The Husband Lies

Chapter 2

CHAPTER 2

“I-ikaw?” sambit ko na ikinangiti niya lalo.

“I miss you,” Napakunot naman ang aking noo dahil sa kanyang sinabi. Dahil may miss miss pa siyang nalalaman.

“Anong ginagawa mo rito?” asik ko sa kanya.

“Gusto lang kitang makita.” aniya.

“Hoy! Siguro stalker kita no? at i-ikaw ba ‘yong naglalagay ng pagkain dito?” tanong ko sa kanya na ikinatango niya naman.

“At bakit mo ginagawa ‘yon? Anong akala mo sa akin walang makain.” asik ko ulit sa kanya. Pero lalo akong naiinis ng makitang tinawanan niya lang ako. Baliw talaga ‘tong lalaking ‘to.

“You know what you’re so cute when you mad.” hindi ko naman mapigilang mamula dahil sa kanyang sinabi.

“Hoy, Mr. kung inaakala mo na madadala mo ako sa mga pagkain at cute cute mong sinasabi. Mangarap ka!” asik ko pa pero napaatras ako dahil unti-unti na siyang lumapit sa akin.

“Hoy! Anong gagawin mo s-siguro may balak kang i-rape ako noh?” bigla naman siyang humalakhak dahil sa aking sinabi.

“You know what, kung may balak ako maybe ginawa ko na.” namilog naman ang aking mata dahil tama nga ako may balak nga siyang masama sa akin.

“Subukan mo lang lumapit sa akin sisigaw ako.” wika ko habang tinuturo siya. 

“Why your so noise wala pa naman akong balak na masama sa ngayon.” Nginting wika niya sa akin.

“Sira!” sambit ko.

“Shh! Baka magising ang kasama mo.” sabi niya habang nasa bibig niya ang kanyang daliri.

“Wala akong paki-alam at pwede ba h’wag ka na maglagay ng pagkain dito.” asik ko sa kanya.

“Okay, basta samahan mo ako mag dinner mamaya.”aniya.

“Ano? At bakit ko naman gagawin ‘yon?” ani ko.

“Please Miles,” wika niya na ikina-bilog ng aking mata, dahil paano niya nalaman ang pangalan ko.

“By the way I’m Ranz Ramos.” pakilala niya naman sa akin.

“Wala akong paki-alam kung sino ka.” asik ko pa sa kanya.

“At pwede ba umalis ka na, dahil inaantok na ako.” Kunot noo kung sabi sa kanya.

“Okay okay basta samahan mo ako mamayang gabi ha.”aniya.

“Ayoko nga.” sambit ko.

“Kapag hindi mo ako sasamahan hindi ako uuwi.” aniya habang umupo na sa upuan.

“Oo na! umuwi ka na.” madiin kong sabi sa kanya na ikina-ngiti niya.

“Sabi mo ‘yan ha.” Tumango ako sa kanya para umalis na siya.

“Bye pretty.” Napa-iling ako dahil sa tawag niya sa akin. 

Nang maka-alis na siya ay isinara ko na ang pinto at tumabi kay Darlyn na mahimbing pa rin natutulog.

KINAUMAGAHAN…. 

“Miles, gumising ka na baka nandyan na ‘yong naglalagay ng pagkain sa labas.” wika niya pa habang tinatapik ako.

“Hayaan mo na ‘yon.” ani ko. habang itinaas ang kumot sa aking katawan.

“Ano? Eh, samantalang kagabi gustong-gusto mo na ‘yong makita.” singhal niya naman sa akin.

“Kagabi lang ‘yon.” wika ko habang bumangon na at nag-inat ng katawan.

“Siguro nakilala mo na noh?” pinanliliitan niya naman ako ng mata kaya napa-iling ako.