สองวันที่แล้ว
'แน่ใจนะว่าแกโอเค' ฉันเลิกคิ้วถามขึ้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ยิ่งเห็นรอยยิ้มเสแสร้งแบบนั้นของมิล่า เธอยิ่งน่าเป็นห่วง ฉันคิดว่ามันคงดีกว่าถ้าเธอจมอยู่ในกองน้ำตาร้องห่มร้องไห้
[แน่ใจสิ! ฉันก็เหมือนฉันปกตินั่นแหละ ไม่มีอะไรต้องห่วงเลยสักนิด!]
'ถ้าแกคิดว่าการฟังเพลงผู้ชายห่วยๆ ของมาช่าคือเรื่องปกติของแกล่ะก็...'
[มันก็เพราะดีไม่ใช่เหรอ]
'หรือการที่แกกินเค้กช็อคโกแลตสามปอนด์โดยไม่นับแคลลอรี่...'
[ฉันก็แค่หิว]
'แล้วแกรู้อะไรไหม แกไม่พูดถึงข่าวนิค โจนาสเลิกกับแม่นางงามนั่นเลยด้วยซ้ำ!'
[ฉันก็แค่...]
'และแกนั่งดูฮานนาห์ มอนทานาทั้งวัน' ฉันขมวดคิ้ว 'ฉันหมายถึง แกกับฮานนาห์ มอนทานาเนี่ยนะ!' ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับไมลี่ย์ ไซรัสหรอกนะ แต่มิล่าไม่ดูฮานนาห์ มอนทานามันอาจจะเป็นความทรงจำวัยเด็กของใครหลายคนแต่มันไม่ใช่สำหรับมิล่า ลืมตามาเธอก็ดูโชว์ของคริสเตียน ดิออร์เลย
[มันก็...มันก็สนุกดีไม่ใช่เหรอไง ปฏิเสธสิว่าแกไม่อยากเป็นเพื่อนกับฮานนาห์ มอนทานาน่ะ!]
ฉันกลอกตาและปฏิเสธเสียงดังฟังชัดทุกพยางค์ 'ฉัน-ไม่-อยาก-เป็น-เพื่อน-กับ-ฮาน-นาห์-มอน-ทา-นา'
[ไม่ว่าแกจะว่ายังไง ฉันบอกเลยว่าฉันปกติดี อันที่จริงยิ่งกว่าดีด้วยซ้ำ!]
ปัจจุบัน
"ฉะ...ฉัน ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ" มิล่าพูดออกมาเสียงอู้อี้เพราะเธอร้องไห้ไปด้วย เธอซบศรีษะลงที่ไหล่ฉัน ตัวสั่นจนฉันทำอะไรไม่ถูก ทำได้แค่กอดเธอไว้หลวมๆ "ฉันเห็นเขาอยู่รอบบ้านไปหมดเลย"
ESTÁS LEYENDO
Wildest Dreams〈5SOS〉
Fanfic“Nothing lasts forever, but this is gonna take me down He's so tall and handsome as hell He's so bad but he does it so well I can see the end as it begins” — Taylor Swift - Wildest Dreams
