28

2 0 0
                                    


Clingy.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at hindi agad nakapagsalita. He looked at me with a smirk in his lips.

"So, what's the secret? Paano mo napigilan si Mr. Fontanez? Hmm?" I asked, while smirking.

"Uhm... There's no secret." Aniya at umalis na sa harapan ko. Sinundan ko naman siya hanggang sa pagpasok namin ng kwarto.

"So, anong gagawin ko?" I asked him, while removing his clothes. Napalunok ako nang nakita kong hinila niya ang neck tie niya. Humarap naman siya sa akin at ngumisi. Dumiretso naman siya sa pinto at nagtaka ako nang ni-lock niya 'yon. "H-hey... Why did you lock the door?"

He throw a side glances at me and smirked. "Alicante."

"Siobhan." Humarap siya sa akin, while crossing his arms. Unti-unti naman siyang lumapit sa akin, habang ako naman ay atras nang atras.

"You have a girlfriend, Alicante. So, stop."

"Who told you that I have a girlfriend?" He smirked.

"I-irina... Irina is your girlfriend r-right?" He shook his head.

"H-huh?"

"She's not my girlfriend, and it will never be."

"H-how about the party? I-i mean..."

"Walang natuloy."

"H-huh? W-what about the kiss?" Nanghina naman ang mga tuhod ko kaya bumagsak ako sa kama.

"Well... I think it's time to explain my side." He murmured. "That kiss? That's just an act."

"A-act?"

"Mmh-mmh..." He nodded.

"That was just an act, all of that are just an act. Act like we're inlove, even it's not." Pagpapakiwanag niya, habang nakatayo sa harapan ko. Tinupi niya naman ang sleeve niya na hanggang braso. "Balak nilang ipakasal sa akin si Irina, dahil nalulugi na ang kompanya nila. After that, I will hold of their company."

"B-but... Why didn't you tell me?" I felt my tears on my cheeks. "W-why didn't you fûcking tell me?" Nanghihinang pagtatanong ko. I can't see his expression, dahil dim lang ang light.

"Because you didn't listen to me! You chose to let go than listening to my explanations and continue our relationship." Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon. Masaya dahil nalaman ko na ang totoo o malungkot... Dahil iniwan ko siya. "And I don't have time to tell you that, dahil marami akong inaasikaso at marami ka ring inaasikaso, I don't want to disturb you."

"That party? Biglaan lang 'yon, you are busy and you're not answering my calls. I understand you, that you are busy and have no time to talk to me. But you didn't understand me. T-that's unfair..." Nakita kong napayuko siya. "T-that's fûcking u-unfair..." Mahinang sabi niya at may nginig sa boses niya.

Tumingin ulit siya sa akin.

Unti-unti ko nang nakikita ang itsura niya, dahil unti-unti na siyang lumalapit sa akin. Tears... Tears shimmered in his eyes. Parehas kaming tahimik, hindi ako makapagsalita. Nagulat ako sa mga nalaman ko.

So... I'm toxic.

Nabalik lang ako sa ulirat nang naramdaman kong niyakap niya ako. Tumayo ako at niyakap siya nang mahigpit. "I'm sorry... I'm in pain t-that time... I don't know how to talk you, a-about that..." Ang mga iyak na tinago ko ng ilang taon, ay sa kanya ko nabuhos. Ang mga pigil iyak ko, ay lumabas ngayon. Lumalabas ngayon. Patuloy pa rin ang pag labas at walang tigil.

I Will Never Give Up On YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon