สองชั่วโมงผ่านไป
ฉันโรยใบกระเพราลงบนต้มยำกุ้ง ฉันไม่แน่ใจว่าใบกระเพราเป็นส่วนนึงของต้มยำกุ้งหรือเปล่า แต่ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ถึงฉันจะคิดว่าใบกระเพราบ้านี่มันจะดูใหญ่จนปิดตัวกุ้งได้ทั้งตัวก็ตาม แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เพราะตอนนี้ต้มยำกุ้งของฉันมีสีดำทะมึนราวกับน้ำล้างพื้น...คือมันดูสยองขวัญมากๆ น่ะ T_T
แต่! ฉันคือคนไทยคนเดียวในบ้านหลังนี้นะ! แน่นอนว่าฉันคือผู้รู้ดีที่สุด!
กราบขอโทษรายการเชฟกระทะเหล็กล่วงหน้าถ้าการทำอาหารไทยของฉันครั้งนี้จะมีผลกระทบต่อเรทติ้ง...
"เสร็จแล้วหรอจ๊ะ" แม่คาลัมเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยถามด้วยประกายดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวังที่จะให้สามีของตัวเองได้ลิ้มรสอาหารไทยอร่อยๆ แบบต้นตำรับ
...โชคร้ายเหลือเกิน ที่คนทำคือผู้หญิงไทยอย่างฉัน ฮืออออออออออออออ TTOTT
"สะ...เสร็จแล้วค่ะ" ฉันพูดได้อย่างไม่เต็มปากนัก ควงามรู้สึกผิดมันเอ่อล้นไปทั้งหัวใจ เตะไอ้ดำหมาข้างบ้านฉันยังไม่รู้สึกผิดขนาดนี้
"เอ่อ...ไอรีนจ๊ะ ทำไม...หน้าตามัน O_O" แม่คาลัมพูดหลังเดินเข้ามาดูต้มยำกุ้งของฉัน นั่นทำเอาฉันเหงื่อแตกยิ่งกว่าเดิม
"คือ...คือ" โอ๊ย! คิดไม่ออกโว้ย จะพูดยังไงดี "คือ...มันเป็นอาหารไทยแบบฟิวซั่นควบเข้ากับแกงไตปลาจากทางภาคใต้กับต้มยำกุ้งน่ะค่ะ คือหนูคิดว่าทุกคนคงยังไม่มีโอกาสได้ทานแกงไตปลาและทุกคนก็อยากจะทานต้มยำกุ้งใช่ไหมละคะ? หนูเลยเอาสองอย่างมารวมกันไว้ในถ้วยเดียวค่ะ! ^_^;;" ฉันยิ้มกว้างอย่างมั่นใจในการแถของตัวเอง
"งั้นฉันขอชิม..." ยังไม่ทันจบประโยค ฉันรีบยกถ้วยหนีทันที
"ไม่ได้นะคะ! ถ้าชิมตอนนี้ก็เสียฤกษ์พอดีน่ะสิค่ะ ไม่ได๊ ไม่ได๊เลยนะคะ คนไทยเขาถือค่ะ"
"อย่างงั้นหรอจ๊ะหนู โอเค งั้นเดี๋ยวเราไปจัดโต๊ะกันดีกว่า"
YOU ARE READING
Wildest Dreams〈5SOS〉
Fanfiction“Nothing lasts forever, but this is gonna take me down He's so tall and handsome as hell He's so bad but he does it so well I can see the end as it begins” — Taylor Swift - Wildest Dreams
