I Will Never Give Up On You

30

Race.

"What is it?" Pagtatanong ko kay Suri, kita sa mga mata niya ang lungkot. Bigla akong nag-alala at natakot dahil sa itsura niya. Sinarado niya naman ang glass door. "Suriana..."

She sigh, before she speak. "Maam... Nanakawan ho ta'yo ng pera sa Fragancia... Million dollars ho ang nakuha." Bigla akong nanghina sa sinabi niya, para gumuho ang mundo ko dahil sa narinig, gusto ko nalang mawala na parang bula. "Kaninang umaga lang po nangyari, at hinahanap naman na po ng mga pulis kung sino ang kumuha."

"W-wala bang nasaktan sa mga empleyado?"

"One of them are traumatized dahil sa nangyari, ang iba naman ay matino pa naman pong nakakausap." Aniya, agad kong binuksan ang laptop at tinawagan sila. Pinigilan ko naman na lumabas ang luha sa mga mata ko.

"Khal," sambit ni Ate sa pangalan ko. Kita sa mga mukha nila ang lungkot. "Iniimbestigahan na nila kung sino ang gâgong kumuha ng mga pera."

"M-magpapabili na ako ng ticket—"

"N-no need, Khal... Wag na, alam kong may mga ginagawa ka rin diyan, kami na ang bahala."

"M-magsasara ba ang store?"

"Hindi." She smiled, but I can see that she's worried. "Walang pumayag sa amin na ipasara muna ang kompanya, babawiin namin ang nakuha sa kompanya." I felt relieved when she said that.

Pero hindi pa pala... "How's the employees whot got trauma?"

"Pinapagamot na sila..." Aniya. "Don't worry, mababawi natin 'yon, madali nating mababawi 'yon. Dahil hanggang ngayon ay marami pa ring bumibili at pinagpipilahan pa rin." Dagdag niya, I bit my lips.

"We're designing a new perfumes, Maam. Kahapon na po lumabas ang men's perfume at marami pong bumili." Sabi ng isa sa mga emplayado ng Fragancia.

"Pampalubag loob, ano?" Pagtatanong ko, natawa naman sila dahil sa sinabi ko. "Update me, kung ano nang nangyari, ok? Ipagamot at ibigay ang mga kailangan ng mga na-trauma." Ani ko, tumango naman sila, saka ako nagpaalam.

Sinubukan ko namang magtrabaho, ngunit lumilipad ang isipan ko. Iniisip kung ano nang nangyari sa mga na-trauma at ano ang kailangang gawin para mabawi ang mga nakuha.

Nang wala na akong gana, dahil lumilipad lang ang isipan ko ngayon ay umuwi na muna ako sa condo ni Lican. Nando'n na rin kasi ang ibang gamit ko. Pag-uwi ko ay nakita kong unti-unting kumakalat sa mga social media ang nangyari sa Fragancia. Pinatay ko muna ang selpon ko dahil ayaw ko muna makita ang mga 'yon.

I cried, kahit na ako lang mag-isa ay walang tunog ang pag-iyak ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa ngayon, dahil wala pa rin akong maisip na gagawin.

"Khal?" Napapunas naman ako ng luha nang narinig kong may tumawag. Saktong napunasan ko na ang luha nang bumukas ang pinto. Ngumiti ako sa kanya na parang wlaang nangyari. Agad niya akong nilapitan at niyakap. "I know you're crying, you just stop because you heard my voice." Bulong niya, habang yakap-yakap ako.

I ended up crying in his arms, than explaining. For now, ayaw ko munang magsalita. Gusto ko nalang muna manahimik. Gusto ko lang umiyak nang umiyak hanggang sa maubos ang mga luha ko, hanggang sa wala na akong mailabas na luha.

My shoulders are shaking, gradually gasping for breath because of crying. "Calm down for a second, baby... Nahihirapan ka nang huminga." Hindi ako nakinig sa sinabi niya at nagpatuloy lang ako sa kakaiyak.

Gusto ko nalang ilabas lahat. Baka mamaya ok na, baka bukas unti-unting nawawala, baka sa mga susunod na araw maganda na pakiramdam ko.