8
“ยอมแพ้เถอะ ฉันง่วงนอนแล้ว!”
“ไม่! แกนี่มันไม่ได้เรื่องเลย ทำไมแค่นี้สอนฉันไม่ได้”
“แกควรถามตัวเองมากกว่านะ ว่าแค่เปิดเตาแก๊สทำไมแกทำไม่ได้ -_-”
“ไม่รู้ล่ะ จะทำยังไงดี ฮืออออออ” ฉันถลาลงไปเกาะขามิล่า
“ปากดีเอง ฉันช่วยแกไม่ได้โว้ย” เจ้าตัวสะบัดขาและใช้มือผลักฉันออกจากตัว
“เราสลับตัวกันไหม”
“เหอะ สมน้ำหน้า -_-”
มิล่าเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว ส่วนฉันนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าเตาแก๊ส ฉันอยากจะโทรไปหาคาลัมแล้วบอกว่าฉันจะกลับไทยพรุ่งนี้แล้วนะ ลาก่อน แต่การเป็นคนผิดคำพูดมันไม่เท่เอาเสียเลย และฉันมาในตัวแทนสาวไทยใจเริงร่า ฉันจะทำให้คนในประเทศผิดหวังในตัวฉันไม่ได้ ไม่มีทาง! (ราวกับนางสาวไทย) ฉันรีบต่อสายถึงคุณแม่ที่พึ่งเดียวของฉันในออสเตรเลีย
[แกโทรมาหาฉันตอนเที่ยงคืนแบบนี้ ฉันขอตัดแกออกจากกองมรดก] นี่คือเสียงทักทายจากผู้เป็นแม่สู่ลูกสาวคนเดียวของเธอ
“หนูมีเรื่องด่วนจริงๆ นะคราวนี้”
[ว่ามา ถ้าไม่ด่วนจริง ฉันจะเด็ดก้านมะยมแถวโรงแรมไปตีน่องแกให้ลายเลย คอยดู] ออสเตรเลียมีก้านมะยมด้วยหรอ ใครทราบส่งข้อความมาบอกที -_-
“คือ...” เมื่อแม่พูดถึงก้านมะยมฉันก็ไม่กล้าพูดออกไปเลยแฮะ “คือหนูจะเปิดเตาแก๊สได้ยังไง!” ฉันหลับตาปี๋และพูดออกไป
[แก...โทรมาถามฉันว่าเตาแก๊สเปิดยังไง?]
“จ้า...”
[ตอนตีหนึ่ง?]
“อ่า จริงด้วยเนอะ ^_^;;;” รู้งี้โทรหายายดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องโดนด่า ฮือๆๆๆ จริงๆ แล้วฉันถูกเก็บมาเลี้ยงใช่ไหม แม่ที่แท้จริงของฉันอยู่ที่ไหนกันแน่ ฮือออออออ (เพ้อเจ้อ)
YOU ARE READING
Wildest Dreams〈5SOS〉
Fanfiction“Nothing lasts forever, but this is gonna take me down He's so tall and handsome as hell He's so bad but he does it so well I can see the end as it begins” — Taylor Swift - Wildest Dreams
