Kaybetmiş iki çocuğun hikayesi...
"Saçlarına papatyadan taç yaptım güzel çocuk."
"Buzun içinde açmış kirli papatya doktor, ben buyum."
"Sevgi unutmaz, seni unutmadım. Patpatyalarını kirletenleri ben bulacağım."
Kirli bir papatyanın hikayesi...
#JAYH...
"Yukarıdan gönderilen melek, Ben yıkılmış, acı çekerken Beni kaldırmaya geldin."
En güzel hatıralarımın başrolü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lunayı kucağımdan indirdikten sonra ıslak kıyafetlerimi umursamadan kendimi tekrar dışarı attım. Onu görmeliydim. O dokoru görmeliydim.
Hızlı adımlarla tekrardan apartmandan çıkıp kendim sokağa attım. Yoldan geçen bir taksi göremeyince koşmaya başladım. Evime uzak değildi, yolu biliyordum.
Sonunda köşede, diğer binalar arasında oldukça güzel kalan binayı görmüştüm. Adımlarımı oraya doğru hızlandırıp kapının önüne geldim.
Derin bir nefes alıp kapıdan içeri girdim. Kimsenin olmadığı bir koridor karşılamıştı beni.
Daha önce girdiğim odaya doğru yönelince sekreter önüme geçmişti.
"Beyfendi, bugünlük seanslarımız bitti. Bay jay birazdan çıkacak."
Derin bir nefes alıp
"Onunla görüşmeliyim. Bir daha gelebilir miyim bilmiyorum."
Sekreter kadın ıslak kıyafetlerimde gözlerini gezdirmiş. Ardından tam konuşmaya başlayacaktı ki hızla yanında geçip uzun olmayan merdivenlere adımladım.
"Beyfendi! Napıyorsu-"
Hızla kapıyı açıp içeri girdiğimde Çantasını toplamaya çalışan onun şaşkın gözleriyle karşı karşıya gelmiştim.
Birkaç saniyenin ardından hemen kendine gelmiş ve yüzüne o gülümsemesini yine yerleştirmişti.
Arkamdan gelen sekretere seslenip
"Sorun yok jennie."
"Ama Efendi-"
"Sorun olmadığını söyledim. Sen çıkabilirsin beni beklemene gerek yok."
