I Will Never Give Up On You

15

Gorgeous.

Nang nakauwi na kami ng Maynila, ay agad niya akong hinatid kina Mommy. "Saan ka ba nagpupunta? You didn't inform us, na maglalaho ka ng ilang araw!" Mommy said, as I sat on the chair.

"I'm sorry, Mom... Lowbat lang kasi ang selpon ko no'n, and I forgot to bring my charger." I lied, well... Praktisado ko na ang sasabihin kina Mommy kaya hindi ako nauutal.

"Good thing, Lican found you." Napatingin naman si Daddy sa katabi ko. His hand is on my thigh. "Thank you for finding our daughter..."

"Hindi niyo na ho kailangan magpasalamat..."

"Kahit na!" Napatingin naman kami sa likod, kung saan nanggaling ang boses ng babae. Agad na lumapit sa akin si Ate at kinaltokan ako. "Shûta ka! Hilig mo talaga mag-gala nang mag-isa, e!" Gigil na sabi niya. I chuckled.

Agad ko namang nilabas ang pagkain na pasalubong ko sa kanya. "Alam ko naman ang gusto mo, ay food. So, I bought you food." Bigla naman siyang napalunok nang itinaas ko ang pagkain.

"Ay, hindi... Sige! Alis ka ulit, tapos bilhan mo ulit ako pagkain." Aniya at inagaw ang pagkain na hawak ko.

"From Batangas pa 'yan..." I winked at her.

"Sa'n ka ba kasi nag-gagala-gala?" She asked.

"She went to Batangas, La Union, and Baguio." He explained. Nagtataka akong tumingin sa kanya. Oh, yeah... Pinsundan niya nga pala ako.

"Buti nalang at may lupa ka sa Batangas?"

"Yes, Tito... Malapit lang ho sa dagat."

"That's good... Unang bili mo na lupa?"

"Yes po." Ilang oras silang nag-usap at ako ay nakikinig lang sa mga sinasabi nila. At ang usapan, ay nauwi na sa inuman.

"Bakit hindi nalang ka'yo ng anak ko?" Napatingin naman ako sa kanya na nakatingin din sa akin. Mukhang hinihintay niya na ako ang magsalita. Agad naman akong tumingin kay Daddy.

"W-we're just friends, dad..."

"Sorry about that..." Daddy chuckled.

Agad ko naman kinuha ang selpon 'ko na nasa bulsa 'ko. Ibinigay niya 'yon sa akin, bago kami makauwi rito.

Ziana:

Are you ok with that?

Pasikreto niya naman tiningnan ang selpon niya. He looked at me and nodded. Nakahinga naman ako nang maluwag, dahil sa sagot niya.

Alican:

Yes, baby...

Agad naman akong napangiti, nang nabasa 'ko 'yon. Pigil nga lang.

Nang pauwi na, ay ako na ang nag-drive, kahit siya ang nagpupumilit. "Please, baby... Ako na." Aniya, habang naglalakad kami papuntang sasakyan.

Tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya. "Hindi, makikinig ka o makikinig ka?" Matalim 'ko siyang tinignan. He sighed.

"Drive slowly, Ziana..." Pagpapaalala niya, habang nag-si-seatbelt kami. "You will regret it, if you'll not listen to me."

"Yes, Mr. Hernaez." I smirked. Agad 'ko naman pinaandar nang mabilis ang sasakyan.

"Holy— slow down, Siobhan!" I chuckled, when he said that.

Tumingin ako sa kanya at ngumisi. "Or not..." I said. Nakita kong napalunok siya, dahil sa sinabi ko. "Smooth pa naman i-drive nito..." Dagdag ko, saka pinaharurot ang sasakyan.

"Holy shît." He cursed. "I said slow down, baby..." He softly said and placed his hand on my thigh. Bigla namang bumagal ang takbo ng sasakyan, dahil sa kanya. His hot hand, gave me an electric shock and butterflies in my stomach too!