bizide peşine katıp sakin biryere götürüyor.Sonra yüzündeki o ilk kez gördüğüm ama aşık olduğum gülümsemeyi siliyor ve hiç sevmediğim o sinsilik maskesini suratına takıyor.Annemin boğazından tutuyor ve arkamızdaki duvara yapıştırıyor. E artık bi 5 sene geçmiş bende annemi kurtarmak amacıyla tam öne doğru atılıyorum ki arkamdan biri geliyor ve beni çekeleyerek bulunduğumuz yerden götürüyor.Ben kurtulmaya çalışıyordum ama o benden birkaç yaş büyüktü ve ben onun yanında kedi yavrusu gibi kalıyordum.Bir arabaya bindiriyor beni sonra ben anne diye bağırırken o bana acı dolu gözlerle bakıyordu.Sanki mecburmuş gibiydi.Sonra herşey gidiyor.Odamdayım.Sanki hiçbirşey olmamış.Yanımda bir sıcaklık annem.Sıcaklığını daha çok hissetmek için sarılıyorum fakat annemin sıcaklığı yerine kan hissediyorum.Sonra çığlığı basıyorum.Kimse gelmiyor yanıma sadece ben,annem ve gecenin sessizliği...