4
ถึงเขาจะบอกว่าเขาไม่เมาก็เถอะ แต่สุดท้ายเขาก็ไปเมาอยู่ดี เมื่อคืนฉันเป็นคนเก็บศพทุกคนยัดใส่รถและขับกลับมาบ้านมิล่าเอง ฉันกลัวมาก กลัวว่าตำรวจจะโบกรถล่ะสิ ที่ออสเตรเลียเขาเขาเรียกค่าปรับแพงมากๆ เลยด้วย ฉันยังไม่เชื่อตัวเองเลยว่าเมื่อวานฉันแบกคนสิบกว่าคนขึ้นรถ พวกเอมี่นอนอยู่ห้องนอนอื่นๆ ของบ้านเทย์เลอร์ ไม่อยากจะบรรยายเลยว่าเมื่อคืนฉันเนหื่อยแค่ไหนกับการแบกพวกลห่อนขึ้นบันไดให้ครบสี่คน ส่วนพวกผู้ชายฉันปล่อยให้นอนชั้นล่าง ฉันไม่รู้บ้านพวกเขานี่หน่า และก็ขับไปที่อื่นนอกจากบ้านมิล่าไม่เป็นด้วย
“มิล่า ฉันหิวทำอะไรให้กินหน่อยเถอะ! มิล่า!” ฉันเคาะประตูห้องมิล่ารัวๆ
เงียบ...
คงยังไม่สร่างเมาสินะ ฮือ และฉันจะกินอะไรเล่า จะสั่งพิซซ่าก็สั่งไม่เป็น TTOTT
“ขอร้องล่ะ...” ฉันเอาหัวชนประตู
ปัง!
“โอ๊ย...” ฉันร้องครางขึ้นมา เจ็บแฮะ ฉันหิวจนบ้าแล้วรึไง
“เธอบ้าไปแล้วรึไง” เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างหลัง
ฉันไม่อยากหันหน้าไปเลย บอกตรงๆ ว่าฉันไม่พร้อมจะเจอหน้าเขา แค่คิดหน้าก็ร้อนขึ้นมาแล้ว ทั้งเขินทั้งอาย ฉันต้องการจูบแรกที่ได้มาจากคุณแพนกวินของฉัน ลุค ไม่ใช่ คาลัม ทำไมฉันถึงเคลิ้มไปกับเขานะ โธ่โว๊ย นี่มันเป็นรอยด่างพร้อยของฉันมาก เชื่อว่าสาวไทยครึ่งประเทศต้องอยากเก็บจูบแรกให้กับคนที่ชอบหรือว่างานแต่งไปเลย ฉันรู้สึกด้อยค่าจัง ฉันต้องการคุยกับคุณปวีณา TOT
“เอ่อ...นายขึ้นมาทำไม” ฉันพูดขึ้นแต่ยังหันหลังให้เขาอยู่ ฉันรู้สึกอยากจะซึมเข้าไปในประตูเลย
“มาหาเธอ” เขาพูดตรงเกิ๊นนนนนนนนน!!
“มาหาฉันทำไม ฉันทำอาหารไม่เป็นหรอกนะ ถ้าหิวก็ไปหากินเอง” เพราะตูก็หิวอยู่เหมือนกัน TTOTT
YOU ARE READING
Wildest Dreams〈5SOS〉
Fanfiction“Nothing lasts forever, but this is gonna take me down He's so tall and handsome as hell He's so bad but he does it so well I can see the end as it begins” — Taylor Swift - Wildest Dreams
