Kaybetmiş iki çocuğun hikayesi...
"Saçlarına papatyadan taç yaptım güzel çocuk."
"Buzun içinde açmış kirli papatya doktor, ben buyum."
"Sevgi unutmaz, seni unutmadım. Patpatyalarını kirletenleri ben bulacağım."
Kirli bir papatyanın hikayesi...
#JAYH...
▪︎Ölmeyeceksin. Ölmene asla izin vermeyeceğim. Ben yaşadığım sürece yaşayacaksın. Huzura kavuşamayacaksın.▪︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşımdaki koltukta dünyanın en mutlu insanı benim gülümsemeleriyle Lunayla oynayan jake'i göz ucuyla izliyordum.
Luna yanımda kalmaya başladığından beri evim, canım arkadaşımın en uğrak yeri olmuştu.
Onu o sokakta bulmamın üzerinden neredeyse 2 hafta geçmişti ama sanki sadece lunayı değil jake'ide evime almış gibi hissediyordum.
"Aman tanrım. Layla seni bu kadar sevdiğimi görseydi çıldırırdı Luna."
Dedikleriyle hemen lafa atladım.
"Bence daha fazla Laylaya ihanet etmeyi bırak jaeyoon. Tanrı aşkına, bir evinin olduğunu unutmadığını umuyorum."
Surat asrak hayatından bezmiş bir hale gelen Lunayı kucağından indirdi. Mimik kedimin bütün tüyleri karman çorman olmuştu.
Koşarak hatta kaçarak yanıma gelmesiyle, ateş saçan gözlerimi jaeyoona çevirdim.
"Ne sadece seviyorum merak etme o senin...Bazen beni gerçekten sevmediğini düşünüyorum Sunghoon."
Deyip sahte gözyaşları dökmeye çalışmıştı. Sadece çalışmıştı çünkü bu uğraşı onu hazımsıklık çeken biri gibi göstermekten öte gitmiyordu.
Alayla bakışlarımı ondan çekip
"Belkide öyledir."
Şaşkınca gözlerini açıp bana bakmaya başlamıştı. Hemen inanması beni güldürmüştü. Bu kadar saf ve masum olması onda sevdiğim en güzel şeylerden biriydi.
"Ne! Sen ciddi misin!?"
Gözlerinin dolmak üzere olduğunu görünce telaşla ayağa kaltım ve elimi aceleyle rastgele havada sallamaya başladım.
"Hadi ama jake. Tabiki de şaka yapıyorum. Hayı hayırr! Dur bir dakika sakın sakın ağlama..."
Burnunu çekmeye başlayınca derin bir nefes alıp kendimi koltuğa bıraktım.
"Bana böyle şakalar yapma! Hoon-shii"
"Peki tamam tamam."
Ortam sessizleşince bu garip ortam yüzünden gergince Lunanın tüylerini okşamaya başladım. Bu tüylü şey garip şekilde sakinleşmeme yardımcı oluyordu.
"Doktor Jay'in yanına gitmeyi düşünmüyor musun Sunghoon. Ondan hoşlandığını sanmıştım."
Sorusunu cevapsız bırakmayı tercih etmiştim. Verecek cevabım yoktu çünkü ben bende bilmiyordum. O iyi bir doktordu tahmin ettiğim gibi yada diğer doktorlar gibi değildi Ama ona güvenmek... güvenmek benim için oldukça zordu. Hepte öyle olmuştu.
