Vaveyla GxG

6'senden etkilenmiyorum

İyi okumalar🖤
Medya; Burçak
.....
"Ne yapmaya çalışıyorsun? Aklınca intikammı almak istiyorsun?"

"Bir şey yaptıgım yok."

"Öyle mi? Bu kız kardeş olayı ne peki? Cidden bir şey yapmadıgına emin misin?!" Burçağın sert ses tonu Roza'yı biraz da olsa korkutmuştu.

Burçak, çıkan haberden sonra Roza'nın sınıfına gitmiş, küçük uğraşlar sonucu, Roza'yı sessiz ve kimsesiz bir yerde konuşmaya ikna etmişti.

"Her şey apacık ortada değil mi zaten?"
Roza'nın sesi bu kez olması gerektiginden de soguk ve alaycı çıkmıştı.

"Kabul ediyorsun yani, herşeyi benden intikam almak için yaptıgını?"

"Geçen gün lavaboda ki konuşmamızda, gitmeden hemen önce bir şey demiştim sana hatırlıyor musun?" Roza'nın sesi bu sefer netti ve sinirlendigini epey belli ediyordu.

"'Sana yemin ederim ben yaşadıgım sürece sana günyüzü göstermeyecegim. Artık bir tane daha düşmanın var.' Demiştin. Gayet net hatırlıyorum, ve bunca şeyi yapma nedenininde ne oldugundan artık emin oldum. İntikam."

Burçak, Roza'ya dogru bir kaç adım atıp tam önünde durdu. İkisininde bakışları anlık olarak dudaklarına kilitlenmişti. Bu durumdan kendini ilk toparlayan Roza olmuştu.

"Bir şey daha merak ediyorum." Burçak'ın sesi, bi' fısıltıdan ibaretti. Bi' o kadar sessiz ve bi' o kadar da etkileyici...

"Şaşırmadım." Roza'nın alaycı sesi ile Burçağın yüzünde hafif bi' tebessüm oluştu.

"Benden bu kadar etkileniyorken, nasıl başarıyorsun uzak durmayı?" Roza, beklenmedik soru ile biraz afallasada, kendini hemen toparladı.

Bir kaç adım atıp Burçak'tan uzaklaştıktan sonra tam kapının önünde durup bakışlarını Burçağa çevirdi.

"Senden etkilenmiyorum. O ufacık beynin bunu ne zaman anlar bilmiyorum ama, benim içimde artık sana dair hiçbir şey yok."

Bakışlarını, Burçak'tan alıp kapıya çevirdi. Kapının kulpunu tutup, konuşmasına devam etti.

"Özür dilerim, yanlış söyledim. Benim içimde artık sana dair tek bir duygu var, o da nefret. Senin gibi birine hissedilen duygu ancak bu olur zaten." Kapının kulpunu hızla çevirip, kapıyı çarpıp gitti.
Arkasında ki aglayan bedeni farketmemişti, belki de fark etmek istememişti.

Burçak kendini toparlayıp, boş sınıftan çıktı. Her şeye lanet etti. Kendisine, babasına, hayatına, anılarına, duygularına... İzin vericekti Roza'ya. Yeterki öfkesi dinsin istiyordu. İntikamsa intikam. Her şeye razıydı artık.
...
Aradan saatler geçmişti ama, tüm bu düşünceler beynini kemiriyordu, ama o umursamıyordu çünkü, düşüncelerinde bile o vardı. Beynini kemiren de oydu. Daha ne isterdi ki...

Cebinden kulaklıklarını çıkarıp, geceye yakışan bir şarkı bıraktı evrene.

Kar lapa lapa yağıyordu üstüne. Adımlarını biraz yavaşlatıp, şarkı sözlerine eşlik etmeye başladı.
Arkasından seslenen kişiyi umursamadan, belki de duymadan devam etti şarkı söylemeye...

.......
Ellerim titrer, kalbim tekler belki.
Belki bir gün heycanlanırım karşında yeniden.
Kalbim çarparmı eskisi gibi?
Ruhum huzur bulur mu yeniden?
Ve sen hatırlatırmısın bana kendini?
Bilememekteyim sevgili!
Ruhum sanki çekildi.
Kalbim, yıkık dökük bir bina,
Gözyaşlarım sular,seller.
Sana dogru akmaktaydım sevgili!
Heycandanmış karşında kekelemem halbuki.
İnan beklemiyordum böyle sevebileceğimi,
Kalbimin renkleneceğini, Öfkemin dinginleşeceğini...
İnan yine gelsem bu hayata, yine severim seni, Yine bakarım gözlerine senin, yine öperim dudaklarını derin.
<meyuş>