နေ့လည်စာစားပြီးနောက်ပိုင်း လူနာများတာကြောင့် ဟိုကောင်မလေး ချိန်းတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို ဆေးရုံကပဲတန်းသွားရတော့မည် တခြားတော့မဟုတ် သူသွားတာနောက်ကျရင် အန်တီ တံခါးပိတ်နောက်ကျပြီး အိပ်တာနောက်ကျမည်စိုး၍သာ...
သူချိန်းတဲ့စားသောက်ဆိုင်က လူကုံထံတွေသာ လာရောက်နိုင်တဲ့ဆိုင်မျိုး ဘာတွေများပြောစရာရှိလို့ ဒီနေရာကိုချိန်းလိုက်တာလဲ.. ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဒင်းက ရောက်နှင့်နေပြီ
"အမ...."
လက်ပြပြီး ဒီမှာလို့ လှမ်းခေါ်ပြီး သူ့ဘေးနားထိုင်ဖို့ခေါ်သည် သို့သော် မျက်နှာချင်းဆိုင်သာထိုင်လိုက်သည်
"ဘာကိစ္စရှိလို့ ဒီနေရာအထိတောင်ချိန်းရတာလဲ "
"အမ ဘာသောက်ဦးမလဲ အရင်မှာလိုက်ပါဦး "
"မသောက်တော့ဘူး ပြောစရာရှိတာပြောပါ "
waitress လာချပေးတဲ့ ရေ သောက်လိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်
"ဒီဆိုင်ကိုသိလား "
"မသိဘူး ငါကမြို့ခံမှမဟုတ်တာ "
"ဒါ အဖေကအမေ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပေးထားတဲ့ဆိုင် မေမေက ကွာရှင်းပြီး မလိုချင်လို့ ညီမကိုဒီဆိုင်ပြောင်းပေးခဲ့တာ "
သူဝင်လာတော့သတိထားမိသည် ဆိုင်နာမည်က
"" NKH restaurant ""
"အဲ့တော့ ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ . "
"အမ ညီမကိုပြန်ချစ်နိုင်မလား မေမေ့ကိုဖြတ်လိုက် "
"အဲ့စကားပြောဖို့ပဲဆိုရင်တော့ ငါမလာခဲ့သင့်ဘူး"
လက်ကိုင်အိတ်ဆွဲပြီးပြန်ထွက်သွားမယ်ကြံတော့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး.....
"နေပါဦးအမရယ် ညီမကိုကြည့်စမ်း မလှဘူးလား ချစ်ဖို့မကောင်းဘူးလား မေမေ့ကိုဘာတွေများကြည့်ပြီး ချစ်မိသွားတာလဲ ညီမမှာ မေမေ့ထက်သာတဲ့အလှတွေရှိပါတယ် ပြီးတော့ ဒီဆိုင်က ညီမအပိုင်မို့လို့ အမအတွက်ပဲ "
ဆွဲထားတဲ့လက်ကို ခါချလိုက်ပြီး
"နင်လှတာနင့်ကိစ္စလေ အန်တီနဲ့တော့မယှဉ်နဲ့ အပြင်အလှရော အတွင်းစိတ်အလှရော အန်တီသာတယ် ပြီးတော့နင့်ပိုင်ဆိုင်မှုလည်းစိတ်မဝင်စားဘူး "
