12
ปัง! ปัง! ปัง!
"ตื่น!!!" เสียงทุบประตูและเสียงแหลมๆ ของมิล่าดังขึ้นหน้าห้อง ฉันกลอกตาทันทีที่ได้ยินเสียงนั่น เธอคงคิดว่าฉันยังคงนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มสินะ ฉันตื่นตั้งนานแล้ว อันที่จริงฉันยังไม่ได้นอนด้วยซ้ำ ไม่ใช่เรื่องน้ำเน่าพวกนั้นซะทีเดียว ฉันรู้สึกใจหายและกังวลนิดหน่อยที่จะไปเมลเบิร์น ที่นั่นไม่มีคนที่ฉันรู้จักสักคน ทำไมตอนที่เลือกเมืองฉันต้องต้องอินดี้ขนาดนั้นด้วยนะ
ปัง!
"ตื่นหรือยังน่ะ!?" มิล่าทุบประตูและตะโกนเข้ามาอีกครั้งหลังจาฉันเงียบไม่ตอบ
"หยุดเสียงดังซะที!"
ปัง!
"อะ...โอ๊ย!"
รู้เลยว่านั่นไม่ใช่เสียงทุบประตูแต่เป็นเสียงเตะบานประตูต่างหาก (ฉันรู้เพราะฉันทำกับห้องมิล่าบ่อย) อยากจะโกธรหรอกนะ แต่เสียงร้องโอ๊ยของมิล่ากลับทำให้ฉันหัวเราะขึ้นซะงั้น การเห็นเพื่อนรักเจ็บตัวอาจจะเป็นสิ่งวิเศษสำหรับฉันมั้ง
ฉันกวาดสายตาไปทั่วห้องให้แน่ใจว่าไม่ได้ลืมของสำคัญไว้ แต่แล้วส่ายตาก็หยุดที่กล่องลังสีน้ำตาลอ่อน หน้ากล่องมีชื่อเจ้าของของทั้งหมดในนั้นไว้
'Calum Hood'
ฉันขมวดคิ้วไม่รู้จะจัดการยังไงกับของกองนี้ จริงๆ แล้วมันไม่อยากเลยที่จะทิ้งมันไว้ซะหรือเอาไปคืนที่บ้านเขา แต่ทำไมฉันถึงไม่อยากทำแบบนั้นเลยวะ ยอมรับเลยว่าฉันอยากเอามันไปด้วย แต่...ไม่ได้หรอก ถ้าแม้แต่ขั้นแรกอย่างการเอาของเขาไปคืนหรือเอาไปทิ้งยังทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูดถึงขั้นอื่นถึงการตัดใจเลย
ฉันพยักหน้ากับตัวเองพร้อมสูดลมหายใจลึกๆ
"ไอรีนแกน่ะเจ๋งที่สุดในซอยสิบสองแล้ว กะอีแค่เรื่องแค่นี้ ขี้หมาว่ะ!" ฉันพูดขึ้นก่อนจะเตะลังของเขาที่ขว้างประตูอยู่และเปิดประตูออกไป
KAMU SEDANG MEMBACA
Wildest Dreams〈5SOS〉
Fiksi Penggemar“Nothing lasts forever, but this is gonna take me down He's so tall and handsome as hell He's so bad but he does it so well I can see the end as it begins” — Taylor Swift - Wildest Dreams
