Koyu

9. Bölüm"

Çalışma odama girip masamın olduğu tarafa yöneldim. Masama oturdum. Gri sert kapaklı defterimi açtım. Kitaplarımın ön çalışması gibi adeta. Herşeyi önce buraya yazıyor, sonra bilgisayara geçiriyorum. Bilgisayara geçirmek çok daha zor. Çünkü bu deftere istediğim gibi yazabiliyorum ama bilgisayara geçirirken kurgu we karakterler ekleniyor. Kitap yazmak başka bişey, harika bişey. Gri  defterimin ortasından bi sayfa açtım ;

Kütüphaneme yani çalışma odama girdim. Masama kuruldum. Masanın üstünde siyah ajandamı gördüm. Ajandamın üstünde duran kurşun kalemi kenara koydum. Ve ajandayı elime aldım. İlk sayfasını açtım. İlk sayfanın ortasına adımı soy adımı yazmışım. Sol üst köşeyede tarih atmışım. Pek tarih atan biri değilimdir aslında hangi yıl ne oldu dedem öleli kaç yıl oldu kaç yıldır o sewdiğim adamdan ayrıyım bunu bile bilmem. Onu bile hatırlamam çünkü birinin hayatında hergün bir diğerine benziyorsa tarihler akılda tutulmuyor. Çünkü tek değişen sayılar 2014 yerine 2015 olması pek bişey değiştirmiyor benim hayatımda. Sesli düşünen bi yanımda war. We şuan bu gerçek kendini gösteriyor. Kendi kendime söylenmeye başlıyorum sanki yıllar değişince bişeyler degişiyor 2067 olsa yıl yine işe gitmek için sabahın köründe kalkıp küfür ede ede uyanıp çalan şeyi herneyse artık o saat olur telefon olur. Söylene söylene işe gideceğiz biz aptal insanlar. Yıl olmuş 2067 ne fark eder. Ne önemi war Allah aşkına tarihlerin. Bunları dışından söylenerek söylemiştim. " bu kadar çok konuştuğunu bilmiyordum. Ben yokken geweze mi oldun Nil" ah ewet Alp'in  burda olduğuna şaşırmalı mıyım ? Hayır şaşırmamalıyım. Zaten istediği zaman girip çıkıyor ewime mal herif. Ama atladığım nokta ben onu neden içeri girdiğimde fark etmedim edemedim. Çalışma masamda bi koltuğum war krem rengi onun üstünde oturuyormuş pislik. Cewap wermedim we ajandama daha bi çok odaklandım.2014'ü 2015'den ayıran hiçbişey yokken iki tarihin ayırımını yapamam gayet doğal. 2014 olunca sabah uyanmama gibi bi lüksümüz olmuyor. 2015 oldu bu yıl kahwaltı yapmayalım demiyoruz. Herşey aynı zaman bile değişmiyor aynı acımazsızlıgından bi an bile wazgeçmiyor. Değişen tek şey rakam sadece rakam ne bi eksiği ne bi fazlası. Tarihler Sinan gittiğinden bu yana anlamsız geri döndüğü gün yani dönerse anlamlı olur "anlam" geri gelir.
Geri dönmesini umut etmiyorum. Umut için oldukça büyüğüm umut küçüklerin işidir çünkü umut oldukça küçüktür. Küçücüktür küçük bi ihtimaldir. Umudun olmayacağını bilecek kadar yaşım büyük. Umut için fazla yaşlıyım.Umut bir kelebek sadece bir gün yaşayabilen bir kelebek. Dolu dolu yaşanan bi 24 saatten ibaret umuttan geri kalanlar. Çok gerçekleştiği ama çabuk gider. Umut sana umudun  sırada hissettiklerini bırakır geriye.. Umut böyledir.. Umut budur..

Yeni yazmaya başladığım kitabımdan bi bölüm çıktı karşıma bu kitabında karakterleri beni çok cezbediyor. Benden ayrı we aynı zamanda benim aynım gibiler. Kitapları gerçekten sewiyorum. Kokumsuzdan sonra yazmaya başladım.

Karnım acıktı ya yine mi ben yapacağım yemeği ya ! Ya hayır ya en kısa sürede ewlenmeliyim la olmayacak böyle.
Kokusuzum'u okumadım baştan sona hiç yazdım çok yer düzelttim. Ama yazı süreci bittikten sonra hiç baştan sona okumadım okusam iyi olur iyi olcak gibi. Bu düşünceler çerçewesinde mutfağa girdim. Çorba içeceğim en kolayı we fena lezzet degil tavuk çorbası. Tabiki de hazır çorba kullanacağım bide tavuk pişirip ondan mı yapayım çorbayı komik olma. Dolaptan tencere we hazır çorba paketini çıkarıp tezgaha koydum. Tencereye çorba paketini açıp döktüm we üstüne sıcak suyu koyup ocağı yaktım. Tahta kaşıkla karıştırmaya başladım. Cebimden telefonumu çıkardım. Youtube girip teoman şarkıları diye aradım. Bu adamın şarkı sözlerini sewiyorum. Sesindeki serseri tınıyı sewiyorum. Çoban yıldızından tutun da kupa kızı we sinek walesi şarkısına kadar hepsi war. Aşk kırıntısını görünce gülümsedim. Nilgün resmen telefon zili yapmış şarkıyı. Neyse açtım şarkıyı en çok
'Çok çalıştım inan bu kapsiz dünyayı sewebilmek için' sözünü sewiyorum. Bence bu Teoman kitap yazmalı beni gecer yemin ediyorum.